Urodził się 15 maja 1859 roku w Paryżu jako synlekarza, Eugène Curie, oraz jego żony, Sophie-Claire Depouilly. Jego rodzina miała liberalne poglądy, dziadek Pierre'a brał udział wrewolucji lutowej w 1848 roku, a jego ojciec popierałKomunę Paryską[3]. Jako dziecko Curie był nieśmiały, miał również problemy z koncentracją. Z tego powodu nie uczęszczał do szkoły ani liceum. Edukację zapewniali mu rodzice, a następnie nauczyciel, który zaszczepił w nim zainteresowaniematematyką. W wieku 16 lat, w listopadzie 1875 roku, zdałmaturę z przedmiotów ścisłych[4].
Miał starszego brataJacques’a, obaj studiowali fizykę naSorbonie. Razem badalikryształy, odkrywając w 1880 r. zjawiskopiezoelektryczności. Pierre Curie wynalazł teżelektrometr, wykorzystywany później w badaniach nadradioaktywnością, której teorię rozwinął. W 1895 r. odkrył zjawisko zaniku właściwości magnetycznych przezferromagnetyki pod wpływem wzrostu temperatury i określił temperatury progowe tego zjawiska dla różnych materiałów – znane obecnie jakotemperatury Curie. W 1898 r. wspólnie z żoną odkryłpierwiastkirad ipolon. W 1903 r. otrzymał wraz z żonąNagrodę Nobla z fizyki za badania nad promieniotwórczością.
Zginął 19 kwietnia 1906 roku w wypadku drogowym, przejechany przez konny wóz ciężarowy przy ul. Dauphine wParyżu[6]. W 1995 r. prochy jego i Marii Skłodowskiej-Curie zostały przeniesione doparyskiego Panteonu[7].
Gdy miał dwadzieścia lat, zmarła jego bliska przyjaciółka z dzieciństwa. Od tamtej pory aż do poznaniaMarii Skłodowskiej, Pierre nie angażował się w relacje z innymi kobietami. 25 lipca 1895 roku zawarł małżeństwo ze Skłodowską[5]. Tak jak Skłodowska, Pierre byłateistą[8]. Mieli dwie córki:
Ève (1904–2007). Autorka m.in. biografiiMaria Curie (1937), reportażu wojennegoPodróż wśród wojowników (1943) i współautorka filmu dokumentalnegoKraj mojej matki (1941). Od lat 60. XX wieku czynnie zaangażowana w pracęUNICEF – organizacji pomocy na rzecz dzieci.
Strona tytułowa rozprawy doktorskiej opublikowanej w 1895 roku.
Sur un électromètre astatique pouvant servir comme wattmètre (Na astatycznym elektrometrze, który może być używany jako watomierz), zRené Blondlotem, 1889.[11]
Balance de précision apériodique et à lecture directe des derniers poids (Na nieokresowej skali precyzyjnej z bezpośrednim odczytem ostatnich odważników), 1889.[12]
Sur la symétrie dans les phénomènes physiques, symétrie d'un champ électrique et d'un champ magnétique (O symetrii w zjawiskach fizycznych, symetrii pola elektrycznego i pola magnetycznego), 1894.[13]
Propriétés magnétiques des corps à diverses températures (Magnetyczne właściwości ciał w różnych temperaturach), rozprawa doktorska, 1895.
Sur une nouvelle substance fortement radioactive contenue dans la pechblende (O nowej silnie radioaktywnej substancji zawartej w blendzie smolistej), z Marią Skłodowską-Curie iGustavem Bémontem, 1898.[14]
Les nouvelles substances radioactives et les rayons qu’elles émettent (Nowe substancje radioaktywne i emitowane przez nie promienie), 1900.[15]
Notice sur les travaux scientifiques de Pierre Curie (Ogłoszenie o pracy naukowej Pierre'a Curie), 1902.[16]
Sur un appareil pour la détermination des constantes magnétiques (O urządzeniu do wyznaczania stałych magnetycznych), 1904.[17]
↑Warren Allen Smith (2000). Who's who in hell: a handbook and international directory for humanists, freethinkers, naturalists, rationalists, and non-teists. Barricade Books. s. 259.ISBN 9781569801581.
↑Sprawozdanie z pierwszego Walnego Zjazdu Wychodźstwa Polskiego we Francji 17–18 grudnia 1944, Paryż: PKWN we Francji, 1945, s. 122.
