Dynastia Paleologów (gr.Παλαιολόγος, l.mn.Παλαιολόγοι) – ostatnia dynastia władającaCesarstwem Bizantyjskim, najdłużej ze wszystkich dynastii, przez niemal dwa wieki, od 1259 do 1453 roku.
Nicefor miał dwóch synów:Jerzego Paleologa iMikołaja Paleologa. Jerzy ożenił się z Anną Dukainą, siostrąIreny Dukainy – żony cesarzaAleksego Komnena. Wsparł Aleksego w walce o tron. W 1081 roku piastował funkcję duksa Dyrrachion. Potem był jednym z dowódców wojsk. Walczył z Normanami podKastorią,Pieczyngami iPołowcami. Otrzymał wysokie godności dworskie kuropalatesa i despotesa. Dzięki jego działalności Paleologowie stali się jednym z potężniejszych rodów Cesarstwa[2].
Wykorzystali swoją pozycję w trakcie walk o tron między Komnenami a Angelosami pod koniec XII wieku. Andronik Paleolog – syn Michała Paleologa i wnuk Jerzego Paleologa został zięciem cesarzaIzaaka II Angelosa. Brat Andronika – Jerzy – wsparł natomiastAleksego III Angelosa. Jednocześnie ich wujAleksy Paleolog (syn Jerzego Paleologa) ożenił się z córką Aleksego III Angelosa – Ireną Angeliną i został wyznaczony na następcę tronu. Plany te pokrzyżowałaIV wyprawa krzyżowa i powrót na tron Izaaka II Angelosa[3].
Paleologowie wzrośli w siłę w okresie rozpadu Cesarstwa na przełomie XII i XIII wieku. Odgrywali istotną rolę wCesarstwie Nicejskim.Andronik Paleolog ożenił się na przełomie 1211 i 1212 roku zIreną Laskariną – córką cesarza nicejskiegoTeodora I Laskarysa. Miał zostać jego następcą, gdyż Teodor nie posiadał męskiego potomka, ale zmarł krótko po ślubie[3].
Natomiast pierwszym reprezentantem dynastii zasiadającym na tronie byłMichał VIII, który początkowo sprawował regencję podczas małoletności cesarzaJana IV Laskarysa, później jednak (1259) przejął pełnię władzy i od 1261 roku panował samodzielnie. Posiadał wysoką pozycję w rodzie i wśród możnowładców, gdyż był potomkiem dwóch gałęzi dynastii, synem wielkiego domestykaAndronika Paleologa iTeodory Paleologiny. Ożenił się zTeodorą z rodu Laskarysów i Watatzesów. Paleologom w doskonały sposób udawało się wchodzić w koligacje ze wszystkimi ówcześnie panującymi na ziemiach bizantyńskich dynastiami, co niewątpliwie ułatwiło im objęcie tronu w Konstantynopolu. Ponadto znani byli z hojności wobec Kościoła, dzięki czemu posiadali poparcie wyższego kleru i mnichów.
Za ich panowania szybko upadła potęga militarna cesarstwa: po 1282 r. (śmierć Michała VIII) cesarstwo praktycznie nie odgrywało już większej roli politycznej. Kryzys militarny pogłębiały wojny domowe, jakie toczyli między sobą przedstawiciele dynastii, wciągając w to państwa sąsiadujące z Konstantynopolem:Serbię,Bułgarię,Genuę,Wenecję, a co najgorszeTurków Osmańskich. Lawirowanie między dwoma wymienionymi republikami włoskimi pogłębiało też upadek gospodarki bizantyjskiej eksploatowanej przez włoskich kupców[4]. Jako mecenasi kultury i sztuki wpłynęli jednak na rozkwit kultury bizantyjskiej, która stała się dominującym wzorem dla narodówbałkańskich.
Jednym z głównych działań, podejmowanych przez cesarzy z dynastii Paleologów, były próby zawarcia unii kościelnej z chrześcijaństwem zachodnim, w czym upatrywano szansę na uzyskanie pomocy militarnej w walce z Turkami Osmańskimi. Próby zawarcia unii podejmowali m.in. cesarzeMichał VIII,Jan V,Jan VIII, jednak ze względów doktrynalnych, ale także z powodu silnej niechęci wiernych do łacinników do faktycznej akceptacji unii nigdy nie doszło.
Mottem dynastii były słowa:Basileus Basileon, Basileuon Basileuonton („Król królów, panujący nad panującymi”).
Dynastia w latach 1382–1460 władała takżedespotatem Morei naPeloponezie (Mistra), w pewnym okresie władcamiMistry byli następcy tronu bizantyjskiego. Ostatnimidespotami Morei byliDemetriusz II Paleolog orazTomasz Paleolog. Tytuł cesarza Bizancjum przeszedł po śmierci Konstantyna XI na dzieci Tomasza, gdyż Demetriusz miał tylko córkęHelenę, która została wzięta do haremu sułtana. Tomasz miał czworo dzieci:Helenę – żonę Łazarza III Brankowicza,Zoe Paleolog,Manuela Paleologa orazAndrzeja Paleologa.Manuel przebywał wRzymie, ale wrócił do Konstantynopola i oddał się w ręce sułtanaMehmeda II. Miał dwóch synów: Jana i Andrzeja. Andrzej przeszedł na islam i jako Mehmed Pasza został urzędnikiem dworskim. Obaj zmarli bezpotomnie.
Brat Manuela –Andrzej Paleolog – wiódł życie awanturnicze. Tytułował się „Imperator Constantinopolitanus”, dla zdobycia gotówki sprzedawał prawa do tronu bizantyjskiego, w tymKarolowi VIII Walezjuszowi iFerdynandowi Aragońskiemu. Miał syna Konstantyna, który zmarł bezpotomnie. Tym sposobem wygasła dynastia Paleologów[4].
W 1305 r. boczna linia Paleologów (Paleologowie z Montferratu) drogą spadku weszła w posiadanie hrabstwaMontferratu (północneWłochy), którym władała aż do 1533 r., kiedy to ziemie hrabstwa odziedziczyli przedstawiciele roduGonzaga.
Żoną wielkiego księcia moskiewskiegoIwana III (1462–1505) byłaZoe Paleolog, bratanica ostatniego cesarza bizantyjskiego,Konstantyna XI. Dzięki Zoe, na moskiewskim dworze książęcym zrodziła się ideaMoskwy –Trzeciego Rzymu, rozwijana później w Rosji jako bezpośredniej spadkobierczyni najlepszych tradycji bizantyjskich, tak religijnych, jak też państwowych. Symbolem związków bizantyjsko-ruskich było przejęcie przez władców moskiewskichdwugłowego bizantyjskiego orła, także za sprawą Zoe Paleolog.
Dynastie pogrupowane są pod względem rodzimego kraju, w ramach nich alfabetycznie; w nawiasach boczne linie będące samodzielnymi dynastiami.
Dynastie pogrupowano według kraju pochodzenia, jeśli dynastia rządziła w wielu krajach znajduje się jedynie w spisie rodów swojego oryginalnego kraju panowania.