 nr rej. A/4766/1621/a-g/WŁ z 20.04.1998[1] | |||
 Pałac w Ścinawce Średniej | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Adres | ul. Wojska Polskiego 14 | ||
| Typ budynku | |||
| Styl architektoniczny | |||
| Ukończenie budowy | przełom XVII i XVIII w. | ||
| Ważniejsze przebudowy | 1788, 1795, 1893 | ||
| Kolejni właściciele | Rochus von Lüttwitz[2] | ||
Położenie na mapie gminy Radków  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |||
 50°30′47,73″N 16°30′12,92″E/50,513258 16,503589 | |||
| |||
Pałac w Ścinawce Średniej –zabytkowypałac[1] wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku w wyniku rozbudowy istniejącego wcześniej w tym miejscu dworu. W 1893 roku w części budynku urządzono kościół ewangelicki. Od 1923 roku pałac należał do zakonujezuitów, po 1945 roku zaczął pełnić funkcje mieszkalne.
Pałac leży w południowej częściŚcinawce Średniej,wsi wPolsce, wwojewództwie dolnośląskim, wpowiecie kłodzkim, wgminie Radków[3].
W XIV wieku w tym miejscu istniał dwór[3]. W 1628 roku budynek ten stał się własnością jezuitów zKłodzka[4]. W wyniku rozbudowy dworu przeprowadzonej na przełomie XVII i XVIII wieku, powstał obecny, barokowy pałac[3]. W 1788 roku dokonano kolejnej rozbudowy, a w 1795 roku wzniesiono pałacowy teatr[3]. Pod koniec XVIII wieku zakon jezuitów uległkasacie i pałac zmienił właściciela. W 1893 roku w części budynku utworzono kościół ewangelicki[3]. W 1923 roku budynek nabylijezuici, którzy urządzili w nim nowicjat iprepozyturę (probostwo)[3]. Po 1945 roku pałac na krótko powrócił do zakonu, ale ostatecznie został przejęty przez państwo. Decyzjąwojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 20 kwietnia 1998 roku pałac został wpisany dorejestru zabytków[1].
Obecnie budynek pełni funkcje mieszkalne.
Barokowy pałac to budowla założona na planie prostokąta, wzniesiona z kamienia i cegły, czterokondygnacyjna, nakryta dachem dwuspadowym zlukarnami[4].Dziesięcioosiowa fasada jest dzielonapilastrami wwielkim porządku[3]. W jej centrum znajduje się pseudoryzalit zwieńczony trójkątnym przyczółkiem[4].
Budynek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: cztery domy mieszkalne, dawna kaplica, pawilon ujęcia wody i park[3].
