Ta strona została zamknięta i pozostawiona jedynie dla historycznego odniesienia. Jeśli chcesz wznowićdyskusję dotyczącą statusu tej strony, zasięgnij opinii społeczności wKawiarence.
Religia Urartu – przyjęty w starożytnym, istniejącym odVIII doVI wieku p.n.e., państwieUrartu system wierzeń. Był typowym dlabliskowschodnich państwdespotycznych. Religia Urartu miała charakterpoliteistyczny i wywodziła się z wcześniejszych wierzeńMezopotamii iAnatolii[1]. Podobnie jak w innych wierzeniach starożytnego Wschodu, w Urartu istniałpanteon bóstw, patronujących różnym zjawiskom. Naczelnym bóstwem byłChaldi. Światy ludzi i bogów łączyły się za pośrednictwem rytualnych ofiar. Religia Urartu wchłonęła charakterystyczne dla starożytnego Wschodu motywydrzewa życia, węża, uskrzydlonej tarczy słonecznej[2]. Na tle wierzeń Mezopotamii Urartu wyróżniało się wysokim poziomem tolerancji religijnej[3], co było uwarunkowane wielonarodowością państwa[4].
Struktura panteonu bóstw Urartu miała wspólne cechy z religią Mezopotamii, częściowo za pośrednictwem Asyrii, częściowo – Hurytów. Jedynie naczelne bóstwo Chaldi pozostało urartyjskie[5]. Niektóre bóstwa miały naturętotemów, na przykład bogowie gór, szlaków, jaskiń. Bóstwa męskie zajmowały wyższą pozycję w panteonie niż kobiece[6].
Cechą charakterystyczną religii Urartu była tolerancja[3]. Zunifikowana za czasów panowaniaIspiniego religia państwowa wraz z poszerzeniem granic Urartu współistniała z wierzeniami podbitych obszarów. Królowie urartyjscy nie zabraniali obcych praktyk religijnych. Wznosili też świątynie na cześć miejscowych bóstw[7].
Słowoislam wjęzyku arabskim oznaczapoddanie się woli Boga[10]. Islam ma wspólne korzenie zjudaizmem ichrześcijaństwem. Zgodnie z nauką prorokaMahometa objawienie przekazane Żydom i chrześcijanom przezAbrahama,Mojżesza iJezusa powinno zostać ponowione i uzupełnione. Muzułmanie wierzą, że wersety Koranu zostały stopniowo objawione Mahometowi poprzezArchanioła Gabriela[10] (arab.Dżibril) pomiędzy 610 r. n.e., a jego śmiercią 8 czerwca 632 roku[10]. Podstawę islamu tworzy pięć zasad i obowiązków muzułmanina: wyznanie wiary w jedynego Boga (szahada), pięciokrotnamodlitwa w ciągu doby,post w miesiącuramadan,jałmużna na rzecz ubogich orazpielgrzymka do Mekki przynajmniej raz w życiu.
Przesłanie Mahometa początkowo głoszone było wśród przedstawicieli plemion arabskich, z czasem jednak rozpowszechniło się na całym świecie. ObecnieArabowie stanowią około 20-25% wyznawców islamu, większość muzułmanów zaś żyje w krajach Azji, najliczniej wIndonezji,Indiach,Pakistanie iBangladeszu[9]. Tradycyjnie islam dzieli się na trzy główne odłamy:sunnicki (85-90%),szyicki (10-15%) icharydżycki (<1%)[9]. Podział taki nie uwzględnia jednak głębokich różnic wyznaniowych, teologicznych, historycznych i politycznych wśród wielomilionowych grup takich jak nurtsufizmu, islam bezdenominacyjny (wyznawcy identyfikujący się jakotylko muzułmanie)[13], odłamAhmadijja[14], czy fundamentalistycznysalafizm[15].
