 Patricia Alma O’Connell (1958) | |||
| Imię i nazwisko | Patricia Alma Hitchcock | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 lipca 1928 | ||
| Data i miejsce śmierci | 9 sierpnia 2021 | ||
| Zawód | |||
| Współmałżonek | Joseph E. O’Connell Jr.(1952–1994; jego śmierć) | ||
| Lata aktywności | 1941–1978 | ||
| |||
Patricia Alma O’Connell (wym. [pəˈtrɪʃəˈɑlməoʊˈkɑnəl], z domuHitchcock, ur.7 lipca1928 wLondynie, zm.9 sierpnia2021 wThousand Oaks) –angielskaaktorka filmowa, teatralna, telewizyjna iproducentka. Jedyna córka reżyseraAlfreda Hitchcocka i jego żonyAlmy Reville. Wystąpiła w trzechfilmach fabularnych ojca (Trema; 1950,Nieznajomi z pociągu; 1951 iPsychoza; 1960) oraz w latach 1955–1960 w kilku odcinkachserialu kryminalnegoAlfred Hitchcock przedstawia, emitowanego od 1955 do 1962. Grywała również gościnnie w programach telewizyjnych.
W 2003 opublikowała wspólnie z Laurentem Bouzereau biografię swojej matki pod tytułemAlma Hitchcock: The Woman Behind the Man.
Patricia Alma Hitchcock urodziła się 7 lipca 1928 w domu przy Cromwell Road 153 wLondynie[1], jako jedyna córka reżyseraAlfreda Hitchcocka (1899–1980) iAlmy Reville (1899–1982)[2]. Od najmłodszych lat nazywano ją „Pat”[2]. Po jej narodzinach ojciec zakupił za kwotę 2,5 tys. funtów 11-akrową posiadłość Winter’s Grace nieopodalShamley Green[3], położoną pięć mil odGuildford, gdzie cała rodzina spędzała weekendy[4]. Uczęszczała do szkoły z internatem wSussex. Od dziecka przejawiała uzdolnienia sceniczne. ReżyserAlexander Korda napisał do niej list z pochwałami za występ w szkolnym przedstawieniuKról, który niczego się nie nauczył oraz zaoferował dziewczynce kontrakt filmowy[5].
Na początku marca 1939 razem z rodzicami przeniosła się do Stanów Zjednoczonych[6]. Uczęszczała do prywatnej szkoły dla dziewczątMarymount High School[7], prowadzonej przez siostry z zakonu przyBulwarze Zachodzącego Słońca wBel Air, dzielnicyLos Angeles w stanieKalifornia[8]. Do grona jej ulubionychgwiazd filmowych należeli:Bette Davis,Bing Crosby,Bob Hope,Cary Grant,Clark Gable,Fredric March,Gene Autry orazHumphrey Bogart[9].
W 1941 zadebiutowała w teatrze. Wystąpiła u bokuVictora Kiliana wkomediodramacieSolitaire autorstwaJohna Van Drutena, reżyserowanym przezDudleya Diggesa[a][10][11]. Wcieliła się w Virginię, bogatą dziewczynę, zaprzyjaźniającą się z włóczęgą. Za swoją kreację zebrała przychylne opiniekrytyków, w przeciwieństwie dospektaklu, który uważano za „błahy i bez innowacji”[10].Brooks Atkinson, recenzując jej występ, pisał za pośrednictwem „The New York Timesa”, że „gra Virginię z dziecinną niewinnością i szczerością”[12]. Z uwagi na japońskiatak na Pearl Harbor, przeprowadzony 7 grudnia, przedstawienie zdjęto z afisza po trzech tygodniach[13]. „Przed premierą nie czułam się zbyt pewnie. Byłam zdenerwowana. Ale odetchnęłam, gdy dowiedziałam się, że na widowni nie będzie ojca. Kręcił wtedy film [Sabotaż] wHollywood” – wspominała[10].
Po raz drugi wystąpiła na scenie w 1944, w wieku szesnastu lat. Zagrała wbroadwayowskiejkomediiViolet, będącej adaptacją cyklu opowiadań o młodej pannie Majsterklepce[14] autorstwaWhitfielda Cooka[15]. Premiera miała miejsce wnowojorskimBelasco Theatre, jednak krytyczne recenzje –Violet określano jako „nad wyraz przygnębiającą komedię” – spowodowały zdjęcie sztuki z afisza po dwudziestu trzech przedstawieniach[15][16].
Ukończywszy w 1947 Marymount High School, mając aktorskie ambicje, przeniosła się do Londynu, gdzie od 1948 do 1950 studiowała naRoyal Academy of Dramatic Art (RADA)[17][18]. W 1950 zadebiutowała wfilmie fabularnymTrema, reżyserowanym przez jej ojca. Otrzymała drobną rolę Chubby Bannister, przyjaciółki Evy Gill (Jane Wyman)[19]. Hitchcock w żartobliwym tonie przyznawał: „Chcę sprawdzić, czy nauczyła się czegoś na studiach i czy warto było na to wydawać pieniądze”[20]. W tym samym roku zagrała wdramacie historycznymThe Mudlark (reż.Jean Negulesco) z głównym rolamiAleca Guinnessa iIrene Dunne[21].
