 | |||
| Inne nazwy | 1959 Nu 1 | ||
|---|---|---|---|
| Zaangażowani | |||
| Indeks COSPAR | 1959-013A | ||
| Rakieta nośna | |||
| Miejsce startu | |||
| Cel misji | |||
| Orbita (docelowa, początkowa) | |||
| Okrążane ciało niebieskie | |||
| Perycentrum | 0,98au | ||
| Apocentrum | 1,13 au | ||
| Okres obiegu | 398d | ||
| Nachylenie | 29,9° | ||
| Mimośród | 0,07109 | ||
| Czas trwania | |||
| Początek misji | 3 marca 1959 (05:10:56 UTC) | ||
| Koniec misji | 5 marca 1959 | ||
| Wymiary | |||
| Kształt | stożkowaty | ||
| Wymiary | wys. 51 cm; śr. 23 cm | ||
| Masa całkowita | 6,1 kg | ||
| |||
Pioneer 4 –amerykańska sonda wysłana w kierunkuKsiężyca w ramachprogramu Pioneer. Była pierwszymamerykańskim statkiem, który pokonał siłę przyciągania Ziemi i zbliżył się do powierzchni Księżyca. Statek osiągnął orbitę okołosłoneczną i przebywa na niej do teraz. Była to piąta, tym razem udana, próba opuszczenia pola ziemskiej grawitacji przez amerykańskie sondy. Poprzednie próby statkówPioneer 0,Pioneer 1,Pioneer 2 iPioneer 3 zakończyły się fiaskiem.
Sonda miała być pierwszym statkiem, który minieKsiężyc. Jednak udało się to dopiero za piątym razem. Wwyścigu kosmicznym, jaki towarzyszyłzimnej wojnie, Stany Zjednoczone przegrały walkę o tytuł pierwszego statku, który opuści ziemskie pole grawitacyjne, zeZwiązkiem Radzieckim, który kilka tygodni wcześniej pomyślnie wystrzelił sondęŁuna 1.
Po wykonaniu najważniejszego zadania (lot do Księżyca i minięcie go), Pioneer 4 zwrócił dane o promieniowaniu i umożliwił Amerykanom wykonanie cennych ćwiczeń w zakresie namierzania odległych statków kosmicznych. Statek zbliżył się na 58 983 km do powierzchni Księżyca 4 marca 1959 roku (godz. 22:25GMT, nad punktem 7,2° E i 5,7° S), z prędkością 7230 km/h. Odległość ta była za mała do wyzwolenia czujników fotoelektrycznych – nie wykonano zdjęć powierzchni Księżyca. Następnie sonda weszła naorbitę heliocentryczną, na której przebywa do tej pory. Parametry wokółsłonecznej orbity Pioneera 4 były następujące:peryhelium 146,8 mln km (prędkość ruchu sondy w kierunku równoległym do powierzchni Słońca była wówczas równa 30,9 km/s),aphelium 169,3 mln km (prędkość 26,6 km/s), czas trwania jednego okrążenia wokół Słońca 392 doby. Sonda była śledzona przez 82 godzin, do osiągnięcia dystansu 655 000 km. Peryhelium osiągnęła 18 marca, o godz. 1:00 GMT, aphelium w dniu 29 września 1959 r.
Wraz z sondą na orbitę weszła także cylindryczna obudowa czwartego stopniarakiety nośnejJuno II, oznaczona 1959 Nu 2, tj. 1959-013B.
Pioneer 4 i Pioneer 3 były bliźniaczymi konstrukcjami. Satelita ważył 6,1 kg. Miał kształt stożka o wysokości 0,51 m i średnicy 0,23 m. Był wykonany z pozłacanegowłókna szklanego, które zapewniało przewodność elektryczną kadłuba. Pomalowany był w pasy, dla regulacji temperatury. Zasilanie odbywało się z baterii rtęciowej. Antenę stanowił kadłub statku wraz z cienkim bolcem umieszczonym na jego szczycie. W środku podstawy sondy umieszczono czujnik fotoelektryczny sprzężony z dwiema fotokomórkami. Miał on zadziałać, gdy sonda byłaby ok. 30 000 km od Księżyca.
Mechanizm derotacji składał się z dwóch 7-gramowych ciężarków umieszczonych na 150 cm lince (zwiniętej). Hydrauliczny czasomierz wyzwalał szpulę po 10 godzinach od startu. Linki odwijały się i nadawały całości ruch obrotowy, który przeciwdziałał dotychczasowym obrotom sondy. Po zwolnieniu obrotów statku, z 400 do 6 obr./min, ciężarki były odrzucane.
