Według danych Urzędu Skarbowego, Ostrowiec Świętokrzyski na dzień 31.12.2024 roku liczył 59 247 mieszkańców[4] i jest pod względem liczby ludności drugim (poKielcach) miastem w województwie świętokrzyskim.
Od północnego zachodu miasto sąsiaduje zgminą miejsko-wiejską Kunów. Ze wszystkich pozostałych stron Ostrowiec otaczają tereny gminy wiejskiej Bodzechów. Siedziba jej władz znajduje się w Ostrowcu przy ul. Mikołaja Reja.
Najcenniejszym gatunkiem lęgowym ptaka, spotykanym w południowo-zachodnich obszarach od Ostrowca Świętokrzyskiego jestżołna[a][7]. Gatunek preferuje wąwozy lessowe, w których ścianach pary kopią nory gniazdowe[8].
Z uwagi na mozaikowość środowisk (monokultury sosnowe, bory suche, bory świeże, bory mieszane, grądy na podłożach lessowych, murawy napiaskowe, murawy mezokserotermiczne i kserotermiczne, przydroża, przytorza i torowiska, łąki wilgotne i trzęślicowe), w granicach administracyjnych Ostrowca Świętokrzyskiego i najbliższych, sąsiednich stykających się miejscowościach stwierdzono tu chronione, wymienione w czerwonej księdze, rzadkie i charakterystyczne dla tego terenu gatunki bezkręgowców.
Widok ogólny (ok. 1910)Rynek (ok. 1910)Zakłady Ostrowieckie (ok. 1910)
Ostrowiecki Browar Kultury – dawniej Browar Saskich z 1908 roku
Najstarsze udokumentowane ślady stałego osadnictwa pochodzą z epoki kamienia (ok. 4 tys. lat p.n.e.). Wtedy to na tereny dzisiejszego Ostrowca przywędrowały naddunajskie plemiona koczownicze – ludy kultur:lendzielskiej,pucharów lejkowatych iamfor kulistych. Pozyskiwany w kopalniach na tereniePrzedgórza Iłżeckiego krzemień posłużył osadnikom do wyrobu narzędzi. Najlepiej zachowane stanowisko kopalniane toRezerwat Archeologiczny „Krzemionki” wKrzemionkach Opatowskich. Najdawniejsze wzmianki o terenach wchodzących w skład dzisiejszego miasta sięgają XIV w., a o wsi Ostrów, która dała początek miastu Ostrowiec pochodzą z XIV w. Wieś położona była na prawym brzegu rzekiKamiennej. Pierwsze próby lokacji miasta na terenie wsi Ostrów na prawym brzegu Kamiennej podjął na początku XVI w. Kacper Maciejewski. U schyłku XVI w. (w 1564 r. prawa miejskie uzyskałDenków, dawniej Magna Michów) Ostrów przeszedł na własność Jakuba Gawrońskiegoherbu Rawa, który na lewym brzegu rzeki wyznaczył miejsce pod budowę miasta. Przyjmuje się, że powstało ono na tzw. „surowym korzeniu” w 1597. W 1613 Ostrowcowi nadanoprawa miejskie. Nazwa miasta (wcześniej: Ostrów, Ostrowiec lub Tarnowiec) ostatecznie ustaliła się po przejęciudóbr ostrowieckich przez Janusza Ostrogskiego[potrzebny przypis].
Pod koniec XVIII i w XIX w., w okolicy Ostrowca intensywnie rozwijał się przemysł. Połowa XIX wieku zaowocowała stopniowym rozwojem staszicowskiej koncepcji uprzemysłowienia doliny rzeki Kamiennej w oparciu o siłę motoryczną rzeki i jej dopływów oraz miejscowe zasoby węgla i rudy żelaza. Tak powstały m.in. zakłady wBrodach Iłżeckich,Nietulisku,Dołach Biskupich,Chmielowie czyBodzechowie. W latach 1837–1839, powstała huta zwana Klimkiewiczów (od budowniczego –Antoniego Klimkiewicza). Wokół huty, która z czasem przyjęła nazwę Zakładów Ostrowieckich, rozwijały się mniejsze zakłady, między innymi materiałów ogniotrwałych i spożywcze. Na przełomie XIX i XX w. ostrowiecka huta stała się drugim co do wielkości tego typu zakładem wKrólestwie Polskim.