Rok później otrzymała angaż dopsychologicznegodreszczowcanoirNieznajomi z pociągu, również reżyserowanego przez Hitchcocka. Wcieliła się w postać Barbary, młodszej siostry Anny Morton (Ruth Roman). W oceniePatricka McGilligana była to „najbardziej złożona postać, jaką córka Hitchcocka zagrała w filmie swojego ojca, została ukazana jako wesoła miłośniczka zbrodni”[22]. Mimo że Hitchcock wymyślił postać Barbary specjalnie z myślą o córce (nie występuje ona w książce autorstwaPatricii Highsmith z 1950, na podstawie której zrealizowano film), to musiała ona uczestniczyć wcastingach do produkcji ojca, podobnie jak i inni aktorzy, oraz traktowano ją naplanie bez żadnych przywilejów[22]. Wspominając pracę nad filmem przyznawała: „Na planie [ojciec] dawał mi polecenia i zachowywał się bardzo krytycznie. Mogłabym równie dobrze nazywać się Jane Jones, a nie Patricia Hitchcock”[b][24].
W latach 50. występowała też w radiu i telewizji, pojawiając się w takich programach, jakSuspense,The Life of Riley,sitcomieMy Little Margie oraz w jednym z odcinkówPlayhouse 90, reżyserowanym przezJohna Frankenheimera. Miała otrzymać rolę wserialu komediowym stacjiNBCThe Robert Cummings Show (dostała jąAnn B. Davis), lecz plany te przerwała ciąża[25]. W latach 1955–1960 pojawiła się gościnnie w dziesięciu odcinkachserialu kryminalnegoAlfred Hitchcock przedstawia. Jak twierdziła, „potrzebowali dziewczyny z angielskim akcentem”[25]. W 1956, będąc już mężatką, wystąpiła w roli damy dworu wdramaciereligijnymDziesięcioro przykazań (reż.Cecil B. DeMille)[26].
Cztery lata później po raz trzeci zagrała u ojca, w dreszczowcu psychologicznymPsychoza. Wcieliła się w rolę Caroline, rozgadanej współpracownicy Marion Crane (Janet Leigh) (postać Caroline nie występowała wpowieściRoberta Blocha z 1959)[27]. Otrzymywała 500 dolarów dziennie, z gwarancją dwudniowej pracy[20].
W 1975 wystąpiła u bokuBarbary Baxley iCloris Leachman wfilmie telewizyjnymLadies of the Corridor (reż.Robert Stephens), emitowanym w stacjiPBS. Rok później zagrała w telewizyjnej wersjiSix Characters in Search of an Author (reż.Stacy Keach)[28]. Ostatni raz na ekranie pojawiła się w 1978, występując w produkcjiSkateboard (reż. George Gage)[28].
W 1984 przekazałaMargaret Herrick Library wBeverly Hills w stanie Kalifornia dokumentację ojca, jego zdjęcia, pamiątki oraz materiały produkcyjne[28]. Zajmowała się również recenzjami książek poświęconych jej ojcu. Publicznie skrytykowała biografię pióraDonalda Spoto –Alfred Hitchcock: The Dark Side of Genius z 1980, w której autor przedstawił reżysera jako „makabrycznego żartownisia, przerażone dziecko i tyrańskiego artystę”. Współpracownicy Hitchcocka i ludzie znający go osobiście wyrażali swoje oburzenie. Patricia Alma O’Connell uznała, że „Spoto przekręcił fakty”[29].
W 2000 była współproducentemkrótkometrażowegofilmu dokumentalnegoThe Man on Lincoln’s Nose (reż. Daniel Raim)[30]. W 2002 dostarczyła rodzinne zdjęcia oraz napisała przedmowę do książkiFootsteps in the Fog: Alfred Hitchcock’s San Francisco autorstwa Jeffa Krafta i Aarona Leventhala[31]. Rok później O’Connell opublikowała wspólnie z Laurentem Bouzereau biografię swojej matki –Alma Hitchcock: The Woman Behind the Man, która ukazała się nakładem wydawnictwaBerkley Books[31][32].
Patricia Alma O’Connell zmarła 9 sierpnia 2021 w swoim domu wThousand Oaks w stanie Kalifornia w wieku 93 lat. Informację o jej śmierci podała najmłodsza córka Kathleen „Katie” O’Connell-Fiala[25][33]. Druga z córek, Teresa „Tera” Carrubby, przyznała, że jej matka zmarła we śnie z przyczyn naturalnych, dodając: „Zawsze była naprawdę dobra w ochronie spuścizny moich dziadków i upewnianiu się, że zawsze będą pamiętani”[31]. Została pochowana na cmentarzuValley Oaks Memorial Park wWestlake Village w Kalifornii[34].
