 Patrick Rafter (2015) | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 grudnia 1972 | ||
| Wzrost | 185 cm | ||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 1991 | ||
| Zakończenie kariery | 2001 | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 11 | ||
| Najwyżej w rankingu | 1(26 lipca 1999) | ||
| Australian Open | SF (2001) | ||
| Roland Garros | SF (1997) | ||
| Wimbledon | F (2000, 2001) | ||
| US Open | W (1997, 1998) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 10 | ||
| Najwyżej w rankingu | 6(1 lutego 1999) | ||
| Australian Open | W (1999) | ||
| Roland Garros | SF (1998) | ||
| Wimbledon | SF (1996, 1998) | ||
| US Open | SF (1996) | ||
| |||
Patrick Michael Rafter (ur.28 grudnia1972 wMount Isa) –australijskitenisista,lider rankingu ATP, zwycięzcawielkoszlemowychUS Open w latach 1997 i 1998 w grze pojedynczej iAustralian Open w 1999 roku w grze podwójnej, zdobywcaPucharu Davisa z 1999 roku, olimpijczyk zSydney (2000).
Gra Raftera opierała się na dobrym serwisie i jednym z najlepszych wolejów w historii[1]. Styl gry Australijczyka był bardzo widowiskowy.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2001, chociaż decyzję o oficjalnym zakończeniu kariery ogłosił w styczniu 2003[2].
Rafter wszedł do światowej czołówki w 1997 roku gdy doszedł do finału US Open, i wygrał go w czterech setach zGregiem Rusedskim. Osiągnięcie to powtórzył rok później, kiedy to w finale pokonałMarka Philippoussisa.
Dnia 26 lipca 1999 roku awansował na pierwsze miejsce rankingu ATP. Utrzymał się na nim jednak przez tydzień. Wcześniej tego roku wygrał deblowe Australian Open w parze zJonasem Björkmanem. Po tym sukcesie awansował dnia 1 lutego 1999 roku na najwyższą pozycję w klasyfikacji deblowej – nr 6.
W dwóch kolejnych sezonach docierał do finałuWimbledonu, ulegając jednak tym razemPete'owi Samprasowi iGoranowi Ivaniševiciowi.
Łącznie w swojej karierze wygrał w grze pojedynczej 11 turniejów rangiATP World Tour oraz awansował do 14 finałów. W grze podwójnej triumfował w 10 imprezach ATP World Tour oraz uczestniczył w 8 finałach.
W 1999 roku Australia zdobyła Puchar Davisa, po pokonaniu w finaleFrancji. Rafter nie uczestniczył z powodu kontuzji w tej rundzie, podobnie jak i w półfinale, jednak zagrał w meczach 1 rundy przeciwkoZimbabwe i rundzie ćwierćfinałowej przeciwkoStanom Zjednoczonym. W 2000 roku Australijczycy przegrali finał zHiszpanią i w 2001 z Francją.
W latach 1999 i 2001 wygrał też z drużyną AustraliiDrużynowy Puchar Świata.
W 2000 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney, odpadając z turnieju singlowego w 2 rundzie, po porażce zDanielem Nestorem[3].
W 2002 roku został laureatem nagrodyAustralijczyk Roku, a w 2006 został uhonorowany miejscem wMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[4].
