Randy Ferbey

Data i miejsce urodzenia	30 maja1959, Edmonton
Obywatelstwo	Kanada
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Świata Srebro Lozanna 1988 Złoto Milwaukee 1989 Złoto Bismarck 2002 Złoto Winnipeg 2003 Złoto Victoria 2005 The Brier Złoto Chicoutimi-Jonquière 1988 Złoto Regina 1989 Złoto Ottawa 2001 Złoto Calgary 2002 Złoto Halifax 2003 Srebro Saskatoon 2004 Złoto Edmonton 2005

Randy Ferbey (ur.30 maja1959 wEdmonton) –kanadyjskicurler. Uznawany za jednego z najlepszych graczy na świecie, jest czterokrotnymmistrzem świata, 6-krotnie wygrywałthe Brier i 8 razy mistrzostwa Alberty^[1]. Ferbey jako kapitan w swojej drużynie występował na pozycji trzeciego.

Randy Ferbey zaczął grać w curling w1973, w latach 1985 i 1986 jako kapitan drużyny zdobył mistrzostwo Alberty mikstów^[2], na mistrzostwach Kanady drużyn mieszanych nie odniósł sukcesów. Po raz pierwszy wystąpił namistrzostwach Kanady w1987, zespółPata Ryana, w którym Ferbey grał na pozycji trzeciego, zajął 4. miejsce^[3]. Rok później w Round Robin Alberta nie przegrała żadnego z 11 meczów i bezpośrednio zakwalifikowała się do finału, w którym wynikiem 8:7 pokonałaSaskatchewan (Eugene Hritzuk)^[4]. NaMŚ 1988 drużyna Pata Ryana w fazie grupowej nie została pokonana, z 1. miejsca dotarła do finału, gdzie przegrała z Norwegią (Eigil Ramsfjell) 4:5^[5]. Drużyna Pata Ryana w niezmienionym składzie obroniła tytuł mistrzowski w 1989, w finale pokonującKolumbię Brytyjską (Rick Folk) 3:2^[6]. Po rundzie grupowejMistrzostw Świata 1989 z bilansem 6-3 Kanada zajmowała 3. miejsce, w półfinale pokonała Szwecję 4:3. Randy Ferbey zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata po wygranej 5:4 nad Szwajcarami (Patrick Hürlimann)^[7].

W 1990 Ferbey opuścił drużynę Ryana i próbował zakwalifikować się z nowym zespołem do the Brier. Obok Ferbeya grali tamDon Walchuk,Pat McCallum iGreg Muzechka. Nowy zespół nie osiągnął większego sukcesu. Ferbey w sezonie 1994/1995 grał w zespoleBrada Hannah. W 1996 ponownie związał się z drużyną Pata Ryana, który powrócił z Kolumbii Brytyjskiej. Rok później postanowił samodzielnie skompletować zawodników, Randy obrał od tego czasu pozycję trzeciego, na czwartej pozycji nieprzerwanie występujeDavid Nedohin,Carter Rycroft początkowo był drugi jednak w sezonie 1998/1999 był otwierającym a jego miejsce na 2. pozycji zająłScott Pfeifer. W drugiej połowie 1999. miejsce Rycrofta, który odszedł doKevina Martina, zająłMarcel Rocque, w takim składzie Randy Ferbey gra do dziś.

Do 2001 zespół nie mógł przejść przez rywalizację w prowincji, w 2001 Ferbey po raz pierwszy jako skip wygrał mistrzostwa Alberty i wystąpił na the Brier. Do półfinałów Mistrzostw Kanady 2001 Alberta awansowała z 1. miejsca, w półfinale zmierzyła się z Ontario (Wayne Middaugh) pokonując je 8:6. Alberta wygrała całe mistrzostwa pokonując w finale Manitobę (Kerry Burtnyk) 8:4^[8]. Namistrzostwach świata w Lozannie zespół Ferbeya przegrał w półfinale ze Szwajcarią 5:6 a później w małym finale z Norwegią 9:10^[9]. Rok później zespół Randy’ego Ferbeya powtórzył krajowy sukces i w finale the Brier 2002 pokonał 9:4Johna Morrisa zOntario^[10]. Na drodze do finałuMŚ 2002 Kanada pokonała w półfinale Stany Zjednoczone 10:6. Zespół zdobył tytuł mistrzów świata po wygranej 10:5 nad Norwegami (Pål Trulsen)^[11]. W 2003 Randy Ferbey obronił tytuł mistrzowski zarówno w Kanadzie jak i na świecie. W finale rozgrywek krajowych pokonał gospodarzy turnieju,Nową Szkocję (Mark Dacey) 8:4^[12]. Trzeci tytuł mistrzów świata Ferbey zdobył pokonującszwajcarską drużynęRalpha Stöckliego 10:6.

