4°12′S 152°11′E/-4,200000 152,183333 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Prowincja | |||
| Populacja (2013) • liczba ludności |
| ||
Położenie na mapie Papui-Nowej Gwinei  | |||
| 4°12′S 152°11′E/-4,200000 152,183333 | |||
| |||
Rabaul – miasto wPapui-Nowej Gwinei w północnej części wyspyNowa Brytania na półwyspieGazelle. Ludność: 8900 (2000). Do roku 1994 ośrodek administracyjnyprowincjiNowa Brytania Wschodnia[1].
Rozwinął się tutaj przemysł spożywczy, meblarski i materiałów budowlanych[2]. Przez port morski w Rabaul eksportuje siękoprę,kakao iolej kokosowy. Znajdował się tutaj drugi międzynarodowyport lotniczy kraju. W roku 1994 wybuch wulkanuTavurvur zniszczył port lotniczy, a nowy wybudowano w mieścieKokopo, do którego przeniesiono stolicę prowincji.
Do erupcji z roku 1994 Rabaul był popularnym ośrodkiem turystyczno-wypoczynkowym, szczególnie ze względu na atrakcyjne miejsca do swobodnego nurkowania. Kryzys ekonomiczny z przełomu XX i XXI wieku wyraźnie zachwiał wrażliwym rynkiem, a ponadto przyczynił się do uaktywnienia zbrojnych gangów, zwanych lokalnie „łotrami” (ang.rascals). Gangi te napadają na turystów zagranicznych, jeszcze bardziej redukując liczbę tych, którzy chcieliby do Rabaulu przyjeżdżać.
W latach 1910–1914 miasto, nazywane wówczasSimpsonhafen, było stolicąNowej Gwinei Niemieckiej. Wkrótce po wybuchuI wojny światowej zostało zajęte przezAustralijczyków, którym też po wojnie przyznano Nową Gwineę Niemiecką jako terytorium mandatoweLigi Narodów.
W czasieII wojny światowej Rabaul był okupowany przez wojska japońskie, które przekształciły miasto, zatokę i tereny przyległe w wielką bazę armii i floty. Tutejsze lotnisko pozwalało kontrolować cały region, a zwłaszcza Nową Gwineę iWyspy Salomona. W 1943 roku w bazie było skoszarowanych ponad 110 tysięcy żołnierzy. Pod koniec wojny Amerykanie – stosujący z powodzeniem „taktykę żabich skoków” – ominęli Rabaul, pozostawiając wokół sieć lotnisk, z których przeprowadzano ciągłe ataki na bazę, czyniąc ją z czasem niezdolną do działania. Załoga Rabaulu kapitulowała tuż przed końcem wojny, w ostatnich dniach sierpnia 1945.
