| kolonia brytyjska | |||
| 1632–1776 | |||
.png) | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Siedziba | St. Mary’s City (1632–95) | ||
| Języki urzędowe | |||
Położenie na mapie | |||
| |||
Prowincja Maryland (ang. Province of Maryland) – nazwaangielskiejkolonii wAmeryce Północnej. Prowincja Maryland istniała od1632 do1776 roku, gdytrzynaście kolonii utworzyłoStany Zjednoczone Ameryki.
Mimo że pierwszym właścicielem prowincji Maryland byłCæcilius Calvert, drugibaron Baltimore, kolonia powstała głównie dzięki staraniom jego ojcaGeorge’a Calverta[1]. George Calvert interesował siękolonizacjąNowego Świata co najmniej od 1609 roku, gdy zainwestował wKompanię Wirgińską[2]. W roku 1620, został właścicielem plantacji naNowej Fundlandii, z której w 1623 roku powstałakolonia Avalon, i którą odwiedził kilka lat później[3]. Surowy klimat wyspy, którego osobiście doświadczył, skłonił go w sierpniu 1629 roku do napisania listu do królaKarola I Stuarta z prośbą o nadanie mu ziemi wWirginii położonej w bardziej sprzyjającym klimacie[4]. George’em Calvertem, który około 1625 roku ogłosił publicznie, że jestkatolikiem, kierowały powody nie tylko ekonomiczne, lecz również religijne. Wizją Calverta było stworzenie w Nowym Świecie kolonii, w której katolicy uniknęliby prześladowań religijnych powszechnych w tym czasie w Anglii[5].
Starania George’a Calverta zostały uwieńczone sukcesem dopiero kilka tygodni po jego śmierci 15 kwietnia 1632 roku, gdy prowincja nazwana Maryland (łac.Terra Mariæ) na cześćkrólowej angielskiejHenrietty Marii Burbon została oficjalnie nadana 20 czerwca 1632 roku jego synowi, Cæciliusowi Calvertowi[6].
 | Zobacz w Wikiźródłach tekst statutu Maryland (en) |
W przeciwieństwie do innych kolonii, statut Maryland precyzyjnie określał granice prowincji. Północna granica wyznaczona była na czterdziestymrównoleżnikuszerokości geograficznej północnej. Granice zachodnia i południowo-zachodnia przebiegały najpierw wzdłużpołudnika do źródeł rzekiPotomak, a następnie wzdłuż zachodniego brzegu rzeki dozatoki Chesapeake. Południowa granica przebiegała od ujścia Potomaku na wschód przez zatokę Chesapeake i obecnypółwysep Delmarva doAtlantyku. Wreszcie na wschodzie, kolonia była ograniczona brzegami Atlantyku, zatoki Delaware i rzeki Delaware. W momencie nadania prowincja była większa niż obecnystanMaryland i w jej granicach znajdował się obecny stanDelaware, znaczna część obecnego stanuPensylwania, a także tereny obecnie znajdujące się w stanieWirginia Zachodnia[7].
Pierwszy właściciel prowincji, Cæcilius Calvert, który pierwotnie planował wyruszyć do nowej kolonii wraz z pierwszymi osadnikami, ostatecznie zmienił zdanie, mianując jejgubernatorem swojego brata,Leonarda Calverta[8]. Pod jego przywództwem 22 listopada 1633 roku na pokładach dwóch statkówArk (pl. Arka) iDove (pl. Gołąb) kilkuset osadników opuściło brzegi Anglii w kierunku Nowego Świata, docierając 25 marca 1634 roku do wyspySt. Clement's (obecnie wyspaBlakistone's Island) u ujścia Potomaku[9]. Koloniści natychmiast nawiązali kontakt z pobliskimiIndianami, kupując od nich27 marca1634 roku znaczną połać ziemi wraz z wioską, którą nazwaliSt. Mary’s i która jest najstarszym miastem i pierwszą stolicą Maryland[10].
Podczas gdy stosunki pierwszych kolonistów z lokalnymi Indianami były i pozostały przyjazne, spotkali się oni ze znaczną opozycją ze strony kolonistów z Wirginii pod przywództwemWilliama Claiborne'a. Claiborne, który w 1631 roku założyłfaktorię na wyspie Kent w zatoce Chesapeake, na terenie prowincji nadanej Calvertowi nie zamierzał mu jej odstępować. Konflikt ulegał stopniowej eskalacji i 23 kwietnia 1635 przy ujściu rzekiPocomoke miała miejsce pierwsza w historii bitwa morska na wodach śródlądowych Ameryki, w której koloniści z Maryland pokonali oddział z Wirginii. Nie zakończyło to jednak całkowicie konfliktu, który z przerwami trwał przez kolejne dwie dekady[11].
.svg)
