.svg) | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Gniazdo rodzinne | |||
| Tytuły | władyka Cetyni i Przymorza, | ||
| Protoplasta | Radosław Piotr z Njeguši | ||
| Pierwsza wzmianka | |||
| Głowa rodziny | |||
| Pochodzenie etniczne | |||
| |||
.jpg)
Petrowicie-Niegosze (czar.Петровић-Његоши,serb.-chor.Petrović-Njegoši) – rodzimadynastiaCzarnogóry władająca krajem w latach 1697–1918. Początkowo poprzez sprawowanie godności prawosławnegoksięcia-biskupa, tj.władyki,Cetyni i Przymorza. Posekularyzacji państwa w 1852 dziedziczniksiążęta, w 1910 podniesieni do rangikrólewskiej. W 2011 otrzymali formalny status niepanującejrodziny królewskiej.
Najwcześniejsza wzmianka o przodkach późniejszych Petrowiciów pochodzi z 1333, wymieniając Bogutę, biorącego udział wbitwie pod Velbużdem[1]. Pod koniec XIV w. jego potomkowie osiedlili się we wsiMuževice, przenosząc się z okolicZenicy lubTravnika wBośni. Pochodzący od nichJerzy Bogutović osiedlił się 1 marca 1399 w regionieDrobniak, pisząc się odtądz Drobniaku. Za pośrednictwem możnowładcy bośniackiegoMarka Dragona, pojawił się na dworzeVuka Brankovicia (1345–1397). Następnie pełnili rolę klientów możnychBrankoviciów. Kolejni panowie z Drobniaku otrzymali od nich wieśNjeguši, od której przyjęli później swoje nazwisko (z Niegosz)[1].
W 1514 wraz z wymarciem dynastiiCzarnojewiciów naJerzym, ostatnim księciuZety, metropolia Cetyni i Przymorza przejęła władzę świecką nad krajem ustanawiającWładykat Czarnogóry. W 1697sobór diecezjalny wybrał władykąDaniela Šćepčevicia (1670–1735), który doprowadził do centralizacji władzy, ograniczając wpływywieców rodowych na sobór i ustanawiającZgromadzenie Wszechczarnogórskie (czar.Opštecrnogorski Zbor). Wzmocnił on pozycję władyki poprzez mianowanie następców na zasadzie podobnej dokoadiutury, których zatwierdzałRosyjski Kościół Prawosławny. Od 1735 byli to kolejni przedstawiciele rodu Daniela, którzy utworzyli przez to swoistąteokratyczną dynastię. Początkowo byli to dwaj bracia Bazyli III i Sawa, synowie Piotra, od których patrymonikPetrović (Petrowicz) zaczął być używany jako pierwszy człon nazwiska. W 1858 władykaDaniel II (1826–1860) sekularyzował państwo, rozdzielając władzę duchowną od świeckiej i objął rządy książęce i zmienił zapis nazwiska zPetrowicz z Niegosz naPetrowicz-Niegosz[2]. Ograniczył władzę Zgromadzenia, wprowadzając w jego miejsce wzorowaną na serbskiejSkupsztinę. Nie mając męskiego potomka jego następcą był bratMirosław (1820–1867), który w 1859 zrzekł się tytułudziedzicznego księcia na rzecz swojego synaMikołaja (1841–1921). Panujący od 1860 książękoronował się w 1910. W 1918Czarnogóra została włączona doKrólestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
W 1918–1922 dawna rodzina królewska tworzyła wAntibesrząd na uchodźstwie. Następnie kolejne głowy domu zgłaszały swoje pretensje do tronu byłej Czarnogóry, jednak bez większego poparcia politycznego. W 1941–1944 kolaborujące zIII Rzeszą tzw.Niezależne Państwo Czarnogórskie uznawało za swojego królaMichała Petrowicia-Niegosza (1908–1986), jednak nigdy nie wyraził on zgody na objęcie rządów.
12 lipca 2011Skupsztina przyjęła ustawęPrawo o statusie potomków Dynastii Petrowiciów-Niegoszów. Poza zapisami gospodarczymi, przyznającymi rodzinie prawo własności jednej z dawnych rezydencji królewskich wCetyni,Podgoricy i Njeguši, ustawa nadała im „specjalny status prawny”. Uznano w nim poszanowanie dla domowegoprawa dziedziczenia w linii męskiej tytułów honorowych:księcia koronnego oraz księcia dziedzicznego iwielkiego księcia Grahova i Zety. Księciu koronnemu przyznano prawo wypełniania funkcji reprezentacyjnych w imieniu rządu. Wprowadzono tytulaturę rodziny królewskiej doprotokołu dyplomatycznego Republiki. Jednocześnie ustawa zobowiązuje członków rodziny królewskiej do wyłącznegoobywatelstwa czarnogórskiego, zakazuje im członkostwa wpartiach politycznych izwiązkach zawodowych oraz przewiduje możliwość rozpisaniareferendum narodowego w sprawieprzywrócenia monarchii.[3]
Sawa(1702–1781), władyka CetyniBazyli III(1709–1766), władyka CetyniDaniel I(1670–1735), władyka CetyniPiotr II(1813–1851), władyka CetyniPiotr I Święty(1747–1830), władyka Cetyni
Mikołaj(1841–1921) kr. Czarnogóry ⚭Milena Vukotić
Daniel(1872–1939) ⚭Judyta MeklemburskaMichał(1908–1986) ⚭ Genowefa PrigentDaniel(1826–1860) ks. Czarnogóry ⚭Daria Kvekić| Angielskie | |
|---|---|
| Armeńskie | |
| Bizantyńskie | |
| Bośniackie | |
| Bułgarskie | |
| Chorwackie | |
| Czeskie i morawskie | |
| Duńskie | |
| Frankijskie i francuskie | |
| Gruzińskie | |
| Hiszpańskie | |
| Litewskie | |
| Niemieckie |
|
| Polskie, pomorskie i połabskie | |
| Portugalskie | |
| Ruskie i rosyjskie | |
| Rumuńskie – mołdawskie i wołoskie | |
| Rzymskie (starożytne) | |
| Serbskie i czarnogórskie | |
| Szkockie | |
| Szwedzkie | |
| Węgierskie | |
| Włoskie |
