Fresk przedstawiający bogaPriapa, Casa Dei Vettii,Pompeje.
Priapizm,ciągotka (łac.priapismus, zgr.πριαπισμός = wzwód) –objaw chorobowy polegający na występowaniu długotrwałego, bolesnego wzwoduczłonka, który nie jest związany z podnieceniem lub pobudzeniem seksualnym. Nazwapriapizm wywodzi się od starożytnego bogaPriapa, którego wizerunki przedstawiały mężczyznę z członkiem w stanieerekcji.
Priapizm typu wysokoprzepływowego powstaje zwykle w następstwie urazu okolicy krocza, rzadziej jest idiopatyczny, a całkiem wyjątkowo występuje w przebiegu anemii sierpowatokrwinkowej.
Analiza 230 przypadków priapizmu wykazała, że w 1/3 ma podłożeidiopatyczne, w 21% uzależniony jest od przyjmowanych leków i alkoholu, u 12% chorych przyczyną patologicznego wzwodu jest uraz krocza, natomiast 11% stanowią przypadki priapizmu w przebiegu niedokrwistości sierpowatokrwinkowej[13].
Aspiracja krwi z ciał jamistych i przepłukanie ich solą fizjologiczną.Jeżeli po dwukrotnej próbie tego typu leczenia brak jest efektu, wówczas należy zastosować powtarzane iniekcje leków o działaniu α-adrenomimetycznym (adrenaliny, noradrenaliny, metaraminolu, fenylefryny lub efedryny) do ciał jamistych.Przy niepowodzeniu leczenia zachowawczego alternatywą jest leczenie chirurgiczne.
Jeżeli przyczyną jest uszkodzenie tętnicy głębokiej prącia, z wytworzeniem przetoki tętniczo-jamistej to polecanym sposobem leczenia jest zastosowanie wybiórczej embolizacji uszkodzonej tętnicy.
↑A.A.FoudaA.A. i inni,Priapism: an avoidable complication of pharmacologically induced erection, „The Journal of Urology”, 142 (4),1989, s. 995–997,ISSN0022-5347,PMID: 2795759.
↑A.W.A.W.SchneiderA.W.A.W. i inni,Der papaverin-induzierte Priapisimus: Erfahrungen mit einem neuen urologischen Notfall, „Deutsche Medizinische Wochenschrift”, 114 (06), 1989, s. 214–217,DOI: 10.1055/s-2008-1066578,ISSN0012-0472,PMID: 2917481(niem.).
↑Chris G.Ch.G.McMahonChris G.Ch.G.,Erectile dysfunction, „The Medical Journal of Australia”, 173 (9),2000, s. 492–497,ISSN0025-729X,PMID: 11149308.
↑abC. Van der Horst, H. Stuebinger, C. Seif, D. Melchior i inni. Priapism – etiology, pathophysiology and management. „Int Braz J Urol”. 29 (5). s. 391–400.PMID:15745583.
↑abcdJ.E.J.E.BañosJ.E.J.E.,F.F.BoschF.F.,M.M.FarréM.M.,Drug-induced priapism. Its aetiology, incidence and treatment, „Medical Toxicology and Adverse Drug Experience”, 4 (1),1989, s. 46–58,ISSN0113-5244,PMID: 2651850.
↑M.M.HariaM.M.,A.A.FittonA.A.,D.D.McTavishD.D.,Trazodone. A review of its pharmacology, therapeutic use in depression and therapeutic potential in other disorders, „Drugs & Aging”, 4 (4),1994, s. 331–355,ISSN1170-229X,PMID: 8019056.
↑RicardoR.MunarrizRicardoR. i inni,Cocaine and ephedrine-induced priapism: case reports and investigation of potential adrenergic mechanisms, „Urology”, 62 (1),2003, s. 187–192,DOI: 10.1016/S0090-4295(03)00245-0,ISSN1527-9995,PMID: 12837464.
↑A.L. Burnett, T.J. Bivalacqua, H.C. Champion, B. Musicki. Long-term oral phosphodiesterase 5 inhibitor therapy alleviates recurrent priapism. „Urology”. 67 (5), s. 1043–1048, May 2006.DOI:10.1016/j.urology.2005.11.045.PMID:16698365.
↑A.L. Burnett, T.J. Bivalacqua, H.C. Champion, B. Musicki. Feasibility of the use of phosphodiesterase type 5 inhibitors in a pharmacologic prevention program for recurrent priapism. „J Sex Med”. 3 (6), s. 1077–1084, Nov 2006.DOI:10.1111/j.1743-6109.2006.00333.x.PMID:17100941.
↑Juliusz Jakubaszko: Ratownik Medyczny. Wyd. 2. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Górnicki, 2007, s. 80.ISBN 978-83-89009-74-6.
↑J. Pohl, B. Pott, G. Kleinhans. Priapism: a three-phase concept of management according to aetiology and prognosis. „Br J Urol”. 58 (2), s. 113–118, Apr 1986.PMID:3516294.
