Podolacy (konserwatyści wschodniogalicyjscy) –konserwatywneziemiańskie ugrupowanie polityczne, utworzone w latach 60.XIX wieku wGalicji Wschodniej.
Program podolaków:
Czołowymi przedstawicielami stronnictwa byli:Agenor Romuald Gołuchowski,Dawid Abrahamowicz,Wojciech Dzieduszycki,Kazimierz Grocholski,Kornel Krzeczunowicz,Filip Zaleski.
Od lat 80. XIX wieku zaczęli obsadzać stanowiska obejmowane dotychczas przezstańczyków. Z podolaków wyłonili się później „ateńczycy” – ugrupowanie młodych konserwatystów pod przewodnictwem Wojciecha Dzieduszyckiego, opowiadające się za współpracą polsko-ukraińską.
Na początku XX wieku podolacy stali się podporąendecji Romana Dmowskiego, który rozwinął i przeobraził program polityczny podolaków. W1907 wraz ze stańczykami utworzyliStronnictwo Prawicy Narodowej, jednak już w1908 mimo formalnej jedności wyłoniły się znowu niezależne frakcje: konserwatystów krakowskich oraz podolaków (przeciwnych wszelkim reformom). Podolacy podzielili się z kolei na tzw. „autonomistów”, czyli podolaków właściwych (Dawid Abrahamowicz,Andrzej Lubomirski,Leon Jan Piniński, Agenor Gołuchowski, Filip Zaleski i Wacław Zaleski) i Centrum (Jan Potocki,August Krasicki,Witold Czartoryski). Współpracowali oni (zwłaszcza Centrum) zeStronnictwem Demokratyczno-Narodowym. Razem z SDN weszli oni do Antybloku,Centralnego Komitetu Narodowego iNaczelnego Komitetu Narodowego (z którego wkrótce się wycofali).
Po 1918 r. podolacy ulegli podziałom: część związała się zkonserwatystami krakowskimi (Stanisław Starzyński), inni z Narodową Demokracją (Witold Czartoryski).