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 17 kwietnia 1994 | Hongkong | Twarda |  Michael Chang | 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 19 czerwca 1994 | Manchester | Trawiasta |  Wayne Ferreira | 7:6(5), 7:6(4) |
| Finalista | 2. | 2 marca 1997 | Filadelfia | Twarda (hala) | Pete Sampras | 7:5, 6:7(4), 3:6 |
| Finalista | 3. | 13 kwietnia 1997 | Hongkong | Twarda | Michael Chang | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 25 maja 1997 | Sankt Pölten | Ceglana |  Marcelo Filippini | 6:7(2), 2:6 |
| Finalista | 5. | 17 sierpnia 1997 | New Haven | Twarda |  Jewgienij Kafielnikow | 6:7(4), 4:6 |
| Finalista | 6. | 24 sierpnia 1997 | Long Island | Twarda |  Carlos Moyá | 4:6, 6:7(1) |
| Zwycięzca | 2. | 7 września 1997 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Greg Rusedski | 6:3, 6:2, 4:6, 7:5 |
| Finalista | 7. | 29 września 1997 | Puchar Wielkiego Szlema | Dywanowa (hala) | Pete Sampras | 2:6, 4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 3. | 12 kwietnia 1998 | Ćennaj | Twarda |  Mikael Tillström | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 21 czerwca 1998 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Martin Damm | 7:6(2), 6:2 |
| Zwycięzca | 5. | 9 sierpnia 1998 | Toronto | Twarda |  Richard Krajicek | 7:6(3), 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 16 sierpnia 1998 | Cincinnati | Twarda | Pete Sampras | 1:6, 7:6(2), 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 30 sierpnia 1998 | Long Island | Twarda | Félix Mantilla | 7:6(3), 6:2 |
| Zwycięzca | 8. | 13 września 1998 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Mark Philippoussis | 6:3, 3:6, 6:2, 6:0 |
| Finalista | 8. | 16 maja 1999 | Rzym | Ceglana |  Gustavo Kuerten | 4:6, 5:7, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 9. | 20 czerwca 1999 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Andrei Pavel | 3:6, 7:6(7), 6:4 |
| Finalista | 9. | 15 sierpnia 1999 | Cincinnati | Twarda | Pete Sampras | 6:7(7), 3:6 |
| Zwycięzca | 10. | 25 czerwca 2000 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Nicolas Escudé | 6:1, 6:3 |
| Finalista | 10. | 9 lipca 2000 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Pete Sampras | 7:6(10), 6:7(5), 4:6, 2:6 |
| Finalista | 11. | 12 listopada 2000 | Lyon | Dywanowa (hala) | Arnaud Clément | 6:7(2), 6:7(5) |
| Finalista | 12. | 8 lipca 2001 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Goran Ivanišević | 3:6, 6:3, 3:6, 6:2, 7:9 |
| Finalista | 13. | 5 sierpnia 2001 | Montreal | Twarda | Andrei Pavel | 6:7(3), 6:2, 3:6 |
| Finalista | 14. | 12 sierpnia 2001 | Cincinnati | Twarda | Gustavo Kuerten | 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 11. | 19 sierpnia 2001 | Indianapolis | Twarda | Gustavo Kuerten | 4:2 krecz |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 17 kwietnia 1994 | Hongkong | Twarda | Jonas Björkman | Jim Grabb Brett Steven | walkower |
| Zwycięzca | 1. | 22 maja 1994 | Bolonia | Ceglana | John Fitzgerald | Vojtěch FléglAndrew Florent | 6:3, 6:3 |
| Finalista | 2. | 23 października 1994 | Lyon | Dywanowa (hala) | Martin Damm |  Jakob HlasekJewgienij Kafielnikow | 7:6, 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 8 stycznia 1995 | Adelaide | Twarda | Jim Courier |  Byron Black Grant Connell | 7:6, 6:4 |
| Finalista | 3. | 15 października 1995 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Guy Forget | Jonas Björkman Javier Frana | 7:6, 4:6, 6:7 |
