| |||||
| Ustrój polityczny | Protektorat | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji | |||||
| Władca | Jerzy III (1802-1813) | ||||
| Powierzchnia | 316 km² | ||||
| Populacja (1807) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość | 294,5 os./km² | ||||
| Waluta | |||||
| Język urzędowy | |||||
| Religia dominująca | |||||
 Mapa Sycylii i Malty z 1808 roku | |||||
Położenie na mapie świata  | |||||
| 35°52′59,8800″N 14°30′00,0000″E/35,883300 14,500000 | |||||
Protektorat Malty – byt polityczny naMalcie w latach 1800–1813, kiedy wyspy tede jure stanowiły częśćKrólestwa Sycylii, a faktycznie byłyprotektoratembrytyjskim. Protektorat ustanowiony został w następstwie kapitulacji stacjonujących na wyspach siłfrancuskich, a funkcjonował do obwołania Maltykolonią brytyjską.
%2c_by_Henry_William_Pickersgill.jpg)
Podczaspowstania przeciwko Francuzom Maltańczycy sformowali Zgromadzenie Narodowe jako rząd tymczasowy. Do brytyjskiej floty na Sycylii wysłano przedstawicieli z prośbą o pomoc. W drugiej połowie września 1798, flota 13 okrętów, pod dowództwem kapitanaSir Jamesa Saumareza pokazała się w pobliżu wyspy. W październiku tego roku SirAlexander Ball przybył na Maltę, a rok później mianowany został jej Cywilnym Komisarzem.
Francuski garnizon pod dowództwem generałaVaubois zepchnięty został doValletty, i w końcu poddał się 4 września 1800 roku. Z tą chwilą Malta stała się protektoratem Korony Brytyjskiej. W sierpniu 1801 roku, Cywilny KomisarzCharles Cameron mianowałEmmanuela Vitale gubernatorem wyspyGozo w miejsceSaverio Cassara. Fakt ten w efekcie oznaczał koniec niepodległości Gozo jakoLa Nazione Gozitana.
Zgodnie z warunkamipokoju w Amiens, Wielka Brytania zobowiązana była ewakuować wyspę, lecz nie wypełniła tego uzgodnienia – jeden z kilku wzajemnych przypadków nieprzestrzegania uzgodnień traktatu, co w końcu doprowadziło do jego upadku i wznowienia działań wojennych pomiędzy Wielką Brytanią i Francją.
W czerwcu 1802 roku, 104 przedstawicieli maltańskich miast i wiosek, podpisało deklarację zatytułowanąLa Dichiarazione dei Diritti degli abitanti delle Isole di Malta e Gozo (Deklaracja Praw mieszkańców Wysp Malta i Gozo), w której ogłaszaliJerzego III swoim królem, z zastrzeżeniem, że nie ma on prawa przekazania Malty pod władzę innego państwa. Ogłaszali również, że Malta, będąc pod brytyjską protekcją, powinna mieć swój rząd[1].
Na mapie politycznej,Lampedusa była również częściąKrólestwa Sycylii. W późnych latach XVIII wieku, kiedy Malta wciąż była pod rządamiJoannitów,książę Lampedusy(inne języki) wydzierżawił wyspę Salvatore Gatt, maltańskiemu przedsiębiorcy, który osiadł tam wraz z kilkoma pracownikami.
Brytyjczycy pragnęli przejąć Lampedusę jako swoją bazę morską zamiast Malty, ale idea upadła, ponieważ wyspa nie miała wystarczająco głębokich portów i nie miała dobrej infrastruktury. Mimo tego, władze na Malcie i rząd brytyjski ciągle dążył do przejęcia wyspy, wierząc, że wyspa może zaopatrywać Maltę w żywność, gdyby Sycylia przypadła Napoleonowi.
W roku 1800 Ball wysłał na Lampedusę komisję, w celu oceny wykonalności tego zamierzenia. Komisja stwierdziła, że wyspa może, przy relatywnie małych kosztach, stać się dostarczycielem produktów żywnościowych, a to za przyczyną żyznej gleby i dobrego zaopatrzenia w wodę. W roku 1803, kilku maltańskich rolników osiedliło się na Lampedusie, biorąc ze sobą swoją trzodę i owce, oraz zaczęło uprawiać jęczmień.
W roku 1810, Salvatore Gatt przeniósł prawo dzierżawy na Alexandra Fernandeza, urzędnika brytyjskiej Intendentury, który później usiłował stworzyć wielką maltańską kolonię na wyspie. Nie zostało to nigdy zrealizowane, gdyż w roku 1812 Komisja Królewska uznała, iż było to zwykłe przedsięwzięcie handlowe, i Wielka Brytania odmówiła Fernandezowi pomocy. Problemy spotęgowały się, gdy w latach 1813-1814 nawiedziła Maltę dżuma, i 25 września 1814 roku SirThomas Maitland zabrał brytyjskich żołnierzy z Lampedusy.
Fernandez zarządzał wyspą do roku 1818, kiedy powrócił Gatt i został tam z rodziną do roku 1824.[2]
W roku 1813 Malta, zgodnie z Konstytucją Bathursta, została przekształcona wkolonię Korony Brytyjskiej. 23 lipca sirThomas Maitland zastąpił sir Hildebranda Oakesa, i został pierwszym cywilnym komisarzem, który otrzymał tytuł gubernatora. Malta oficjalnie stała się kolonią w roku 1814, na podstawiepokoju paryskiego[2].
.svg)
.svg)
