.jpg) Paweł Graś (2014) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 23 lutego 1964 | ||
|---|---|---|---|
| Rzecznik prasowy Rządu RP | |||
| Okres | od 23 lutego 2009 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Sekretarz generalny Platformy Obywatelskiej | |||
| Okres | od grudnia 2013 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | Andrzej Biernat (p.o.) | ||
| |||
| |||
Paweł Bolesław Graś (ur.23 lutego1964 wKętach[1]) –polski przedsiębiorca i polityk, poseł naSejmIII,IV,V,VI iVII kadencji (1998–2014), w latach 2007–2008 i 2009–2014 sekretarz stanu wKancelarii Prezesa Rady Ministrów, w latach 2009–2014rzecznik prasowy rządówDonalda Tuska, w latach 2013–2014 sekretarz generalnyPO, od 2024 szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów.
Syn Tadeusza i Haliny z domu Duszek[1]. Przez trzy lata studiował prawo naUniwersytecie Jagiellońskim, a następnie (na tej samej uczelni) dziennikarstwo w Instytucie Nauk Politycznych; studia ukończył w 1992. Od 1990 kierował polsko-niemiecką firmą informatyczną Pro-Holding.
W czasach studiów zaangażował się w działalność opozycyjnego ruchu uczelnianego, pod koniec lat 80. był przewodniczącym Komisji UczelnianejNZS na UJ.
Należał doUnii Polityki Realnej[2]. W 1995 brał udział w zakładaniuRuchu Stu, przewodniczył tej partii w regionie małopolskim, a następnie kierował radą polityczną. Wwyborach parlamentarnych w 1997 kandydował z listyAWS do Sejmu III kadencji w okręgukrakowskim, jednak nie zdobył mandatu. Od kwietnia do grudnia 1998 był doradcą premieraJerzego Buzka ds. obronności i bezpieczeństwa państwa. Wwyborach samorządowych w 1998 bez powodzenia ubiegał się o mandat radnegosejmiku małopolskiego[3]. Objął mandat w Sejmie po rezygnacji z funkcji krakowskiego posła AWSMarka Nawary, składając ślubowanie poselskie 16 grudnia 1998. Jako reprezentant Ruchu Stu zasiadł wkrótce w Zespole ParlamentarnymPPChD[4]. Później był członkiemStronnictwa Konserwatywno-Ludowego (do 2001).
W lutym 2001 został pełnomocnikiemPlatformy Obywatelskiej w Małopolsce Południowo-Zachodniej. Pełnił funkcje sekretarza Komisji Rewizyjnej PO oraz zastępcy sekretarza generalnego. Wwyborach w 2001 uzyskał mandat posła jako kandydat Platformy Obywatelskiej wokręgu chrzanowskim, ponownie został wybranycztery lata później, także jako kandydat PO. Zasiadał wKomisji Spraw Zagranicznych,Komisji Obrony Narodowej orazKomisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. W Sejmie IV kadencji był m.in. członkiem Komisji Nadzwyczajnej ds. rządowego projektu ustawy oAgencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego iAgencji Wywiadu. W Sejmie V kadencji przewodniczył Podkomisji stałej ds. Współpracy z Zagranicą iNATO. Od kwietnia do czerwca 2006 był wiceprzewodniczącym Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw oSłużbie Kontrwywiadu Wojskowego iSłużbie Wywiadu Wojskowego (jednocześnielikwidujących Wojskowe Służby Informacyjne).
Od 26 czerwca 2007 był przewodniczącymKomisji ds. Służb Specjalnych. 22 i 24 sierpnia 2007 brał udział w wysłuchaniu informacji byłegoministra spraw wewnętrznych i administracjiJanusza Kaczmarka ws. okoliczności śmierciBarbary Blidy oraz akcjiCentralnego Biura Antykorupcyjnego wMinisterstwie Rolnictwa (tzw.afera gruntowa). Po wysłuchaniu ministra kierowana przez niego komisja wniosła o powołaniekomisji śledczych do rozpatrzenia obu tych spraw.
Wwyborach z 21 października 2007 po raz czwarty został wybrany do Sejmu, kandydując kolejny raz jako lider listyPlatformy Obywatelskiej wokręgu chrzanowskim i otrzymując 35 779 głosów. 16 listopada 2007 objął stanowiskosekretarza stanu wKancelarii Prezesa Rady Ministrów jako pełnomocnikrządu ds.bezpieczeństwa. 11 stycznia 2008 została przyjęta jego dymisja z tej funkcji.
23 lutego 2009 został powołany narzecznika prasowegoRządu Donalda Tuska i sekretarza stanu w KPRM. Wwyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na kolejną kadencję, dostał 36 992 głosy[5].
W grudniu 2013 wybrany na sekretarza generalnegoPO. Zastąpił na tym stanowiskuAndrzeja Wyrobca. 7 stycznia 2014 zakończył pełnienie funkcji rzecznika prasowego rządu, pozostając na stanowisku sekretarza stanu w KPRM. W związku z planami objęcia przez niego stanowiska wBrukseli (jako współpracownika przewodniczącegoRady EuropejskiejDonalda Tuska) w listopadzie tego samego roku złożył mandat poselski oraz rezygnację ze stanowiska sekretarza stanu w KPRM i z funkcji sekretarza generalnego PO[6].
Po objęciu 1 grudnia 2014 przez Donalda Tuska stanowiska przewodniczącegoRady Europejskiej został starszym doradcą ds. polityki i komunikacji odpowiedzialnym za kontakty z Parlamentem Europejskim, parlamentami narodowymi i partiami politycznymi[7]. Pełnienie tej funkcji zakończył 30 listopada 2019. Następnie został szefem gabinetu przewodniczącegoEuropejskiej Partii Ludowej[8]. W lutym 2024 objął stanowisko szefa Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów w administracji rządowej Donalda Tuska[9].
Paweł Graś jest żonaty, ma syna Jakuba.
| PRL |
|
|---|---|
| III RP |
|
