 | |||
 | |||
| Autor | The OpenSSL Project | ||
|---|---|---|---|
| Pierwsze wydanie | 1998-12-2323 grudnia 1998(dts) | ||
| Aktualnawersja stabilna | 3.4.1 (11 lutego 2025) [±] | ||
| Język programowania | C | ||
| System operacyjny | wieloplatformowy | ||
| Rodzaj | Kryptografia | ||
| Licencja | OpenSSL License / SSLeay license[1][2] | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
OpenSSL –wieloplatformowa,otwartaimplementacjaprotokołów SSL (wersji 2 i 3) iTLS (wersji 1) oraz algorytmów kryptograficznych ogólnego przeznaczenia. Udostępniana jest na licencji zbliżonej dolicencji Apache[3]. Dostępna jest dla systemówuniksopodobnych (m.in.Linux,BSD,Solaris),OpenVMS iMicrosoft Windows.
OpenSSL zawiera biblioteki implementujące wspomniane standardy oraz mechanizmy kryptograficzne, a także zestaw narzędzi konsolowych (przede wszystkim do tworzenia kluczy orazcertyfikatów, zarządzaniaurzędem certyfikacji, szyfrowania, dekryptażu i obliczaniapodpisów cyfrowych).
Za pomocą OpenSSL Crypto Library można m.in. obliczaćfunkcję skrótu wiadomości (m.in.MD5 iSHA-1) oraz szyfrować dane popularnymi algorytmami kryptograficznymi, m.in.Blowfish,AES,IDEA,3DES.
Projekt OpenSSL powstał w 1998 roku w celu utworzenia darmowego zestawu narzędzi szyfrujących, przeznaczonych dla kodu używanego w sieci.Bazuje on naSSLeay(inne języki), którego twórcami byli Eric Andrew Young i Tim Hudson. Nieoficjalne zakończenie jego rozwoju datowane jest na 17 grudnia 1998, kiedy toYoung wraz z Hudsonen rozpoczęli pracę dlaRSA Security(inne języki).
W skład zespołu, zajmującego się projektem OpenSSL wchodziło czterech Europejczyków. Cały zespół liczył 11 osób, z których 10 było wolontariuszami.Jedynym pracownikiem, pracującym na pełny etat, był szef projektu – Stephen Henson.
Budżet projektu wynosił niecały million dolarów rocznie i polegał częściowo na dotacjach. Steve Marquess, były konsultant CIA w Marylandpowołał fundację, zajmującą się darowiznami i umowami konsultingowymi. Pozyskał ponadto sponsoring odDepartamentu Bezpieczeństwa Krajowego Stanów ZjednoczonychorazDepartamentu Obrony Stanów Zjednoczonych.
W roku 2013, WikiLeaks opublikowała dokumenty zdobyte przezEdwarda Snowdena, według których od 2010 roku, NSA pomyślnie złamała bądź obeszła zabezpieczenia SSL/TLSza pomocą luk, takich jak HeartBleed.
W roku 2014 około dwie trzecie wszystkich serwerów korzystało z OpenSSL[4].
