Partia Narodowa (bułg.Народна партия) –bułgarskapartia polityczna założona w 1894 przez byłych działaczyPartii Konserwatywnej iPartii Narodowej wywodzącej się zRumelii Wschodniej. Organizacji powstała jako zaplecze polityczne rząduKonstantina Stoiłowa i reprezentowała głównie interesybankowców,handlowców iprzemysłowców. Współtworzyła kilka rządów koalicyjnych (1894, 1911–1913, 1918–1920) oraz sformowała jeden gabinet samodzielny (1894–1899). W 1920 połączyła się zPartią Postępowo-Liberalną tworzącZjednoczoną Partię Narodowo-Postępową.
Po upadku rząduStefana Stambołowa w 1894 i objęciu funkcji premiera przezKonstantina Stoiłowa część działaczyPartii Konserwatywnej orazPartii Narodowej, mającej swoje korzenie w istniejącej do 1885Rumelii Wschodniej, sformowała nową, prorządową partięburżuazyjną, również nazwaną Partią Narodową. Liderem ugrupowania został szef rządu, Stoiłow, a po jego śmierci w 1901 funkcję tę objąłIwan Geszow. Od 31 maja 1894 Partia Narodowa współtworzyła koalicyjny gabinet zPartią Liberalną, a od 21 grudnia tego samego roku do 30 stycznia 1899 rządziła samodzielnie. Rząd Partii Narodowej przeprowadził szereg reform ekonomicznych, mających na celu stymulowanierozwoju gospodarczego kraju. W 1896Księstwo Bułgarii wznowiło stosunki dyplomatyczne zRosją, zawieszone od 1886, a także rozpoczęło politykę budowy stosunków dobrosąsiedzkich z krajamibałkańskimi.
W latach 1911–1913 Partia Narodowa sformowała wraz zPartią Postępowo-Liberalną dwa kolejne gabinety koalicyjne, na czele których stanęli Geszow iStojan Danew. W tym okresie działacze koalicji aktywnie popierali politykę zagraniczną prowadzoną przezcara Bułgarii,Ferdynanda I. Z tego powodu po klęsce kraju wII wojnie bałkańskiej i utracie przez niego południowejDobrudży oraz częściMacedonii, polityków Partii Narodowej uznano za współwinnych tzw. pierwszej katastrofy narodowej. W 1922 rządStambolijskiego podjął próbę ich osądzenia, ale przeszkodził mu zamach stanu.
Po raz trzeci Partia Narodowa sprawowała rządy wCarstwie Bułgarii w latach 1918–1920, współtworząc w tym okresie cztery kolejne rządy koalicyjne m.in. zPartią Demokratyczną,Partią Radykalno-Demokratyczną iBułgarskim Ludowym Związkiem Chłopskim. Działaczom Partii Narodowej przypadły w tych gabinetach stanowiska: ministra spraw zagranicznych i wyznań religijnych (we wszystkich czterech rządach), premiera (funkcję tę sprawował od 28 listopada 1918 do 6 października 1919Teodor Teodorow), ministra wojny (w drugim rządzie Teodorowa) i ministra handlu, przemysłu i pracy (w rządzie Stambolijskiego).
6 listopada 1920 członkowie Partii Narodowej zdecydowali o jej połączeniu z Partią Postępowo-Liberalną. W ten sposób powstałaZjednoczona Partia Narodowo-Postępowa, która dwa lata później weszła w składBloku Konstytucyjnego.