Bunche urodził się w mieścieDetroit wStanach Zjednoczonych. Jego ojciec (Fred) był fryzjerem, a matka (Olive Agnes z domu Johnson) była amatorskim muzykiem. Kiedy był dzieckiem, jego rodzina przeniosła się doToledo, a następnie w 1915 doAlbuquerque. W 1916 zmarła jego matka, a ojciec, który wyjechał z Albuquerque w poszukiwaniu pracy, nie powrócił do dzieci po śmierci żony. Jakiś czas później ożenił się ponownie i Ralph nigdy więcej go nie spotkał. Młody Ralph wychowywał się razem z siostrą Grace u babki Lucy Taylor Johnson wLos Angeles[2].
Bunche ukończył z bardzo dobrym wynikiem Jefferson High School, a w 1927 ukończyłUCLA, a następnie podjął studia naHarvard University. Aby dorobić do stypendium, pracował w lokalnej księgarni[3]. W 1928 zdobył tytuł magistra nauk politycznych, a w 1934 doktora. W owym czasie pracował już w Departamencie Nauk Politycznych naUniwersytecie Howarda. Był pierwszym czarnym Amerykaninem, który zdobył tytuł doktora nauk politycznych na amerykańskim uniwersytecie.
W latach 1936–1938 prowadził podoktoranckie badania antropologiczne naLondon School of Economics, a następnie naUniwersytecie Kapsztadzkim[4]. Potem powróciłdo pracy w Departamencie Nauk Politycznych na Harvard University.
PodczasII wojny światowej Bunche służył w amerykańskiej agencji wywiadowczejOffice of Strategic Services, a w 1943 został przeniesiony doDepartamentu Stanu. Bardzo szybko został liderem w Institute of Pacific Relations. Wziął udział w konferencji w San Francisco w 1945, na której planowano założenieOrganizacji Narodów Zjednoczonych. W następnych latach był związany z działalnością ONZ. Gdy w 1948 rozpoczął siękonflikt izraelsko-arabski, po zabójstwie Mediatora ONZ w PalestynieFolke Bernadotte, Bunche został jego następcą. Uczestniczył we wszystkich negocjacjach pokojowych prowadzonych nawyspie Rodos, wypracowując w 1949zawieszenia broni kończąceI wojną izraelsko-arabską. Za swoją pracę otrzymał w 1950 Pokojową Nagrodę Nobla[5] (pierwsza, którą uhonorowano czarnoskórego Amerykanina[6]). Następnie Bunche uczestniczył w negocjacjach pokojowych w rozdartych konfliktami regionach, takich jak np.Kongo,Jemen,Kaszmir iCypr. W 1968 objął stanowisko Podsekretarza Generalnego ONZ
