Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Pismo protosynajskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pozostałości świątyni Hathor

Pismo protosynajskie – pismo alfabetyczne pochodzące z pierwszych wieków II tysiąclecia p.n.e., stanowiące pośrednią fazę rozwoju pisma międzyhieroglifami a alfabetem semickim[1]. Zostało ono odkryte na początku XX wieku przez Hildę i Williama Petrie w okolicach miejscowościSarabit al-Chadim. Jego nazwa pochodzi od miejsca odkrycia pierwszych inskrypcji naSynaju, ale używano go też na obszarzePalestyny[2].

Zachowało się ponad 50 inskrypcji zawierających pismo protosynajskie. Jest ono uważane za najstarsze pismo posiadające cechy alfabetyczności.

Historia odkrycia

[edytuj |edytuj kod]

W latach 1904–1905 Hilda iWilliam Flinders Petrie odkryliinskrypcje znajdujące się na skałach w okolicy świątyniHathor, egipskiej bogini nieba[3]. Odkrycia dokonano w Sarabit al-Chadim w Wadi Maghara na południu Synaju[4]. Większość tych inskrypcji zapisanohieroglifami, jednak niektóre zostały zapisane przy użyciu ograniczonej ich liczby w języku innym niżegipski, prawdopodobnie należącym do grupyjęzyków semickich[2]. Ponieważ pismo to używa 30 znaków, uważa się, że chodzi opismo alfabetyczne[5].

W roku 1993 John Darnell odkrył dwie inskrypcje wyryte na wapiennej skale Wadi al-Hôl niedalekoLuksoru. Kształt liter tych inskrypcji jest niemal identyczny z napisami z Sarabit al-Chadim. Odkrycie to potwierdziło używanie pisma protosynajskiego poza Synajem[4].

W roku 2009 w kopalni miedzi wTimnie w Wadi Arawah na izraelskimNegewie odnaleziono dwie inskrypcje naskalne zaliczane do inskrypcji protokananejskich zawierające znaki podobne do protosynajskich. Datowane są one na okres późnegobrązu[4].

Próba odczytu

[edytuj |edytuj kod]
System znaków pisma protosynajskiego odczytany jakob'lt

W 1916 roku brytyjski egiptologAlan H. Gardiner zauważył, że z formy graficznej znaków pisma protosynajskiego można wywieść większość literalfabetu fenickiego[2]. Na podstawie tego odczytał często powtarzającą się grupę znaków jakob'ltba'alat, czyli „Pani” –semicki odpowiednik pojawiającego się w inskrypcjach hieroglificznych imienia boginiHathor. Mimo starań nie odczytano jednak ani jednego wyrazu więcej[5]. Podejmowane próby odczytu, takie jak zaproponowana przezWilliama Albrighta, nie spotkały się z powszechną akceptacją[2].

Znaki pisma protosynajskiego pisane były, podobnie jak egipskie hieroglify, w pionowych kolumnach lub poziomych liniach. Najprawdopodobniej czytano je od prawej do lewej[2]. Ponieważ inskrypcje w większości zostały wykute w skale, nie można określić ich wieku. Zaledwie dwa napisy powstały na zabytkach kamiennych, na figurce sfinksa i na posążku znalezionym w świątyni Hathor. Na podstawie badań cech stylistycznych ustalono, że kamienne zabytki powstały albo w okresieŚredniego Państwa (XII dynastia, 1991–1785 r. p.n.e.), albo za panowania faraonHatszepsut (Nowe Państwo,XVIII dynastia, 1479–1458 r. p.n.e.). Nie oznacza to jednak, że napis musiał powstać w tym samym czasie co figurki, gdyż mógł zostać wyryty na figurkach później. Alan Gardiner uznawał, że teksty z Sarabit al-Chadim pochodzą z okresu Średniego Państwa[5]. Inskrypcje wykonali prawdopodobnieSemici zKanaanu pracujący w synajskich kopalniach. Są one datowane na drugą połowę XIX w. p.n.e. w czasie panowaniaAmenemhata III[4].

Inskrypcje z Wadi al-Hôl datowane są na końcowy okres Średniego Państwa (pierwsza połowa XVIII wieku p.n.e. – okresXIII dynastii)[4].

Znaczenie

[edytuj |edytuj kod]

Mimo nieznanej dokładnej daty powstania alfabet protosynajski jest uznawany za przodkaalfabetu fenickiego, gdyż stanowi pośrednie stadium rozwoju pisma pomiędzy hieroglifami egipskimi a alfabetem semickim[1]. Pismo protosynajskie wskazuje, że pismo alfabetyczne powstało w środowisku semickim. Odkrycia z Wadi al-Hôl i Timny dowiodły, że pismo protosynajskie zostało przeniesione do Kanaanu (gdzie rozwijało się dalej) jak również do Egiptu (gdzie jednak zanikło)[4].Maurice Sznycer zwrócił uwagę, że nazwy liter alfabetu fenickiego odpowiadają rysunkowym znakom protosynajskim posiadającym tę samą wartość fonetyczną[5].

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abMałgorzata Barcikowska, Zofia Borzymińska: hebrajski alfabet. [w:]Żydowski Instytut Historyczny [on-line]. jhi.pl. [dostęp 2014-10-16].
  2. abcdeW.V. Davies: Egipskie hieroglify. Warszawa: Wydawnictwo RTW, 1998, s. 70-74.
  3. Historia alfabetu hebrajskiego. iwrit.pl. [dostęp 2014-10-16].
  4. abcdefPrzemysław Nowogórski. Egipski kontekst wynalezienia alfabetu (inskrypcje z Sarabit al-Chadim oraz Wadi al-Hôl). „Saeculum Christianum”. t. XXII, s. 5-12, 2015. 
  5. abcdRafał Koliński. Jak powstawał alfabet. „Wiedza i Życie”, wrzesień 1996. 
Pisma świata
alfabetyczne
dwuszeregowe
jednoszeregowe
dwuszeregowe i jednoszeregowe
nielinearne
spółgłoskowe
(abdżady)
półalfabetyczne
alfabetyczno-
-sylabiczne
(abugidy)
indyjskie
protopisma iksenopismo
północne
południowe
inne
sylabiczne
dalekowschodnie
inne
logograficzne
mezopotamskie
egipskie
sinogramy
mezoamerykańskie
nieznanego typu
protopisma
alfabety
fonetyczne
pseudoalfabety
zapis liczb
projekty
ideograficzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pismo_protosynajskie&oldid=76813073
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp