Otto Ketting (ur.3 września1935 wAmsterdamie, zm.13 grudnia2012 wHadze) –holenderski kompozytor i trębacz.
SynPieta Kettinga[1][2][3]. W latach 1953–1958 uczył się gry na trąbce w konserwatorium wHadze[1]. W zakresie kompozycji był samoukiem, konsultując się z ojcem i w latach 1960–1961 zKarlem Amadeusem Hartmannem[1]. W latach 1955–1960 był trębaczem w Residentie-Orkest, grywał też z zespołamijazzowymi[1]. Od 1967 do 1971 roku był wykładowcą konserwatorium wRotterdamie[1][3], następnie od 1971 do 1974 roku wykładał w konserwatorium w Hadze[2][3]. Komponował na potrzeby filmu, teatru i baletu[1]. Współpracował z takimi choreografami jakJaap Flier,Richard Glasstone iJob Sanders[3].
Otrzymał liczne wyróżnienia, w tym nagrodę „Gaudeamus” (1958), nagrodę im. Keesa van Baarena (1973), II nagrodę trybuny kompozytorów UNESCO, nagrodę im. Matthijsa Vermeulena (1978) oraz Barlow Prize (1992)[2].
Początkowo tworzył w stylistycedrugiej szkoły wiedeńskiej, jednocześnie pisząc też przystępniejsze utwory typu repertuarowego[1]. W eksperymentalnym cykluCollages, przeznaczonym na różne obsady, odszedł odserializmu w kierunkuimprowizacji oraz prowokacji estetycznych typuhappeningowego[1]. Utwory Kettinga cechują się upodobaniem do nietypowych obsad, ze szczególną predylekcją do wirtuozowsko traktowanej grupy dętej, często łączonej z perkusją[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Sinfonietta (1954)
- 2 canzoni na instrumenty dęte i perkusję (1957)
- Passacaglia (1957)
- 3 symfonie (I 1957–1959, II na saksofony i orkiestrę 1978, III 1990)
- Concertino na 2 trąbki, smyczki, 3 rogi i fortepian (1958)
- Concertino na kwintet jazzowy i orkiestrę (1960)
- Variations na orkiestrę dętą, harfę i perkusję (1960)
- Pas de deux (1961)
- Collage No. 9 na 22 wykonawców (1965)
- Collage No. 6 na grupę free-jazz i orkiestrę (1966)
- In memoriam Igor Stravinsky (1971)
- Time Machine na zespół dęty (1972)
- For Moonlight Nights na flet solo i 12 wykonawców (1973)
- Capriccio na skrzypce i zespół (1987, zrewid. 1995)
- Adagio (1989)
- Medusa na saksofon altowy i orkiestrę (1992, zrewid. 1996)
- De aankomst (1993)
- Kom, over de zeeën (1994)
- Cheops na róg i orkiestrę (1995)
Utwory kameralne
- Sonata na kwartet dęty blaszany (1955)
- Sereande na wiolonczelę i fortepian (1957)
- A Set of Pieces na flet i fortepian (1967; także wersja na kwintet dęty 1968)
- Adagio na 12 wykonawców (1977)
- Mars na 4 klarnety i od 4 do 8 saksofonów (1979)
- Quodlibet na 2 perkusje, fortepian, klarnet basowy i kwartet smyczkowy (1979)
- Autumn na róg i fortepian (1980)
- Monumentum na instrumenty dęte blaszane, fortepian i 4 perkusje (1983)
- Summer na klarnet basowy, flet i fortepian (1985)
- Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1988, zrewid. 1995)
- Winter na flet altowy, harfę, skrzypce i wiolonczelę (1988)
- Preludium na 12 saksofonów (1989)
- Windsor Hotel na saksofon altowy i fortepian (1998)
Utwory fortepianowe
- Collage No. 5 (1976)
- Palace Hotel (1998)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Christmas Songs na chór i małą orkiestrę (1953)
- Song Without Worlds na sopran i fortepian (1968)
- The Light of the Sun na sopran i orkiestrę (1978, zrewid. 1983)
- Summer Moon na sopran i orkiestrę (1992)
Opery
- Dummies (wyst. Haga 1974)
- O, Thou Rhinoceros (wyst. Amsterdam 1977)
- Ithaka (wyst. Amsterdam 1986)
Balety
- The Last Report (1962)
- Interior (1963)
- Collage No. 7 (1967)
- ↑abcdefghijEncyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 72.ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑abcdBaker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1864.ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑abcdThe Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 444–445.ISBN 0-674-37299-9.
.jpg)
