Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

R-7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
R-7
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Producent

konstrukcja:OKB-1
produkcja:CSKB-Progress

Inne nazwy

R-7: 8K71, SS-6, Sapwood
R-7A: 8K74, SS-6, Sapwood

Typ

ICBM

Przeznaczenie

pocisk strategiczny

Wyrzutnia

naziemna wyrzutnia lądowa

Status

wycofany ze służby

Lata służby

1 stycznia 1960 – 1968

Długość

R-7: 34,22 m, następnie i 33 m
R-7A: 31,4 m

Rozpiętość

10,3 m

Masa startowa

r-7: 280 t
R-7A: 276 t

Napęd

dwustopniowy
(paliwo ciekłe kriogeniczne)

Zasięg

R-7: 8000 km
R-7A: 12000 km (9500 km[1])

Udźwig

R-7: 5,3 – 5,5 t
R-7A: 3 t

Naprowadzanie

R-7: bezwładnościowe z radiową korekcją zasięgu i kursu
R-7A: bezwładnościowe z radiową korekcją zasięgu

Celność

CEP: 10 km

Głowica

nuklearna 1 x 5[2]Mt (1 × 6 Mt[1])

R-7 (NATO: SS-6 Sapwood, inna nazwa pocisku:Semiorka) — pierwszy wprowadzony do czynnej służby operacyjnejradzieckipocisk balistyczny ozasięgu międzykontynentalnym (ICBM).

Geneza

[edytuj |edytuj kod]

Pierwsze szkice pocisku zostały wykonane w trakcie prac nad projektem T-1 – teoretycznymi i eksperymentalnymi wymaganiami dla dwustopniowego pocisku balistycznego o zasięgu pomiędzy 7 a 8 tysięcy kilometrów, których określenie zostało zarządzone dekretem rządowym z 13 lutego 1953 roku. Masa przenoszonego na tę odległość ładunku, który oryginalnie miał być ładunkiem konwencjonalnym, sięgać miała 3 ton. W październiku 1953 roku – krótko po pierwszym teście ładunku termojądrowego – specyfikacja została zmieniona, a nowa masa ładunku określona została na 5,5 tony, przy wadze samej głowicy wynoszącej 3 tony[3]. Zwiększenie całkowitej masy przenoszonego ładunku, doprowadziło do konieczności znacznych zmian projektu pocisku, którego masa startowa wzrosła z tego powodu ze 170 do aż 280 ton[3].

Rządowy dekret autoryzujący rozwój nowego pocisku balistycznego, wydany został 20 maja 1954 roku. Pocisk ten otrzymał oznaczenie R-7 oraz numer kodowy 8K71. Z uwagi na fakt, iż większość prac wstępnych nad projektem, została wykonana już w trakcie prac nad projektem T-1, projekt wstępny pocisku ukończono już w lipcu 1954 roku, zaś jego zatwierdzenie przezRadę Ministrów ZSRR nastąpiło 20 listopada 1954 roku[3]. 20 marca 1956 roku natomiast, wydano dekret autoryzujący zasady testów tego pocisku, oraz inne warunki na których oparte miały być dalsze prace konstrukcyjne[3].

Pochodne konstrukcje

[edytuj |edytuj kod]

Zmodyfikowany pocisk R-7 posłużył do wyniesienia w 1957 roku pierwszegosztucznego satelitySputnik 1.Na bazie pocisku R-7 powstało wielerakiet nośnych wykorzystywanych przez ZSRR, a później Federację Rosyjską, m.in.:

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abJewgieni Wołkow,ICBM ZSSR (Federacji Rosyjskiej) i USA, 1996
  2. S. G. Kolesnikow,Strategiczeskoje rakietno-jadjernoje orużje, Arsenal-Press, 1996
  3. abcdPaweł Podwig, Oleg Bukharin, Timur Kadyshew, Eugeni Miasnikow, Igor Sutyagin i inni: Russian Strategic Nuclear Forces. TheMIT Press i Moskow Institute of Physics and Technology, 2004, s. 179 – 182.ISBN 0-262-16202-4.
Program Sputnik
Sztuczne satelity
Rakiety nośne
Pozostałe

Sputnik 1

Radzieckie i rosyjskie pociski balistyczne
ICBM
SLBM
IRBM
MRBM
SRBM
Radziecka i rosyjska triada nuklearna
Siły lądowe
Siły morskie
Pociski
Okręty
Siły powietrzne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=R-7&oldid=74618381
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp