Data powstania | VI wiek |
---|---|
Rodzaj | Kodeks papirusowy |
Numer | (GA) |
Zawartość | |
Język | grecko-koptyjski |
Rozmiary | 9 × 8,5 cm |
Typ tekstu | tekst aleksandryjski |
Miejsce przechowywania | Austriacka Biblioteka Narodowa |
Papirus 96 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecko-koptyjskirękopisNowego Testamentu, spisany w formie kodeksu napapirusie.Paleograficznie datowany jest naVI wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza.
Zachowały się tylko fragmentyEwangelii Mateusza (3,10-12 - tekst koptyjski; 3,13-15 - tekst grecki)[1].
Papirus ma kolor ciemnobrunatny[2].
Oryginalna karta miała prawdopodobnie rozmiary 9 na 8,5 cm, tekst pisany był dwoma kolumnami na stronę, 9 lub 10 linijek w kolumnie, 11-13 liter w linijce. Wielkość liter jest nieregularna. Kształt liter jest charakterystyczny dla aleksandryjskiej uncjały. Literyepsilon,omega iomikron mają okrągłe kształty,ypsilon posiada pętlę u dołu[2].
Nomina sacra nie występują na zachowanym fragmencie, prawdopodobnie występowało w 13[2].
Jeden raz występuje iota adscriptum (11 linijka)[3].
Tekst fragmentu reprezentujealeksandryjską tradycję tekstualną.Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnejkategorii[1].
Fragment przekazuje jedne wariant tekstowy αυτω zamiast προς αυτον, w czym jest zgodny zKodeksem Watykańskim i rodzinąf13[2][3].
Pochodzenie fragmentu jest nieznane[2].
Kurt Aland umieścił rękopis na liście greckich rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 96[4].
Aland datował rękopis na VI wiek[1], datację tę podtrzymuje obecnieINTF[1].
Tekst wydany został przez T. Orlandi w 1974 roku[5] i ponownie w 2008 roku przez Stanleya i Wendy Porter (transkrypcja i facsimile)[6].
Jest cytowany w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27, UBS4).
Obecnie przechowywany jest wAustriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. K. 7244) wWiedniu[1].