Rarotonga – wyspa wchodząca w składPołudniowych Wysp Cooka, należąca administracyjnie doterytorium zależnegoNowej Zelandii –Wysp Cooka[1]. Wyspa stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.
Jest to największa i najludniejsza spośród Wysp Cooka. Ma ona powierzchnię 67,0 km², a zamieszkana jest przez 13 007 mieszkańców (dane na 2016 rok)[1]. Jest to wyspa wulkaniczna[1] – stanowi szczyt wygasłego wulkanu. Najwyższym wzniesieniem jestTe Manga osiągająca 652 m n.p.m. Wyspa jest otoczonarafami koralowymi[1].
Na wyspie znajduje się stolica Wysp Cooka – miejscowośćAvarua. Ze względu na ukształtowanie wyspy (górzyste wnętrze), wszystkie osiedla ludzkie rozlokowane są na wybrzeżu. W północnej części wyspy znajduje się główne lotnisko Wysp Cooka.
Ludność wyspy zajmują się uprawądrzew cytrusowych,ananasów,kokosowej palmy,bananów[1]. Na wyspie rozwinęła się turystyka[1].
Wyspa została podzielona administracyjnie na 5 dystryktów, które dzielą się na 70 tradycyjnych wsi (tapere). Jednak obecnie istniejące osady skupiają po kilka tapere. Głównymi miejscowościami, poza stolicą, są: Pue, Matavera, Ngatangiia, Muri, Titikaveka, Arorangi, Nikao i Avatiu.
Wyspa została odkryta w 1814, a od 1888 wraz z innymi wyspami archipelagu stanowiła protektorat brytyjski, zwany od 1891Cook Islands Federation. W 1901atol wraz z całymi Wyspami Cooka został przekazany Nowej Zelandii.
Na wyspie podpisany zostałtraktat z Rarotonga.
Liczba ludności zamieszkującej wyspę Rarotonga[2]:
1951 | 1961 | 1966 | 1976 | 1986 | 1996 | 2006 | 2016 |
---|
6 048 | 8 676 | 9 971 | 9 802 | 9 826 | 11 225 | 13 890 | 13 007 |
Od połowy XX wieku, liczba ludności wyspy podwoiła się. Głównym powodem takiego stanu rzeczy jest migracja zarobkowa z biedniejszych wysp i atoli wchodzących w skład Wysp Cooka[3][4].
- ↑abcdefRarotonga, [w:]Encyklopedia PWN [online],Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-18] .
- ↑Cook Islands 2016 Census Main Report [online], Ministry of Finance and Economic Management, s. 16 [dostęp 2021-11-26] .
- ↑WiesławW. Maik WiesławW.,Australia, Oceania, Antarktyda, wyd. 1, Poznań: Wydawn. Kurpisz, 1998, s. 191,ISBN 83-87621-02-1,OCLC 42656234 [dostęp 2021-11-28] .
- ↑TadeuszT. Olszewski TadeuszT.,Geografia ekonomiczna Australii i Oceanii, wyd. 2 uaktualnione, Warszawa: Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, 1988, s. 343,ISBN 83-208-0536-8,OCLC 749373056 [dostęp 2021-11-28] .