Ptah (czyt.pta) – bógmemficki. Wmitologii egipskiej jest to bóg stwórca, stojący na czele Wielkiej Trójki Bogów. Razem z lwiogłowąSechmet iNefertumem tworzyli wMemfis triadę. Koncepcja religijna głosząca pierwszeństwo Ptaha rywalizowała z kultemRa i ostatecznie przegrała z nim w okresieŚredniego Państwa[potrzebny przypis].
Ptah był opiekunem sztuk i rzemiosła. Występował pod postaciączłowieka, z ogoloną głową i laską (będącą połączeniem symboluanch, berłauas i filarudżed) w ręku. Świętym zwierzęciem Ptaha byłApis[1]. Za syna Ptaha uznanoNefertuma oraz półbogaImhotepa – arcykapłana i budowniczegopiramidy Dżasera.
Według niektórych podań Ptah był prapagórkiem, który wyłonił się w trakcie tworzenia świata. Na nim zaś siedział jego syn,Nefertum[2]. Jego żoną byłaSekhmet, wojownicza bogini, której imię znaczy 'Mocarna'
Temu egipskiemu bóstwuGiuseppe Verdi iAntonio Ghislanzoni poświęcili drugą (finałową) odsłonę pierwszego aktuoperyAida, w której pośród świątynnych modłów i ekstatycznych tańców kapłanek młody egipski wódz Radames odbiera z rąk najwyższego kapłana Ramfisa insygnia przywództwa na wojnę z Etiopami (Possente Fthà...). Także ostatnia scenaAidy rozgrywa się równolegle w grobowcu Radamesa i Aidy oraz świątyni; Amneris córka faraona modli się tam o ukojenie duszy (Immenso Fthà...)[3].
- ↑Starożytny Egipt; praca zbiorowa pod redakcją Albertyny Szczudłowskiej PWN, Warszawa 1976 str.145
- ↑R.R. Hamilton R.R.,Starożytny Egipt, Parragon, 2008, s. 28-29, 34-35,ISBN 978-1-4075-1978-4 .
- ↑Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 2. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne (PWM), 2008, s. 599-603.ISBN 978-83-224-0901-5.
Bogowie starożytnego Egiptu