| stare wersje |
| starsze wersje, ciągle wspierane |
| ostatnio wydana wersja |
| ostatnio wydana wersja testowa |
| wydanie planowane |
| Wersja | Data wydania | Data zakończenia wsparcia | Komentarz | wydanie ostatniej „podwersji” |
|---|---|---|---|---|
| 0.9.1[7] | 23 grudnia 1998 | - |
| 0.9.1c (23 grudnia 1998) |
| 0.9.2[7] | 22 marca 1999 | - |
| 0.9.2b (6 kwietnia 1999) |
| 0.9.3[7] | 25 maja 1999 | - |
| 0.9.3a (27 maja 1999) |
| 0.9.4[7] | 9 sierpnia 1999 | - |
| 0.9.4 (9 sierpnia 1999) |
| 0.9.5[7] | 28 lutego 2000 |
| 0.9.5a (1 kwietnia 2000) | |
| 0.9.6[7] | 24 września 2000 |
| 0.9.6m (17 marca 2004) | |
| 0.9.7[7] | 31 grudnia 2002 |
| 0.9.7m (23 lutego 2007) | |
| 0.9.8[7] | 5 lipca 2005 |
| 0.9.8zh (3 grudnia 2015) | |
| 1.0.0[8] | 29 marca 2010 |
| 1.0.0t (3 grudnia 2015) | |
| 1.0.1[9] | 14 marca 2012 | 31 grudnia 2016 |
| 1.0.1u (22 września 2016) |
| 1.0.2[10] | 22 stycznia 2015 | 31 grudnia 2019 |
| 1.0.2u (20 grudnia 2019) |
| 1.1.0[12] | 25 sierpnia 2016 | 11 września 2019 |
| 1.1.0l (10 października 2019) |
| 1.1.1 (LTS)[13][14] | 11 września 2018 | 11 września 2023 | WersjaLTS (Long Term Support).
| 1.1.1w (11 września 2023) |
| 3.0.0[17][18] [19] | 7 września 2021 | 7 września 2026 |
| rozwój oprogramowania w trakcie |
| 3.1.0[21][22] | 14 marca 2023 | 14 marca 2025 |
| rozwój oprogramowania w trakcie |
| 3.2.0[23][24] | 23 listopada 2023 | 23 listopada 2025 |
| rozwój oprogramowania w trakcie |
| 3.3.0[25] | 9 kwietnia 2024 | 9 kwietnia 2026 | rozwój oprogramowania w trakcie |
OpenSSL obsługuje następujące algorytmy kryptograficzne:
(Począwszy od wersji 1.0utajnianie z wyprzedzeniem jest obsługiwane za pomocąkrzywej eliptycznej Diffiego-Hellmana[26].)
FIPS 140 (ang. Federal information processing standard) to federalny program USA dotyczący testowania i certyfikacji modułów szyfrujących. Wczesny certyfikat FIPS 140-1 dla biblioteki FOM (ang. FIPS Object Module) używanej w OpenSSL w wersji 1.0 został cofnięty w lipcu 2006 r., gdy „pojawiły się pytania dotyczące interakcji zweryfikowanego modułu z zewnętrznym oprogramowaniem”. Moduł uzyskał ponowny certyfikat w lutym 2007 r., zanim zastąpiono go standardem FIPS 140-2.[27] OpenSSL w wersji 1.0.2 obsługiwał użycie biblioteki FOM, która powstała w celu dostarczania zatwierdzonych przez FIPS algorytmów w środowisku zweryfikowanym przez FIPS 140-2.[28][29]
OpenSSL kontrowersyjnie zadeklarowało zakończenie wsparcia (ang. "end of life" - EOL) dla wersji 1.0.2 po dniu 31 grudnia 2019 r., pomimo sprzeciwów, iż była to ówcześnie jedyna wersja OpenSSL, zapewniająca obsługę trybu FIPS.[30] W wyniku zakończenia wsparcia wielu użytkowników nie było w stanie prawidłowo wdrożyć FOM w wersji 2.0 i przestało spełniać wymogi, ponieważ nie uzyskali rozszerzonego wsparcia dla architektury 1.0.2, chociaż sam FOM pozostawał zatwierdzony przez kolejne osiem miesięcy.
