Ozokeryt, dawniej:wosk ziemny[1] – mieszanina stałych wielkocząsteczkowychwęglowodorów, głównien- i izoparafinowych. Nazwa została nadana przezErnsta Friedricha Glockera(inne języki) w 1833 r.
Występuje nadMorzem Kaspijskim, wAmeryce Północnej, wIraku. Największe na świecie skupienie ozokerytu występuje w okolicachBorysławia naUkrainie (Borysławsko-Drohobyckie Zagłębie Naftowe).
Do otrzymywaniacerezyny[2], do produkcjisyciw elektroizolacyjnych, a takżesmarów[3].