Ten artykuł dotyczy muraw górskich. Zobacz też:Połonina (ujednoznacznienie),Połoniny.
Połonina – lokalna nazwazbiorowiskmuraw alpejskich isubalpejskich wykształconych ponadgórną granicą lasu wKarpatach Wschodnich, w Polsce najczęściej wiązana zBieszczadami.
Jest topiętro roślinności o charakterze naturalnym, którego zasięg poszerzony został znacznie przez działalność człowieka (szałaśnictwo, wycinaniezarośli,krzewów idrzew, wypalanielasu, koszenie trawy,koszarowanie,wypasowiec ibydła).
Na podstawie badańpaleobotanicznychpyłków roślin oraz badań archeologicznych wskazano, że osadnictwo oraz wzmożona ingerencja w szatę leśną tylko techniką wypaleniskową na obszarze Bieszczadów Wysokich nastąpiły w późnej faziekultur pradziejowych (XXII wiek p.n.e.). Na początku tego okresu pojawiają się pierwsze grupy „górali” – pasterzy, migrujących wzdłuż głównych transkarpackich szlaków komunikacyjnych. Systematyczne badania nadneolitem w Karpatach prowadzone są od kilku lat m.in. wWetlinie przez stację badawczą Instytutu ArcheologiiUniwersytetu Rzeszowskiego.
Połonina jest wyrazem wschodniosłowiańskim zapożyczonym z językarusińskiego (zachodniosłowiańska forma brzmiałabypłonina) i oznacza miejscepłone – puste, nieużyteczne, tj. nienadające się do uprawy roli. W językach południowosłowiańskich (m.in. słoweńskim i bułgarskim) słowoplanina oznaczagóry.
| Informacje w projektach siostrzanych |
 Cytaty wWikicytatach |
 Definicje słownikowe wWikisłowniku |