PodczasNokia Brier 2004 w Round Robin Alberta zajęła 2. miejsce z bilansem 10-1, jedyną porażką był mecz z Nową Szkocją. W meczu 1-2 Page playoff Ferbey pokonał Nową Szkocję 10:6 i ponownie spotkał się z nią w finale, tam jednak Mark Dacey zrewanżował się za porażkę rok wcześniej i Alberta przegrała 9:10, w ostatnim endzie tracąc 3 kamienie^[13]. W następnym roku w finale mistrzostw kraju ponownie zmierzył się z Nową Szkocją, był to jednak zespółShawna Adamsa, w tym meczu Ferbey wygrał 5:4. W2005 Kanadyjczycy byli gospodarzamimistrzostw świata. Zespół Ferbeya Round Robin zakończył bilansem 8-3 wraz z pięcioma innymi reprezentacjami. W tie-breaker pokonał Finów (Markku Uusipaavalniemi) 9:5, w meczu 3-4 Norwegów (Paal Trulsen) 7:6. Półfinał zakończył się także wygraną Kanadyjczyków, pokonali wówczas Niemców (Andreas Kapp) 8:6, w finale Kanadyjczycy po roku przerwy odzyskali tytuł mistrzów świata, wysoko (11:4) pokonali Szkotów (David Murdoch)^[14].

Od 2006 zespół Randy’ego Frebeya nie wywalczył tytułu mistrza Alberty, wBoston Pizza Cup 2008 iBoston Pizza Cup 2009 w finale przegrywał zKevinem Martinem, odpowiednio 3:7 i 5:8. W rozgrywkach World Curling Tour Ferbey zmierzył się 34 razy z Martinem, wygrał 10 spotkań z czego 3 w 2009^[15]

W grudniu 2009 Ferbey rywalizował wCanadian Olympic Curling Trials 2009 o możliwość reprezentowania Kanady naZimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010. Zajął tam 5. lokatę. Pomimo nieobecnościKevina Martina naBoston Pizza Cup 2010, Ferbey nie będzie reprezentował Alberty naTim Hortons Brier 2010. W finale podobnie jak dwukrotnie wcześniej przegrał zKevinem Koe (5:7).

Wraz z końcem sezonu 2009/2010, po 12 latach wspólnej gry, drużyna złożona z Ferbeya,Nedohina,Pfeifera iRocque'a, rozpadła się^[16]. Trójka kolegów Ferbeya z zespołu zdecydowała zrobić przerwę w karierze curlingowej, natomiast sam Ferbey dołączył do drużynyBrada Gushue.

W 2012 próbował skompletować drużynę, która mogłaby rywalizować o reprezentowanie Kanady naZIO 2014. David Nedohin postanowił jednak stworzyć swój własny zespół, w rezultacie w 2012 Ferbey postanowił zakończyć karierę sportową^[17].

Drużyny mikstowe

Pozycje drużyn Randy’ego Ferbeya w rankinguCTRS^[19]:

• 2011/2012: 9.
• 2010/2011: 6.
• 2009/2010: 6.
• 2008/2009: 3.
• 2007/2008: 8.
• 2006/2007: 3.
• 2005/2006: 2.^[20]

• Randy Ferbey w bazieŚwiatowej Federacji Curlingu(ang.)

• Kanadyjscy curlerzy
• Urodzeni w 1959
• Ludzie urodzeni w Edmonton