 Piotr Szczepanik, 14 sierpnia 2007 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 14 lutego 1942 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 sierpnia 2020 | ||
| Instrumenty | |||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| Aktywność | 1963–2020 | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
| |||
Piotr Stanisław Szczepanik (ur.14 lutego1942 wLublinie, zm.20 sierpnia2020 wJastkowie) – polski piosenkarz, aktor i gitarzysta.
Studiował historię sztuki naKatolickim Uniwersytecie Lubelskim[1] i tam rozpoczął działalność artystyczną w kabarecie „Czart” występującym w kultowej lubelskiej kawiarni „Czarcia łapa”, mieszczącej się na Starym Mieście, oraz w Akademii Medycznej „Dren 59”. Debiutował w 1963 naFestiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Znany jest z takich przebojów jakŻółte kalendarze (autor tekstu:Jerzy Miller, autor muzyki:Andrzej Korzyński[2]),Kochać,Goniąc kormorany (autorem obu tekstów jestAndrzej Tylczyński),Puste koperty,Zabawa podmiejska,Nigdy więcej i innych.
Na przełomie lat 60. i 70. XX w. wraz zBohdanem Łazuką iJackiem Fedorowiczem prezentował program estradowo-kabaretowy „Popierajmy się”. W latach 70. występował solo (przy akompaniamencie gitary) w programach muzyczno-poetyckich oraz zrecitalami pieśni i romansów. Śpiewał także utworyAdama Nowaka. Ponadto spełniał się jako aktor (zagrał m.in. tytułową rolę w telewizyjnej adaptacji „Chama”Elizy Orzeszkowej, 1979).
WspierającNSZZ „Solidarność”, od 1980 do 1989, był, wraz z najwybitniejszymi twórcami polskiej kultury, współorganizatorem Festiwalu Piosenki Prawdziwej (1981) oraz koncertów wMuzeum Archidiecezji Warszawskiej, które mieściło się w tamtym czasie w poklasztornym budynku ojców Trynitarzy przykościele pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej przy ul. Solec 61 w Warszawie. Muzeum miało skromne warunki lokalowe – niewielkie sale, w których odbywały się występy i koncerty, zwykle były pełne, często brakowało miejsc. Widzów przyciągały na Solec wspaniała atmosfera, wolność artystycznej ekspresji oraz wysoki poziom artystyczny: „Rozmaitych premier, wieczorów poezji, pieśni i muzyki było ponad pięćdziesiąt, a wszystkich ich wystawień w latach 1983–1989 około siedmiuset. Pierwszy koncert, połączony z wystawą Jacka Malczewskiego, to «Bogurodzica, Ojców moich śpiew» – w wykonaniu Piotra Szczepanika. Miał ogromne powodzenie, szedł co tydzień, dwa razy w sobotę i raz w niedzielę”[3].
Po 1990 był szefem Zespołu Współpracy ze Środowiskami Twórczymi w Kancelarii PrezydentaLecha Wałęsy, a w 2005 został członkiem honorowego komitetu poparciaLecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[4]. W wyborach parlamentarnych w 2007 poparłPrawo i Sprawiedliwość, a także zasiadł w komitecie honorowego poparcia PiS-u[4]. W 2010 poparłJarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[5].
Koncertował w kraju i za granicą, m.in. wAustralii,Nowej Zelandii,Kanadzie oraz w wielu krajachEuropy[1].
Zmarł 20 sierpnia 2020[6]. Po uroczystej mszy świętej, która miała miejsce 31 sierpnia 2020 warchikatedrze lubelskiej został pochowany nacmentarzu Stare Powązki[7], u boku swojej żony Krystyny Wąsowskiej-Szczepanik (1943–1971), zmarłej w wieku 28 lat na białaczkę.
Źródło: FilmPolski.pl[11]
