Radowce (rum.Rădăuți) – miasto w północnejRumunii, w okręguSuczawa, jeden z głównych ośrodkówrumuńskiej Bukowiny. W 2011 roku liczyło ok. 23,8 tys. mieszkańców[1].
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, drzewny, spożywczy oraz garncarstwo[2].
Miejscowość istniała już w XIII w., choć pierwsza wzmianka pochodzi z 1393 r. W drugiej połowie XIV w. Radowce stały się siedzibą pierwszegohospodaramołdawskiego,Bogdana I. Ufundował on tutajcerkiew św. Mikołaja, która stanowiłanekropolię pierwszych hospodarów mołdawskich. Następcy Bogdana już wkrótce przenieśli swą siedzibę doSeretu, a następnie doSuczawy, ale Radowce pozostały ważnym ośrodkiem państwa mołdawskiego, przebiegał tędy szlak handlowy z Polski do portów czarnomorskich.Stefan Wielki powołał tutaj biskupstwo. W XVII w. miasto podupadło, niszczone przez Turków, Tatarów, Polaków czy Kozaków. W 1775 r. Radowce wraz z Bukowiną zostały przyłączone doAustrii. Wkrótce potem zlikwidowane zostało biskupstwo, ale miasto pod rządamiHabsburgów szybko się rozwijało. W 1819 r. otrzymało prawo miejskie, później poprowadzono tu linię kolejową. Do miasta przybywali nowi mieszkańcy, rozwijał się przemysł. Z XIX w. pochodzą liczne gmachy publiczne miasta, m.in. kościoły ewangelicki i katolicki oraz synagoga. Powstała tutaj bardzo liczna gmina żydowska, której udział w populacji miasta w 1. połowie XX w. przekroczył nawet 50%. W 1. połowie XX w., gdy Radowce znalazły się w granicach Rumunii i reaktywowano tutejsze biskupstwo, została wzniesiona tutaj monumentalna katedra prawosławna[3].