 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Raúl Lucio Lozano | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 168 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | Zobacz kolekcję cytatówRaúla Lozano w Wikicytatach |
| Zobacz kolekcję cytatówz autobiografii Raúla Lozano – Moje miejsce. Autobiografia w Wikicytatach |
Raúl Lucio Lozano (ur.3 września1956 wLa Placie) –argentyńskitrenersiatkarski isiatkarz, w latach 2005–2008 selekcjonerreprezentacji Polski, z którą w 2006 zdobył wicemistrzostwo świata.
Jako zawodnik Lozano grał na pozycjirozgrywającego, jednak jako trener osiągnął wiele sukcesów na skalę światową. W latach 1974–87 pracował w ojczyźnie, trenując m.in.Ferro Carril Oeste. Następnie przeniósł się doWłoch, gdzie przez kilka lat prowadził czołowe drużyny. W karierze klubowej zdobył m.in.Puchar CEV,Klubowe Mistrzostwo Świata, mistrzostwo Włoch, Superpuchar Włoch czy 3 złote medale ligi argentyńskiej. Z klubowej drogi trenerskiej Lozano zszedł również na ścieżkę kadrową. 2-krotnie prowadziłreprezentację Hiszpanii (1994–1997 oraz 1999–2000), a także kadryPolski iNiemiec. Największymi sukcesami jestwicemistrzostwo świata zdobyte w 2006 z polską drużyną oraz 5. miejsce naigrzyskach olimpijskich wPekinie.
W sezonie 2015/2016 był I trenerem zespołuCerrad Czarnych Radom, grających w polskiejPlusLidze. Od listopada 2015 Raúl Lozano piastował stanowisko selekcjonera reprezentacji Iranu.
Z żoną Laurą ma syna Matiasa urodzonego 2 lutego 1996 w Barcelonie. Obok obywatelstwa argentyńskiego ma teżwłoskie ihiszpańskie. Ukończył studia inżynierskie oraz szkołę menedżerów wArgentynie.
Grał zawodowo w lidze argentyńskiej na pozycjirozgrywającego, jednak swoje największe sukcesy odniósł jako trener. Jest uznawany za jednego z najlepszych szkoleniowców świata. Karierę trenerską rozpoczął od prowadzenia drużyn młodzieżowych (Estudientes de la Plata, w latach 1974–1978, oraz w latach 1978–1981 − Gimnasia y Esprima la Plata).
Jako trener drużyn seniorskich pracuje od 1981 roku.
W Argentynie prowadził drużyny: Gimnasia & Esprima la Plata (1978–1981), Obras de Sanitarias (1981–1983) i Ferro Caril Oeste Ok (1983–1987; z zespołem tym zdobył mistrzostwo Argentyny oraz Puchar Ameryki Południowej).W 1987 roku rozpoczął pracę w lidzewłoskiej; był trenerem drużyn drugoligowych: Rex Pordenone (1987–1988) i Cedisa Salerno (1988–1989) oraz pierwszoligowych: Olio Venturi Spoleto (1990–1991) i Misura/Milan Volley (1991–1993; dwukrotne wicemistrzostwo Włoch, klubowe mistrzostwo świata, Puchar Zdobywców Pucharów).
W latach 1994–1996 był trenerem reprezentacji Hiszpanii, z którą zdobył srebrny medal nauniwersjadzie wJaponii[4].
W 1997 powrócił do ligi włoskiej jako trener pierwszoligowych: Lube Banca Marche Macerata (1997–1998, brązowy medal mistrzostw Włoch, trzecie miejsce w Pucharze CEV) oraz Iveco Palermo (1998–2000, dwukrotnie brązowy medal mistrzostw Włoch, Puchar CEV 2000). W latach 1999–2000 był także trenerem reprezentacji Hiszpanii, z którą zdobył V miejsce wLidze Światowej i na Pucharze Świata (1999) oraz IX miejsce na igrzyskach olimpijskich (2000).Od 2000 był trenerem włoskiego Sisleya Treviso (2000–2001, mistrzostwo Włoch, finał Pucharu Włoch, Superpuchar Włoch, finał Ligi Mistrzów). Pracował również jako wykładowca na kursach trenerskich.
W 2002 roku został trenerem greckiegoIraklisu Saloniki (2002–2003, wicemistrzostwo Grecji), a w 2003 ponownie Lube Banca Marche Macerata (2003–2004).
17 stycznia 2005 wygrał konkurs na stanowisko selekcjonera siatkarskiej reprezentacji Polski.Jego osiągnięcia na tym stanowisku to:
16 września 2008 zarządPZPS zdecydował o nieprzedłużeniu kontraktu, który wygasł 31 grudnia 2008 roku. Niedługo potem został trenerem reprezentacji Niemiec[5]. Z tej funkcji został zwolniony ze skutkiem natychmiastowym 5 listopada 2011 z powodu podważenia zaufania między nim a drużyną[6].
Od 29 kwietnia 2015 roku był treneremCerradu Czarni Radom, siatkarzy z Mazowsza prowadził jednak tylko w sezonie 2015/2016, gdyż w listopadzie 2015 został selekcjonerem reprezentacji Iranu. Głównym kontrkandydatem Argentyńczyka o posadę szkoleniowca Irańczyków był inny selekcjoner reprezentacji PolskiAndrea Anastasi[7]. W latach 2017–2019 prowadził reprezentację Chin.
2000 1987
1983, 1985, 1987 19826 grudnia 2006za wybitne zasługi dla rozwoju polskiego sportu, za osiągnięcia w pracy szkoleniowej, Prezydent RPLech Kaczyński odznaczył go Krzyżem KawalerskimOrderu Odrodzenia Polski[8].
|
|
|
