Pandaros (Πάνδαρος) – wmitologii greckiej dowódca kontyngentu Likyjczyków walczącego wwojnie trojańskiej po stronie Trojan, znakomity łucznik.
Był synem Likaona, władcy położonej wLicjiZelei[1][2]. W sztuce łuczniczej szkolił go samApollo[1][3]. Wbrew radom ojca przybył pod Troję jako piechur, rezygnując z koni i wozu[1][4]. W czasie rozejmu między Trojanami a Achajami, gdyMenelaos toczył pojedynek zParysem, Pandaros za podpuszczeniem wrogiej TrojanomAteny, która przybrała na ten czas postać Trojańczyka Laodokosa, wypuścił w kierunku Menelaosa strzałę, doprowadzając w ten sposób do wznowienia walk[1][2][3][4]. Zginął z rękiDiomedesa[1][2][3][4].
Jego postać pojawia się w poemacieChauceraTroilus i Criseyda oraz sztuceTroilus i KresydaWilliama Shakespeare’a[4].