W czasierewolucji 1905 roku miały tu miejsce masowe wystąpienia robotnicze, których kulminacją było proklamowanie 27 grudnia 1905Republiki Ostrowieckiej. Na okres około dwóch tygodni władzę w mieście i sąsiednich powiatach przejęłaPPS, kierowana przezIgnacego Boernera. Upadek Republiki Ostrowieckiej nastąpił po przybyciu do miasta dwóch carskich pułków piechoty wraz z artylerią.
W czerwcu 1926 roku wybuchł strajk robotników stalowni w miejscowej hucie. Władze sanacyjne aresztowały przywódców strajku. 9 czerwca robotnicy podjęli próbę odbicia aresztowanych. Doszło do starcia z wojskiem i policją[13]. Zginęło 4 uczestników demonstracji, 9 było ciężko rannych[14].
W Ostrowcu w okresie międzywojennym działali znani później działacze komunistyczni m.in.Julian Leński-Leszczyński (późniejszy przywódca Komunistycznej Partii Polski) iAleksander Zawadzki (w okresie powojennym m.in. Przewodniczący Rady Państwa).
W 1932 roku doszło do procesu 21 ostrowieckich członków KPP oskarżonych o zlikwidowanie policyjnego prowokatora w szeregach partii[13]
Od 1937 miasto nosi współczesną nazwęOstrowiec Świętokrzyski. Wcześniej, w latach 20. i 30. używana była nazwaOstrowiec Kielecki, a na początku XX w.Ostrowiec nad Kamienną[15].
„Stwierdzono powtarzające się wypadki ukrywania się Żydów u Polaków...” ostrzeżenie sygnowane podpisem okupacyjnego komisarza miastaBruno Motschalla z 1942 roku.Lapidarium zmacew nacmentarzu żydowskim
Wojska niemieckie zajęły Ostrowiec 8 września 1939 r., co zmusiło ludność do podjęcia walk o charakterze podziemnym i partyzanckim. PodczasII wojny światowej iokupacji niemieckiej 11 tysięcyŻydów ostrowieckich zostało wymordowanych. W Ostrowcu miały miejsce liczne publiczne egzekucje (np.30 września 1942 – 29 osób), założono tu także obozy przejściowe dla jeńców, obóz Służby Budowlanej, obóz pracy (1941–1943) i getto żydowskie (1943–1944). W latach 1940–1944 funkcję komisarza miasta (niem. Stadtkommissar) pełniłBruno Motschall[16].
Miasto było ośrodkiem działalności polskiego podziemia; działały tu m.in.ZWZ-AK,PPS-WRN,NOW-NSZ, Gwardia Ludowa (później Armia Ludowa).
W 1943 roku komisarzBruno Motschall został porwany w biały dzień, w centrum miasta sprzed hotelu przy ówczesnej ulicy Boernera (obecnie Sandomierska) przez oddziałArmii Krajowej w składzie:Marian Cisowski ps. „Cichy”,Jan Kocjan ps. „Śpioch” „Leń”,Jerzy Żak ps. „Smok”, Zygmunt Nowakowski iCzesław Szymański ps. „Mściciel”[17]. Porywacze zneutralizowali ochronę i porwali komisarza jego własnym samochodem. Uciekali w kierunkuCzęstocic doChmielowa. Za samochodem wyruszyła niemiecka grupa pościgowa w sile 60 Niemców. Z powodu defektu auta porywacze zostali dogonieni w Chmielowie, gdzie wywiązała się strzelanina, w wyniku której poległo trzech porywaczy. Nagrobek trzech żołnierzyAK poległych podczas akcji porwania: Mariana Cisowskiego (lat 20), Jana Kocjana (l. 31) i Jerzego Żaka (l. 23) znajduje się na cmentarzu wSzewnie[18].
W Ostrowcu, podczas okupacji, kilku członków Armii Krajowej obrabowało i zabiło grupę młodych Żydów szukających kontaktów z polskim podziemiem. Po odebraniu przysięgi na sztandar AK zostali zamordowani[19].
Od czerwca 1943 roku Ostrowiec stał się siedzibą kierownictwa Gwardii Ludowej Okręgu Radom, a od stycznia 1944 roku do lipca 1944 mieściło się tu dowództwo III Obwodu Armii Ludowej[13].