Jego ideąetyczną (którą starał się praktycznie realizować) było poszanowanie życia, zawarte w twierdzeniu: „Jestem życiem, które pragnie żyć, pośród życia, które pragnie żyć”, konsekwencją tego programu etycznego jest obowiązek ratowania życia i łagodzenia cierpienia. Głosił, że cześć dla życia wymaga od człowieka szacunku, nie tylko wobec ludzi, ale także wobec zwierząt, a nawet roślin, zakazując ich bezmyślnego niszczenia.
Schweitzer reprezentował pogląd, że najwcześniejsze pisma chrześcijańskie, jak autentyczne listyPawłowe (1. List do Koryntian i1. List do Tesaloniczan) oraz pierwsze Ewangelie (Marka iMateusza) wyraźnie wskazują, iżJezus wierzył, żeSyn Człowieczy nadejdzie wkrótce, ówczesne potęgi upadną i zostanie ustanowioneKrólestwo Boże na Ziemi. Z biegiem czasu, w późniejszych pismach, przesłanie apokaliptyczne zanikało. Opinię tę wyraził w innej swojej pracyHistoria badań nad życiem Jezusa (1906)[16], która stała się słynna pod angielskim tytułemThe Quest of the Historical Jesus (1910)[17] i jest uważana za „tekst fundacyjny” hipotezyJezusa jako proroka apokaliptycznego[18][19]. Natomiast w swojej pracy doktorskiej „Die psychiatrische Beurteilung Jesu: Darstellung und Kritik” („Psychiatryczna ocena Jezusa: przedstawienie [zagadnienia] i krytyka”, 1913)[20] polemizował z popularnymi w tamtym czasie wśród niektórych psychiatrów i psychologów opiniami kwestionującymizdrowie psychiczne Jezusa[21][22][23].
w okresie średniowiecza wieżaKościoła Mariackiego w Trzebiatowie liczyła ok. 90 metrów wysokości i pełniła rolę latarni morskiej dla rybaków i marynarzy zmierzających do portów w Mrzeżynie i Kołobrzegu?
Bahaici znani są z propagowania nauki o potrzebie istnienia na świecie jednego uniwersalnego języka pomocniczego dla wszystkich ludzi. Wielu bahaitów przyjmuje, że językiem tym powinno byćesperanto?
Shirdi Sai Baba powziąłMahasamadhi 15 października 1918 roku i umarł na kolanach jednego ze swoich wyznawców, praktycznie bez żadnych własności?
Na poniższych stronach można śledzić ostatnie edycje artykułów związanych z daną tematyką. Nie są to pełne dane - pokazują zmiany tylko w artykułach zapisanych w stronach przeglądowych.
Jeśli chcesz współtworzyć wikiportalReligioznawstwo, budując przy tym i rozszerzając zasoby polskiej Wikipedii, pomóż nam opisując lub rozwijając poniższe artykuły.
↑Breach of Faith. Nowy Jork: Human Rights Watch, 2005. Cytat:While it is difficult to provide an exact figure of the Ahmadiyya population, estimates of around 20 million would be appropriate.(ang.). Brak numerów stron w książce
↑Albert Schweizer:Geschichte der Leben-Jesu-Forschung. Tübingen: J.C.B. Mohr (Paul Siebeck), 1906.LCCN13021839.OCLC6104323.(niem.). Brak numerów stron w książce
↑Albert Schweitzer:The Quest of the Historical Jesus. William Montgomery (tłum. na ang.). Londyn: Adam and Charles Black, 1910.OCLC8003391.(ang.). Brak numerów stron w książce
↑Agnieszka Krzemińska.Jezus ze słów. „Polityka”. 6 (2995), s. 62-65, 2015-02-04. Warszawa: POLITYKA Sp. z o.o. S.K.A..ISSN0032-3500.
↑Albert Schweitzer:Die psychiatrische Beurteilung Jesu: Darstellung und Kritik. Tübingen: J.C.B.Mohr (Paul Siebeck), 1913.LCCN13021072.OCLC5903262.(niem.). Brak numerów stron w książce
