Pora rostkowa (właściwiepor rostkowy), czasami także pora kiełkowa (łac.germ pore) – miejscowe przewężenieściany komórkowejzarodnika grzyba, w formie okrągłego tworu znajdującego się zwykle na jego końcu, naprzeciwko wnęki (hilum) iwyrostka wnęki (apiculus,hilar appendage). Przez porę rostkową wyprowadzana jest pierwszastrzępka rostkowa grzybni pierwotnej^[1]. Pora rostkowa jest ważną cechą przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków. Bierze się pod uwagę jej występowanie, rozmiary, kształt i położenie (może być centralna lub ekscentryczna)^[2].

Pory rostkowe występują tylko w grubościennych zarodnikach. Grube ściany to adaptacja zarodników do przetrwania trudnych warunków w przewodzie pokarmowym zwierząt. Cieńsze miejsce na zarodniku, czyli pora rostkowa, to cecha umożliwiająca szybkie ich kiełkowanie po wydaleniu z układu pokarmowego zwierzęcia. Dotyczy to główniegrzybów saprotroficznych, a zwłaszczagrzybów koprofilnych^[3]. Z tego powodu pory rostkowe występują np. u zarodnikówpolówek (Agrocybe),kołpaczków (Panaeolus),łysiczek (Psilocybe) iłuskwiaków (Pholiota)^[1]. Większośćgrzybów ektomykoryzowych natomiast nie ma por rostkowych. Występowanie niewyraźnych por rostkowych u niektórych gatunkówInocybe (strzępiaków) wskazuje, że ich zarodniki mogą być przenoszone przez zwierzęta^[3].

• Budowa grzybów

• Uniwersalny szablon cytowania – brak strony