Peukestas (starogreckie Πευκέστας) (IV w. p.n.e.) – jeden zmacedońskich oficerów armiiAleksandra Wielkiego, mianowany przez niegosatrapąPersydy.
Był synem niejakiego Aleksandra z miastaMieza w Macedonii. Po raz pierwszy jest wspomniany przezArriana w kontekście326 r. p.n.e. jako jeden z trzydziestu trzech trierarchów (czyli dowódcówtrier) dowodzących flotą na rzeceHydaspes. W tym kontekście określenietrierarcha wydaje się znaczyć coś innego niż zwykłego dowódcę okrętu, ponieważ jako trierarchowie są wymienieni ludzie z najbliższego kręgu Aleksandra[1]. Na fakt, że już wtedy Peukestas musiał zaliczać się do kręgu osób bliskich Aleksandrowi wskazuje także to, że król wybrał go na osobę trzymającą świętą tarczęAteny zTroi podczas ataku na miastoindyjskiego plemienia Mallów w styczniu325 r. p.n.e. Podczas bitwy Aleksander został ciężko ranny – strzała przeszyła mu klatkę piersiową i Peukestas uratował mu życie osłaniając go świętą tarczą i pomagając wynieść nieprzytomnego z pola bitwy, co przypłacił własną raną.
Po tym wydarzeniu na Peukestasa spadły liczne zaszczyty. Otrzymał od Aleksandra, jako dodatkowa, ósma osoba z jego otoczenia, tytułsomatophylaxa, czyli adiutanta króla, wkrótce zaś władca powierzył mu kluczowąsatrapię Persydy. Ku zadowoleniu zarówno swoich poddanych jak i Aleksandra Peukestas nauczył sięperskiego i przyjął perski strój i zwyczaje. Jako jednej z trzech osób Aleksander ofiarował mu złoty diadem podczas oficjalnej uroczystości zakończenia kampanii wSuzie. Peukestas dołączył do Aleksandra wBabilonie wraz z dużą grupą w większości perskich żołnierzy i kiedy ten zachorował, miał wraz z innymi dowódcami spędzić noc w świątyni prosząc bogów o radę.
Po śmierci Aleksandra Peukestas utrzymał swoją władzę w Persydzie mimo zmiennych koleiwojen diadochów, co świadczy o tym, jak silną miał pozycję w swojej satrapii. Kiedy w317 r. p.n.e. satrapowie wschodu zjednoczyli się, żeby odeprzeć atakPejtona, został on wybrany na ich przywódcę. Wkrótce po zwycięstwie, kiedy ich armia miała być użyta przezregentaPolyperchona przeciwkoAntygonowi, ten przysłał na jej dowódcęEumenesa. Peukestas bardzo niechętnie podporządkował się tej decyzji i dawał wyraz swojej dumie przyjmując armię zgromadzoną w jego satrapii z iście królewską wspaniałością, podczas gdy Eumenes dowodził właściwymi działaniami wojennymi. W decydującejbitwie pod Gabiene w316 r. p.n.e. Peukestas opuścił Eumenesa walnie przyczyniając się do jego porażki i śmierci. Wbrew jego nadziejom nie udało mu się jednak w ten sposób zdobyć przychylności Antygona, który obawiając się jego popularności w Persydzie, pozbawił go stanowiska satrapy i umieścił na własnym dworze. Po śmierci Antygona nadal przebywał na dworze jego synaDemetriusza. O jego dalszych losach nic nie wiadomo.
Peukestas był jedynym spośród najbliższych towarzyszy Aleksandra, który nauczył się języka perskiego i na szeroką skalę przyjął perskie zwyczaje, realizując w ten sposób jego politykę zjednoczenia Greków i Persów.