| Finalista | 4. | 21 kwietnia 1996 | Bermudy | Ceglana | Pat Cash | Jan ApellBrent Haygarth | 6:3, 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 12 maja 1996 | Pinehurst | Ceglana | Pat Cash | Ken FlachDavid Wheaton | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 5 stycznia 1997 | Adelaide | Twarda | Bryan Shelton | Todd WoodbridgeMark Woodforde | 6:4, 1:6, 6:3 |
| Finalista | 5. | 16 marca 1997 | Indian Wells | Twarda | Mark Philippoussis |  Mark KnowlesDaniel Nestor | 6:7, 6:4, 5:7 |
| Finalista | 6. | 20 kwietnia 1997 | Tokio | Twarda | Justin Gimelstob | Martin DammDaniel Vacek | 6:2, 2:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 5. | 15 czerwca 1997 | Londyn | Trawiasta | Mark Philippoussis | Sandon StolleCyril Suk | 6:2, 4:6, 7:5 |
| Finalista | 7. | 10 sierpnia 1997 | Cincinnati | Twarda | Mark Philippoussis | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:7, 6:4, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 15 marca 1998 | Indian Wells | Twarda | Jonas Björkman | Todd MartinRichey Reneberg | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 7. | 2 sierpnia 1998 | Los Angeles | Twarda | Sandon Stolle | Jeff Tarango Daniel Vacek | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 31 stycznia 1999 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jonas Björkman |  Mahesh BhupathiLeander Paes | 6:3, 4:6, 6:4, 6:7(10), 6:4 |
| Zwycięzca | 9. | 13 czerwca 1999 | Halle | Trawiasta | Jonas Björkman | Paul HaarhuisJared Palmer | 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 10. | 8 sierpnia 1999 | Montreal | Twarda | Jonas Björkman | Byron BlackWayne Ferreira | 7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 8. | 17 czerwca 2001 | Halle | Trawiasta |  Maks Mirny | Daniel Nestor Sandon Stolle | 4:6, 7:6(5), 1:6 |
| Turniej | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | |||||||||||||
| Australian Open | – | 1R | 1R | 3R | 4R | 2R | 1R | 3R | 3R | – | SF | 0 / 9 | 15–9 |
| French Open | – | – | – | 4R | 1R | 1R | SF | 2R | 3R | 2R | 1R | 0 / 8 | 12–8 |
| Wimbledon | – | – | 3R | 2R | 1R | 4R | 4R | 4R | SF | F | F | 0 / 9 | 29–9 |
| US Open | – | – | 1R | 3R | 2R | 1R | W | W | 1R | 1R | 4R | 2 / 9 | 20–7 |
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–1 | 2–3 | 8–4 | 4–4 | 4–4 | 15–3 | 13–3 | 9–4 | 7–3 | 14–4 | N/A | 76–33 |
| ATP World Tour Finals | |||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | – | – | – | – | RR | – | – | – | RR | 0 / 2 | 2–4 |
| ATP World Tour Masters 1000 | |||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 1R | 3R | 3R | – | 1R | 3R | 2R | 2R | QF | 0 / 8 | 9–8 |
| Miami | – | – | – | SF | 3R | – | 1R | 2R | 3R | 4R | SF | 0 / 7 | 13–7 |
| Monte Carlo | – | – | – | – | 1R | – | – | – | – | – | – | 0 / 1 | 0–1 |
| Rzym | – | – | – | 1R | 1R | – | 2R | 1R | F | 1R | – | 0 / 6 | 6–6 |
| Hamburg | – | – | – | – | 2R | – | – | – | – | 1R | – | 0 / 2 | 1–2 |
| Montreal/Toronto | – | – | – | 1R | 2R | QF | 2R | W | QF | QF | F | 1 / 8 | 20–7 |
| Cincinnati | – | – | 1R | 1R | 3R | 2R | 3R | W | F | – | F | 1 / 8 | 19–7 |
| Sztokholm/Stuttgart | – | – | – | 2R | – | – | SF | 3R | – | 2R | – | 0 / 4 | 4–4 |
| Paryż | – | – | – | 1R | – | – | 3R | 3R | – | 3R | – | 0 / 4 | 3–4 |
| Ranking na koniec sezonu | |||||||||||||
| 293 | 243 | 66 | 20 | 66 | 62 | 2 | 4 | 16 | 15 | 7 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1905–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
