Pijut (hebr.פיוט, l.mn.pijutim) – żydowska poezja religijna tworzona w średniowieczu, od okołoV wieku w. przez poetów zwanychpajetanami. Powstawała w celu utrwalenia i rozpowszechniania historii żydowskiej w czasach prześladowań bizantyjskich. Swą ostateczną formę zawdzięcza poezji arabskiej; rym przyjął się dopiero wX wieku w. Dzięki pijut nastąpiło odrodzeniejęzyka hebrajskiego po okresie dominacjiaramejskiego. Najwybitniejszymi twórcami pijutim byli Jose ben Jose, Janaj, Szlomo ibn Gabirol, Eliezer Hakallir. Wiele pijutim zostało włączonych do żydowskiej liturgii.
