| Rok powstania | |
|---|---|
| Założyciel | |
| Dystrybucja | |
| Gatunki | |
| Siedziba | |
| Kraj pochodzenia | Wielka Brytania |
RSO Records (skrót od Robert Stigwood Organisation Records) –brytyjskawytwórnia płytowa, założona w 1973 roku przezRoberta Stigwooda, a zlikwidowana w 1983 roku. Wylansowała takie gwiazdy rocka i muzyki pop jak:Bee Gees,Cream,Blind Faith,Eric Clapton iYvonne Elliman. Sprzedała w wielomilionowych nakładach albumySaturday Night Fever: The Original Movie Sound Track iGrease: The Original Soundtrack from the Motion Picture.
Założyciel RSO Records, Robert Stigwood, urodził się wAustralii. Po przyjeździe do Wielkiej Brytanii pracował jako niezależny producent. Po poznaniuBriana Epsteina został współdyrektorem jego wytwórni, NEMS Enterprises, a w 1966 roku założył własną wytwórnię, Reaction Records, której dystrybucją zajmował sięPolydor Records. Wśród pierwszych wydawnictw tej wytwórni znalazły sięsingleThe Who: „Substitute”, „I'm A Boy” i „Happy Jack” oraz album zespołu,A Quick One a także dwa pierwsze albumyCream:Fresh Cream iDisraeli Gears. 24 lutego 1967 roku Stigwood, zachęcony sukcesem Cream podpisał kontrakt z innym zespołem,Bee Gees, którego członkowie, bracia Gibb przybyli do Wielkiej Brytanii, podobnie jak on, z Australii, Wyprodukował szereg singli tego zespołu, poczynając od „New York Mining Disaster 1941” (12. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii i 14. w Stanach Zjednoczonych) i „To Love Somebody” (17. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii)[1].
Po śmierci Epsteina w 1967 roku Stigwood założył firmę Robert Stigwood Organisation, która wypromowała takich artystów jakDavid Bowie iRod Stewart. Dystrybucją płyt RSO w Europie zajmował się również Polydor, a wStanach ZjednoczonychAtco Records z adnotacją: „na mocy porozumienia z RSO”[1]. Gdy w 1968 roku zespół Cream rozpadł się, Stigwoodowi udało się przekonać Claptona do utworzenia supergrupyBlind Faith, a po jej rozpadzie pokierować jego solową karierą[2].
W 1973 roku Stigwood założył własną wytwórnię płytową, RSO Records (Robert Stigwood Organisation Records)[3]. Decyzja zapadła podczas pobytu z zespołem The Who wJaponii. Projektanci opracowali logo nowej wytwórni, ale Stigwood nie był z niego zadowolony. Dopiero gdy kilku z jego japońskich przyjaciół podarowało mu wykonaną zmasy papierowej krowę, która w kulturze japońskiej jest symbolem dobrego zdrowia i szczęścia, zaakceptował nowe logo[4]. Do współpracy pozyskał producentaAl Coury’ego, pracującego przedtem dlaCapitol Records; Al Coury został prezesem nowego wydawnictwa. W jego ramach intensywnie współpracował z Bee Gees, flagową grupą wytwórni i kierował marketingiem albumów zespołu ze ścieżkami dźwiękowymiSaturday Night Fever: The Original Movie Sound Track iGrease: The Original Soundtrack from the Motion Picture, przyczyniając do tego, iż stały się one jednymi z najlepiej sprzedających się albumów wszech czasów[5].
Pierwszym albumem wydanym pod szyldem nowej wytwórni byłDerek and the Dominos in Concert (styczeń 1973), a jednym z pierwszych sukcesów – szlagier Erica Claptona, „I Shot the Sheriff” (cover przebojuBoba Marleya), pochodzący z albumu461 Ocean Boulevard[6]. Utwór osiągnął 14 września 1974 roku 1. miejsce na liście przebojówHot 100 tygodnikaBillboard[7]. W tym samym roku Stigwood wyprodukował filmową wersjęrock-operyTommy zespołuThe Who, obsadzonej przez takie gwiazdy rocka, jak Eric Clapton,Elton John iTina Turner; Rock-opera odniosła sukces, a album ześcieżką dźwiękową z niej znalazł się na szczycie list przebojów[8].
Jesienią 1977 roku Stigwood wyprodukował filmGorączka sobotniej nocy zJohnem Travoltą w roli głównej. Piosenki do filmu napisał zespół Bee Gees[8]. Cztery z nich zdobyły pierwsze miejsca na listach przebojów; trzy wykonane przez zespół: „How Deep Is Your Love”, „Stayin’ Alive” i „Night Fever” oraz czwarta, „If I Can’t Have You”, wykonana przezYvonne Elliman[9]. Album ześcieżką dźwiękową,Saturday Night Fever: The Original Movie Sound Track, sprzedano w Stanach Zjednoczonych w ponad 10 milionach egzemplarzy, a na świecie – w około 25 milionach. Był to największy sukces w karierze Stigwooda[8] oraz najlepiej sprzedający się album w tamtym czasie[9].
Latem 1978 roku Stigwood zaprezentował się naBroadwayu filmową wersjęmusicaluGrease, z Johnem Travoltą iOlivią Newton-John w rolach głównych. Był to jego kolejny sukces komercyjny[8]. Album ze ścieżką dźwiękową filmu został sprzedany w liczbie 25 milionów egzemplarzy[10].
W 1978 roku dziewięć kolejnych singli RSO Records znalazło się na pierwszych miejscach amerykańskich list przebojów[2].
Na początku lat 80., wraz z przeminięciem mody na muzykędisco, dochody RSO Records spadły[1]. W 1983 roku Robert Stigwood sprzedał swoją wytwórnięPolyGramowi, który od listopada 1981 roku zajmował się dystrybucją jego wydawnictw. Przedtem zadanie to realizowały wytwórnie:Atlantic (marzec 1973 – grudzień 1975) iPolydor (styczeń 1976 – grudzień 1977). Od stycznia 1978 do października 1981 RSO Records sprzedawała samodzielnie własne wydawnictwa[3].
Z tym tematem związana jest kategoria:Albumy RSO Records.