Gdy w 335 p.n.e.Aleksander Macedoński zdobył zbuntowane Teby, zburzył wszystkie domy z wyjątkiem domu Pindara, a wśród nielicznych mieszkańców nie skazanych na niewolę, znajdowali się potomkowie poety[potrzebny przypis].
Z tych jedynie cztery księgiepinikiów (pieśni zwycięskich) przetrwały do naszych czasów w całości, nie stanowiąc jednak nawet czwartej części spuścizny poety. Zawierały:
Nie istnieje dotychczas jednolite tłumaczenie wszystkich ód poety; pojedyncze przekładali:Adam Naruszewicz – odę Olimpijską I przełożyłAdam Mickiewicz, aStefan Srebrny – trzy olimpijskie (I, II, VI) i jedną pytyjską (I); (zob. wydanie z 1981 poniżej).
[1824]Jan Wiernikowski:Niektóre celniejsze ody Pindara z potrzebnemi do ich zrozumienia objaśnieniami, textem greckim i tłumaczeniem prozaiczném. Wilno: Józef Zawadzki własnym nakładem. - (Pythyjska Hijeronowi, Agezydamowi Lokrowi, Asopichowi z Orchomeny, Olimpijska II, Olimpijska Teronowi)
[1981] Częściowe wydanie ód Pindara w tłumaczeniu Alicji Szastyńskiej-Siemion i in. zaprezentowało wydawnictwoOssolineum[a].
[2005] Pindar:Wybór poezji (wydanie oparte na publikacjiZakładu Narodowego im. Ossolińskich - Wydawnictwo z roku 1981, seria II Biblioteki Narodowej nr 199). Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum/De Agostini. OpracowałaAlicja Szastyńska-Siemion, wstęp + bibliografia LXXVII, tekst 169 stron, format 119x193 mm. [niezmieniony dodruk wydania z 1981?]
