Połonina Borżawska

Megaregion	Region Karpacki
Prowincja	Karpaty Wschodnie
Podprowincja	Zewnętrzne Karpaty Wschodnie (Beskidy Wschodnie)
Makroregion	Beskidy Połonińskie
Mezoregion	Borżawa
Mikroregion(y)	Stijsko-Wielkowirschski
Zajmowane jednostki administracyjne	Ukraina  •obwód zakarpacki
Multimedia w Wikimedia Commons

Połonina Borżawska^[1] (522,22; niekiedy także „Borżawa”;ukr. Полонина Боржава,Połonyna Borżawa) – pasmo górskie naukraińskimZakarpaciu. Należy doBeskidów Połonińskich w łańcuchuZewnętrznych Karpat Wschodnich.

Pasmo Borżawy ma ok. 25 km długości, rozciąga się między dolinąWyczy (dopływuLatoricy) na północnym zachodzie a dolinąRiki na południowym wschodzie. Na zachodzie Połonina Borżawska graniczy zPołoniną Równą, na wschodzie – zPołoniną Czerwoną. Na północy oddziela ją odBieszczadów iGorganów obniżenie przełęczyPodobec (785 m n.p.m.), wykorzystywane przez Wyczę, Rypinkę (dopływ Riki) i Rikę. Na południu środkowy odcinek dolinyBorżawy i dolina Dusynki (dopływu Wyczy) oddzielają Połoninę Borżawską od pasmBużory iTupego.

Połonina Borżawska dzieli się na trzy grzbiety:

• krótki zachodni ze szczytamiTemnatyk (1344 m n.p.m.) iPłaj (1334 m n.p.m.),
• nieco dłuższy południowy ze szczytamiPohar (792 m n.p.m.),Magura (1088 m n.p.m.) i z najwyższym szczytem całego pasma –Stojem (Stohami, 1677 m n.p.m.),
• wielokrotnie dłuższy od nich grzbiet południowo-wschodni ze szczytamiMagura Żydowska (1516 m n.p.m.) iHrab (1374 m n.p.m.). Grzbiet ten w połowie długości jest przedzielony przełęcząPryslip (938 m n.p.m.). W jego końcowej części wyodrębnia się niekiedy małą Połoninę Kuk (kulminacjeKuk, 1361 m n.p.m. iMenczuł, 1247 m n.p.m.), dalej masywy Wodica (kulminacjaWodica, 1027 m n.p.m.) i Jasienie (kulminacjeJasieniówka, 1004 m n.p.m. iJasienia, 880 m n.p.m.), a na samym krańcu, w zakolu Riki, masyw Paleny Hruń (kulminacjaSkała, 1038 m n.p.m.).

Grzbiety zbiegają się na szczycieWielki Wierch (1598 m n.p.m.) w północnej części pasma.

Pasmo Połoniny Borżawskiej w swoich wyższych partiach ma charakter wysokogórski – szczyty są stożkowe, pokryte specyficzną dla Wschodnich Karpat formacjąpołoniny. Grzbiety są szerokie, doliny – głęboko wcięte. Poniżej linii 1200 m n.p.m. zbocza są pokryte lasami, głównie bukowymi, które jednak są w ostatnich dziesięcioleciach masowo wyrąbywane. Na połoninach prowadzi się wypas owiec. Połonina Borżawska nie jest objęta żadną formą urzędowej ochrony przyrody. Przez pasmo przebiega gazociąg. Na Stohach do1995 działała stacja radarowa. Na Płaju działają stacja meteorologiczna i przekaźnik radiowo-telewizyjny. Coraz intensywniejszą w ostatnich latach turystykę górską ułatwia sieć pasterskich dróg i ścieżek. Głównymi punktami wypadowymi w Połoninę Borżawską są miasteczkaWołowec iMiżhirja, leżące na jej obrzeżach.

Połonina Borżawska bywa niekiedy zaliczana do Bieszczadów – staje się wtedy ich najwyższym pasmem.

• Galeria zdjęć z Borżawy
• Zdjęcia, m.in. z Połoniny Borżawskiej

• Połonina Borżawska