_POxy1780.jpg) Pełny tekst fragmentu, na stronie recto u góry widnieje numer strony οδ (= 74) | |
| Data powstania | III wiek |
|---|---|
| Rodzaj | Kodeks papirusowy |
| Numer | |
| Zawartość | Ewangelia Jana 8 † |
| Język | grecki |
| Rozmiary | 26 × 8 [16] cm |
| Typ tekstu | tekst aleksandryjski |
| Kategoria | I |
| Miejsce przechowywania | Nowy Jork |
Papirus 39 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem –wczesny grecki rękopisNowego Testamentu pisany napapirusie, w formie kodeksu.Paleograficznie datowany jest naIII wiek, zawiera niewielkie fragmentyEwangelii Jana[1][2]. Strony papirusu są numerowane. Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego tekstuNowego Testamentu.
Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Ewangelii Jana 8,14–22 (znaczna część karty uległa zniszczeniu). Oryginalny kodeks zawierał prawdopodobnie całą Ewangelię Jana, ponieważ na stronierecto fragmentu widnieje numer strony οδ (= 74). Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 26 na 16 cm (obecnie 25,6 na 8)[3].
Tekst pisany jest 1 kolumną na stronę, 25 linijek na stronę[1], litery są wielkie, pionowe[4] i piękniekaligrafowane. ZdaniemComfortarękopis sporządził profesjonalny skryba[3].
Nomina sacra (imiona święte) zapisywane są skrótami:ΠΗΡ (Ojciec),ΠΡΑ (Ojca),ΙΗΣ (Jezus)[3].
Tekst grecki rękopisu reprezentujeproto-aleksandryjską tradycję tekstualną[5].Kurt Aland opisał go jako „tekst ścisły” i zaklasyfikował dokategorii I[1]. WedługGrenfella iHunta tekst jest pokrewny dlaKodeksu Watykańskiego. Ellwood Schofield ocenił, że jest całkowicie zgodny z Kodeksem Watykańskim. Potwierdził to Philip Comfort. Po odkryciu okazało się, że jest mu bliski pod względem tekstualnym[3]. Nie zawiera unikatowych, nie występujących w innych rękopisach wariantów tekstowych.
Odkrywcy fragmentu datowali go na IV wiek[4]. C.H. Roberts orazT.C. Skeat twierdzili, iż powstał w pierwszej połowie III wieku[3]. Aland datował go na III wiek i data ta jest podtrzymywana przezINTF[1][2]. Comfort opowiedział się za pierwszą połową III wieku[3]. Przyjmuje się, że rękopis powstał w Egipcie[6].
Fragment odkryty został wOksyrynchos przez Grenfella i Hunta, którzy opublikowali jego tekst w 1922 roku[7]. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos znajduje się na pozycji 1780.Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 39[8]. W 1924 roku został przekazany do baptystycznego Crozer Theological Seminary (ze względu na finansowanie prac w Oksyrynchos). W 1980 Crozer Seminary zostało połączone z ekumenicznym Colgate Theological Seminary wRochester[9]. Do roku 2003 przechowywany był wAmbrose Swasey Library (Inv. 8864) w Rochester[1]. 20 czerwca 2003 roku został sprzedany za 400 000 dolarów i jest to jak dotąd najwyższa cena, jaką zapłacono za chrześcijański tekst w publicznym przetargu[9]. W 2004 roku był wystawiany w wielu amerykańskich muzeach. Obecnie przechowywany jest w Nowym Jorku (Artists Right Society, Inc., 536 Broadway, 5th Floor)[9][2].
Rękopis badany był przez takich paleografów i krytyków tekstu, jak Ellwood M. Schofield[10], Guglielmo Cavallo, Philip Comfort i David Barett.Facsimile kodeksu publikowali Kenneth W. Clark[11] i Guglielmo Cavallo[12].
Cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu. W 27 wydaniu Nestle-Alanda (NA27) został zaliczony do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności, co oznacza, że każdy jego wariant odbiegający od tekstu rezultatywnego jest odnotowywany w aparacie krytycznym[13].