17 stycznia 1952 wyszła za mąż za Josepha E. O’Connella Jr., pochodzącego zNewton w stanieMassachusetts absolwenta prywatnej szkoły średniej Georgetown wGarrett Park wMaryland, który służył wUnited States Navy (USN) w czasieII wojny światowej[35]. O’Connell Jr. sprawował też funkcję skarbnika Thomas Dalby Corporation wWatertown w Massachusetts[36]. Był on wnukiem stryjecznym późniejszego kardynała, arcybiskupaBostonu[36]. Uroczystości weselne odbyły się kaplicy Najświętszej Marii Panny wKatedrze Świętego Patryka w Nowym Jorku[37]. Po ślubie wydano przedpołudniowe przyjęcie na górnym tarasie hotelu St. Regis[37]. Hitchcock usiłował przekonać zięcia do pracy w przemyśle filmowym, lecz bez skutku[36]. Mieli trzy córki: Mary Almę Stone (ur. 17 kwietnia 1953), Teresę „Tere” Carrubby (ur. 2 lipca 1954) oraz Kathleen „Katie” Fialę (ur. 27 lutego 1959)[36][38]. Pozostali małżeństwem przez ponad czterdzieści lat, do śmierci męża, który zmarł naatak serca w 1994[39].
Od dzieciństwa jej pasją, którą zaszczepiła w niej matka, była jazda konno. Uprawiała ją, dopóki stan zdrowia jej na to pozwalał[39].
W rozmowie z dziennikiem „The Guardian” z okazji setnej rocznicy urodzin swojego ojca (1999), przyznała: „Miałam całkowicie normalne życie. Moi rodzice byli zwykłymi ludźmi. Wiem, że wiele osób twierdzi, że mój ojciec musiał mieć mroczną wyobraźnię. Cóż, nie miał. Był genialnym filmowcem i wiedział, jak opowiadać historię, to wszystko”[39].
W 2018 jej dom spłonął w wyniku niszczycielskiego pożaru Woolsey w południowej Kalifornii[33].
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi | Źr |
|---|---|---|---|---|
| 1950 | Trema | Chubby Bannister | tytuł oryg.:Stage Fright | [40] |
| The Mudlark | służąca | niewym. wczołówce | [21] | |
| 1951 | Nieznajomi z pociągu | Barbara Morton | tytuł oryg.:Strangers on a Train | [41] |
| 1956 | Dziesięcioro przykazań | dama dworu | tytuł oryg.:The Ten Commandments, niewym. w czołówce | [26] |
| 1960 | Psychoza | Caroline, współpracownica Marion | tytuł oryg.:Psycho, niewym. w czołówce | [42] |
| 1978 | Skateboard | pani Harris | [28] |
| Rok | Program | Odcinek | Rola | Data emisji | Źr |
|---|---|---|---|---|---|
| 1951 | Lux Radio Theatre | Nieznajomi z pociągu | Barbara Morton | 3 grudnia 1951 | [43] |
| 1953 | Suspense | Kamień księżycowy | b.d. | 16 listopada 1953 | [44] |
.jpg)
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi | Źr |
|---|---|---|---|---|
| 1949 | The Case of Thomas Pyke | b.d. | film telewizyjny | [33] |
| 1952 | Suspense | Esther Stone | odcinek z 2 grudnia | [45] |
| 1953 | Life with Father | Nora | sezon 1 | [46][47] |
| 1954 | My Little Margie | b.d. | odcinek z 31 marca | [45] |
| 1955 | Front Row Center | Ann | odcinek z 10 sierpnia | |
| Alfred Hitchcock przedstawia | Diana Winthrop | odcinek z 30 października | ||
| 1956 | Margaret | odcinek z 22 stycznia | ||
| Ellie Marsh | odcinek z 13 maja | |||
| Screen Directors Playhouse | pielęgniarka Winrod | odcinek z 11 lipca | ||
| NBC Matinee Theater | b.d. | odcinek z 27 lipca | ||
| 1957 | Alfred Hitchcock przedstawia | Polly Stephens | odcinek z 17 marca | |
| Saleslady | odcinek z 6 października | |||
| Nancy Mason | odcinek z 3 listopada | |||
| 1958 | Aileen | odcinek z 25 maja | ||
| Suspicion | sekretarka | odcinek z 16 czerwca | ||
| The Life of Riley | Dolly | odcinek z 24 sierpnia | ||
| Playhouse 90 | Irma Jean Deever | odcinek z 1 maja | ||
| 1959 | Alfred Hitchcock przedstawia | Pat | odcinek z 15 lutego | |
| 1960 | Dorothy | odcinek z 17 kwietnia | ||
| Rose | odcinek z 12 czerwca | |||
| 1975 | Ladies of the Corridor | Irma | filmy telewizyjne | [28] |
| 1976 | Six Characters in Search of an Author | kobieta |
| Rok | Tytuł | Rola | Teatr | Źr |
|---|---|---|---|---|
| 1941 | Solitaire | Virginia Stewart | Plymouth Theatre | [11][13] |
| 1944 | Violet[c] | Violet | Belasco Theatre | [15][49] |
| 1951 | The High Ground[d] | pielęgniarka Brent | 48th Street Theatre | [48][50] |
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Patricia Hitchcock |
 | Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt.Zmarła Patricia Hitchcock |