16 stycznia 1945 roku do Ostrowca wkroczyły oddziały6 Armii1 Frontu Ukraińskiego. Na pl. Wolności, w miejscu, gdzie stracono 30 września 1942 roku 29 Polaków, ustawiono Pomnik Wdzięczności i Męczeństwa mający przypominać o straconych oraz żołnierzach poległych podczas walk o miasto[20].
W okresie powojennym Ostrowiec ponownie szybko się rozwijał. W 1954 do miasta przyłączono szereg podmiejskich osiedli, w tym m.in. dawne miastoDenków. Intensywnie rozwijało się budownictwo mieszkaniowe w celu zaspokojenia potrzeb zwiększającej się liczby mieszkańców. W latach 70. we wschodniej części Ostrowca powstał nowy zakład metalurgiczny huty im. Marcelego Nowotki, uruchomiono również zakłady materiałów ogniotrwałych[21]. Wraz z jego budową powstawały nowe osiedla bloków mieszkalnych (Słoneczne,Ogrody,Złotej Jesieni,Stawki iRosochy) budowane przede wszystkim z myślą o pracownikach nowego zakładu. Oprócz przemysłu ciężkiego rozwijał się przemysł lekki. W Ostrowcu powstało kilka przedsiębiorstw odzieżowych na czele z dwoma zakładamiWólczanki.
Uchwałą Rady Państwa z 10 stycznia 1970 roku miasto zostało odznaczone Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy[22]
Potransformacji systemowejHuta Ostrowiec, jak i inne przedsiębiorstwa państwowe podupadły, wzrosło bezrobocie, a rozwój miasta opierał się na drobnej przedsiębiorczości. W tym samym czasie powstało wiele spółek miejskich, m.in. w 1991Miejska Energetyka Cieplna.
Zmienił się również charakter rozwoju urbanistycznego miasta. Zaprzestano budowania nowych blokowisk, natomiast w szybkim tempie rozwijały się osiedla domów jednorodzinnych takie jakKolonia Robotnicza,Piaski Henryków,Gutwin iKoszary.
Lata 90. XX wieku i początek XXI wieku to czas sukcesów ostrowieckiego KSZO. W 1997 zespół piłki nożnej awansował jako pierwszy z terenów woj. kieleckiego doekstraklasy, występując w niej w sumie w trzech sezonach1997/98,2001/02 i2002/03. Natomiast piłkarze wodni KSZO w tym okresie kilkukrotnie zdobywalimistrzostwo Polski (w latach 1994, 1995, 1997, 1998, 2001)[23].
Wraz z sukcesami sportowymi miasto postawiło na rozbudowę bazy sportowej i rekreacyjnej. Zmodernizowanostadion KSZO, zbudowano nową pływalnię olimpijską Rawszczyzna ihalę sportowo-widowiskową. Dzięki temu Ostrowiec stał się areną ważnych wydarzeń sportowych, meczów reprezentacji Polski w piłce nożnej, mistrzostw Polskiw boksie ipływaniu[potrzebny przypis].
W 2001 roku miasto nawiedziłapowódź. Z powodu przerwaniagrodzi budowanego zbiornikaWióry naŚwiślinie rzeka Kamienna przekroczyła stan alarmowy o 5 metrów, a jej dopływyModła iSzewnianka wystąpiły z brzegów. Woda zalała ok. 200 ha w południowej części miasta[24].
W 2003 roku majątek będącej w upadłości Huty Ostrowiec został zakupiony przez hiszpański koncernCelsa. Od 2006 roku odgrywany jest codziennie hejnał miastaZew młodych ostrowczan. W 2008 roku w ostrowieckim szpitalu powstało centrum kardiologii inwazyjnej. W 2014 roku powstał oddziałwojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, dzięki czemu ponownie można tu zdawać egzamin na prawo jazdy[potrzebny przypis].
Depopulacja miasta i nasilenie problemów społeczno-gospodarczych sprawiły, żePolska Akademia Nauk ujmuje Ostrowiec wśród miast tracących funkcje społeczno-gospodarcze i powiększających swój dystans rozwojowy[27].
