 Paul Quinichette (lata 50. XX w.) | |||
| Pseudonim | „Vice Prez”, | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 maja 1916 | ||
| Data i miejsce śmierci | 25 maja 1983 | ||
| Instrumenty | |||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| Powiązania | |||
| Zespoły | |||
| The Count Basie Orchestra | |||
| |||
Paul Quinichette,ps. „Vice Prez”, „Vice President”, „Lady Q” (ur.17 maja1916 wDenver, zm.25 maja1983 wNowym Jorku)[1] – afroamerykański saksofonistajazzowy.
W dzieciństwie pobierał lekcje gry na klarnecie i saksofonie altowym, ale ostatecznie wybrał saksofon tenorowy. Już jako nastolatek wzorował się na grzeLestera Younga. Potem – już jako dorosły muzyk – brzmiał niczym kopia swojego saksofonowego idola[1]. Stąd też pochodzą jego przydomki: „Vice President” i „Vice Prez” (Younga zwano „The President” lub „Prez”). Natomiast sam Young nazywał go „Lady Q” i nie był to komplement[2].
Ukończył studia muzyczne naUniversity of Denver[3]. W okresie nauki grał z lokalnymi zespołami, a podczas wakacji jeździł w trasy koncertowe z orkiestramiNata Towlesa iLloyda Huntera. Później, od końcalat 30. do 1942 grał w zespołach Shorty’ego Sherocka i Erniego Fieldsa[1]. W latach 1942–1944 był członkiem orkiestryJaya McShanna[2]. Od 1945 do 1947 występował naZachodnim Wybrzeżu zjumpbluesowymi orkiestramiJohnny’ego Otisa iLouisa Jordana, z którego zespołem wyjechał do Nowego Jorku[1]. W 1947 wystąpił w epizodzie wwesternie muzycznym pt.Look-Out Sister, w którym rolę główną zagrał Jordan[4]. W latach 1948–1951 pracował z formacjami„Lucky’ego” Millindera,„Reda” Allena,„Hot Lips” Page’a[1].
W 1951 dołączył doCounta Basiego, który wtedy reaktywował swójbig-band po niepowodzeniach komercyjnych małego zespołu[3]. Przyszedł na miejsce Lestera Younga. Grał z Basiem przez dwa lata, zyskując instrumentalną renomę. W 1954 zaczął nagrywać jako lider w nowo powstałej wytwórni jazzowejEmArcy, filiiMercury Records. Założył również własny zespół.
W 1955 współpracował z „Królem Swingu”Bennym Goodmanem, pianistąNatem Pierce’em oraz nagrywał z wokalistkąBillie Holiday, saksofonistąJohnem Coltrane’em, późniejszym luminarzem awangardy jazzowej, a we wcześniejszym czasie nawet swoim instrumentalnymalter ego – Lesterem Youngiem[1]. Następnie występował głównie z własnymi grupami. Ponadto nagrywał płyty, zarówno jako lider, jaksideman.
Pod koniec lat 50. porzucił muzykę ze względu na zły stan zdrowia[2]. Pracował w Nowym Jorku jako monter elektryk. W 1977 postanowił wznowić karierę muzyka[2]. Występował z pianistamiSammym Price’em, Brooksem Kerrem i saksofonistąBuddym Tate’em, ale po niedługim czasie dolegliwości zdrowotne zmusiły go do definitywnego przejścia na emeryturę[1].
Zmarł w Nowym Jorku. Miał 67 lat.