Zespół Pałacowo-Parkowy w dzielnicyCzęstocice z dawnym pałacem hrabiówWielopolskich z lat 1887–1899, obecnie Muzeum Historyczno-Archeologiczne; (nr rej.: A.614 z 16.09.1975)[28];
Pałac myśliwski hrabiówWielopolskich przy ulicy Kuźnia, obecnie hotel „Pałac Tarnowskich” (nr rej.: A.613/1-3 z 21.08.1997)[28];
W Ostrowcu Świętokrzyskim przewóz zbiorowy obsługuje zarówno spółka miejskaMZK Ostrowiec Świętokrzyski (obsługuje 14 linii), jak również przewoźnik prywatny Trans Katrina (17 linii)[potrzebny przypis].
W latach 60. XX wieku planowano wybudowanie linii kolejowej łączącejKielce zLublinem, która miała przebiegać przez Ostrowiec. Planów tych jednak nie zrealizowano[33].
W latach 70. XX wieku na trasie ze Skarżyska do Sandomierza wybudowano drugi tor kolejowy. Do tego czasu pociągi mijały się na stacjach na trasie[33]. W 1987 linia została zelektryfikowana[33].
Ostrowiec jest obecnie stacją końcową pociągów Regio ze Skarżyska-Kamiennej. Od grudnia 2011 roku spółka PKP Intercity uruchomiła pociąg TLK relacji Przemyśl – Sandomierz – Skarżysko Kamienna – Warszawa Wschodnia. W Ostrowcu ma swój przystanek początkowy pociąg relacji Ostrowiec–Skarżysko-Kamienna–Kielce–Kraków.
Ostrowiec Świętokrzyski znalazł się na trasie przebiegu „szóstej szprychy” zCentralnego Portu Komunikacyjnego w kierunkuPodkarpacia. Inwestycja wiązałaby się również z budową nowej linii kolejowej biegnącej z Radomia, przezIłżę iKunów. Podróż pociągiem z Ostrowca do Warszawy skróciłaby się do około półtorej godziny, w podobnym czasie dotrze się do nowego lotniska[34].
Czteryzbory: Ostrowiec Świętokrzyski-Południe, Ostrowiec Świętokrzyski-Zachód (w tym grupa języka migowego), Ostrowiec Świętokrzyski-Północ, Ostrowiec Świętokrzyski-Wschód (dwieSale Królestwa)[39].
„Gazeta Ostrowiecka” – tygodnik, ukazuje się od 15 stycznia 1951. W czasachPRL był tygodnikiem załogi huty i nosił nazwęWalczymy o Stal. Tytuł ten zmieniono 6 stycznia 1990[41].
„Extraostrowiec” – darmowy dwutygodnik, od 2013 wydawany także w wersji elektronicznej.
Lokalna.TV (dawniej Ostrowiec.TV) – telewizja lokalna nadająca w sieci Vectra oraz internetowo.
Telewizja Ostrowiecka, miejska telewizja informacyjna, nadaje internetowo, a także w sieci Vectra.
Radio Ostrowiec, 95,2 MHz – Pierwsze lokalne radio. Emisję sygnału rozpoczęło 25 listopada 2016 roku po godzinie 14. Po ponad 100 dniach ciszy, 7 marca 2017 roku, w godzinach wieczornych, rozpoczęło emisję testową z docelowego studia przy ul. Kilińskiego 30. Pierwszy program oraz start radia miał miejsce 5 czerwca 2017 roku o godzinie 6 rano. Radio emituje swój sygnał z komina H-120 Huty Ostrowiec.
Radio Rekord Ostrowiec – 89,6 MHz komin H-120 Huty Ostrowiec.
Polskie radio 24-Ostrowiec- 103,5 MHz-Komin H-100 Huty Ostrowiec. Radio rozpoczęło emisję, 3 lipca 2018 r.
Ostrovia Ostrowiec – pierwszy klub piłkarski w Ostrowcu Świętokrzyskim. Został założony przez braci Paliszewskich oraz Bronisława Jokiela. Najbardziej prawdopodobna wersja głosi, że klub powstał na przełomie 1923/24, ponieważ pierwszy zorganizowany mecz odbył się w 1924 roku[c]. W roku 1926, po tragicznej śmierci Bronisława Jokiela klub „Ostrovia” został rozwiązany[42].
George Perrin – inicjator utworzenia w 1961 roku w Gennevilliers Komitetu „Bliźniactwa” miast Gennevilliers i Ostrowca Świętokrzyskiego, inicjator i organizator pierwszej wymiany młodzieży szkolnej z obu miast[potrzebny przypis]
Epizody z nowszych dziejów Ostrowca Świętokrzyskiego pojawiają się na kartach powieściRyszarda Miernika pt.Kawaler do wzięcia, Łódź 1983[48]. Bohater powieści, Kosma, pracuje w miejscowej hucie i jako kronikarz przygotowuje na polecenie dyrektora opracowanie dotyczące historii miasta. Zbiera dokumenty, rozmawia z uczestnikami wydarzeń, począwszy od Republiki Ostrowieckiej, przez strajki hutników z lat 20., okres okupacji, po lata powojenne. Dzieje miasta ujmuje z perspektywy lewicowej, pisze np. o działającej w okolicach Ostrowca partyzantce spod znakuGwardii Ludowej,Armii Ludowej, wspomina także o oddzialeWasyla WojczenkiSaszki. Na marginesie napomyka również o niełatwych losach miejscowych członkówArmii Krajowej wokresie błędów i wypaczeń.
Ostrowiec Świętokrzyski był miejscem wymarszuCzwartaków, co opisałWładysław Orkan w utworzeDrogą Czwartaków. Od Ostrowca na Litwę.
W Ostrowcu Świętokrzyskim i pobliskich Krzemionkach Opatowskich rozgrywa się akcja napisanej przezMonikę Warneńską powieści przygodowej dla młodzieżyPodziemny trop[49].
↑Klub posiadał aż 13 drużyn, które nie tylko rozgrywały spotkania między sobą, ale i rozgrywały mecze z drużynami zWarszawy,Radomia iTarnobrzega. m.in. w 1925 roku piłkarze „Ostrovii” podejmowali drużynę„Varsovii”. Spotkania rozgrywane były na terenach Rawszczyzny, a następnie na boisku przy ul. Żabiej. Postacią w klubie był jeden z jego współzałożycieli – Bronisław Jokiel. Był on nie tylko zawodnikiem i kapitanem pierwszego zespołu, ale i trenerem, prezesem klubu i nawet gospodarzem stadionu. Działacze Ostrovii otrzymywali nieznaczna pomoc finansową z ówczesnego magistratu oraz z doraźnych datków rzemiosła i kupiectwa. Natomiast główną formą finansowania klubu były składki członkowskie, z których kupowano sprzęt, organizowano zawody.
↑Dane Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Świętokrzyskim na dzień 31.12.2024, Dane statystyczne do postępowań podatkowych Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Świętokrzyskim, 31 grudnia 2024(pol.).url
↑Jerzy Zbigniew Pająk:Historia podziałów administracyjnych w:Mała Ojczyzna Świętokrzyskie. Dziedzictwo kulturowe, red. Grażyna Okła. Zakład Wydawniczy SFS, Kielce 2002, s. 105.ISBN 83-88710-43-5.
↑Andrzej G. Kruszewicz: Żołna w: Ptaki Polski od A do Ż. Warszawa: Multico, 2010, s. 297, 304.ISBN 978-83-7073-810-5.
↑abMarcin Kutera. Motyle dzienne (Lepidoptera: Hesperioidea, Papilionoidea) w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego, Starachowic i Skarżyska Kamiennej w Krainie Gór Świętokrzyskich (w trakcie recenzji i redagowania). „Parki Narodowe i rezerwaty przyrody”, s. 1–19, 2008.
↑Bogusław Sępioł. Nowe stanowisko modliszki zwyczajnej „Mantis religiosa” (Linnaeus 1758) na północy krainy Gór Świętokrzyskich. „Kulon 10 (1-2)”, s. 77–79, 2005.
↑Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa; Annuaire da la Pologne (y Compris la V.L. de Dantzig), Warszawa 1930, s. 252.
↑abcAndrzej Czerkawski, Tadeusz Jurga,Dla Ciebie Ojczyzno, Wydawnictwo „Sport i Turystyka” 1970, s. 290.
↑Stanisław Meducki,Walka o życie. Żydzi w organizacjach konspiracyjnych podczas okupacji niemieckiej (1939–1944) – w:Żydzi i wojsko polskie w XIX i XX w., IPN 2020,ISBN 978-83-8098-894-1, s. 227.
Michał Pawlikowski,Syn Ziemi Radomszczańskiej. Życie i działalność posła na Sejm II Rzeczypospolitej ks. dr. Władysława Chrzanowskiego 1886–1933, Strzałków 2011,ISBN 978-83-933262-0-4.