Moduł obiektowy FIPS 2.0 pozostał zatwierdzony jako FIPS 140-2 w kilku formatach do 1 września 2020 r., kiedy to NIST wycofał używanie FIPS 186-2 dla standarduDSS i oznaczył wszystkie niezgodne moduły jako „historyczne”. To oznaczenie zawiera ostrzeżenie dla agencji federalnych, że nie powinny uwzględniać modułu w żadnych nowych zamówieniach. Wszystkie trzy walidacje OpenSSL zostały uwzględnione w wycofaniu – OpenSSL FIPS Object Module (certyfikat nr 1747),[31], OpenSSL FOM SE (certyfikat nr 2398),[32] i OpenSSL FOM RE (certyfikat nr 2473).[33] Wiele walidacji i klonów OpenSSL „prywatnej etykiety” stworzonych przez konsultantów również zostało przeniesionych na Listę Historyczną, chociaż niektóre moduły zatwierdzone przez FIPS z kompatybilnością zastępczą uniknęły wycofania, takie jak BoringCrypto od Google[34] i CryptoComply od SafeLogic.[35]
Komitet zarządzający OpenSSL ogłosił zmianę w schemacie wersjonowania.
Z powodu tej zmiany numer główny kolejnej wersji głównej zostałby podwojony, ponieważ moduł OpenSSL FIPS już zajmował ten numer. Dlatego podjęto decyzję o pominięciu numeru wersji OpenSSL 2.0 i kontynuowaniu z OpenSSL 3.0.
OpenSSL 3.0 przywrócił tryb FIPS i przeszedł testy FIPS 140-2, ale ze znacznymi opóźnieniami: Prace rozpoczęto po raz pierwszy w 2016 r. przy wsparciu SafeLogic[36][37][38] i dalszym wsparciu Oracle w 2017 r.[39][40], ale proces ten był skomplikowany.[41]
20 października 2020 r. OpenSSL FIPS Provider 3.0 został dodany do listy IUT (ang.Implementation Under Test) w programie CMVP, co odzwierciedlało oficjalne zaangażowanie laboratorium testowego w celu przeprowadzenia walidacji FIPS 140-2. W kolejnych miesiącach zaowocowało to serią certyfikacji.[42]
14 marca 2003 odnotowanoAtak czasowy na klucze RSA, co oznaczało obecność luki w wersjach 0.9.7a oraz 0.9.6. Ta luka została oznaczona kodem CAN-2003-0147 przez projektCommon Vulnerabilities and Exposures. Domyślnie atak naślepy podpis RSA nie był rejestrowany przez OpenSSL (gdyż atak ten jest trudny do wykonania, gdy za pośrednictwem OpenSSL używany jest protokół SSL lub TLS). Większość serwerówApache obsługujących SSL było narażonych na ten atak, a także wiele aplikacji OpenSSL’a. Różnice czasowe przy wykonywaniu dodatkowych redukcji oraz wykorzystanieAlgorytmu Karacuby i innychalgorytmów mnożenia liczb całkowitych oznaczało, iż zdobycie przez atakujących (zdalnie bądź lokalnie) prywatnego klucza serwera było możliwe.
OpenSSL w wersji 0.9.6k miał lukę, gdzie konkrente sekwencjeASN.1 wywoływały dużą ilość rekursji na urządzeniach z systemem Windows, co odkryto 4 listopada 2003. System Windows nie był w stanie prawidłowo obsłużyć dużej liczby rekursji. Taka sytuacja doprowadzała docrashu OpenSSL-a (podobnie jak możliwość wysyłania dowolnie dużej liczby sekwencji ASN.1).
Podczas tworzeniaHandshake istnieje ryzyko, iż klient wyśle niewłaściwie sformatowaną wiadomość ClientHello, w wyniku czego OpenSSL dokona parsowania większej ilości danych niż tylko samej wiadomości. Oznaczony CVE-2011-0014, wywierała wpływ na wszystkie wersje OpenSSL-a od 0.9.8h do 0.9.8q oraz wersje od 1.0.0 do 1.0.0c. Ponieważ parsowanie mogło doprowadzić do odczytu niewłaściwego adresu pamięci, atakujący miał możliwość przeprowadzenia atakuDDOS. Ponadto istniało ryzyko, iż niektóre aplikacje ujawnią zawartość sparsowanych rozszerzeń OCSP; wówczas atakujący byłby w stanie odczytać zawartość pamięci, która została wysłana po wiadomości ClientHello[43].
W roku 2009, Marco Peereboom (wówczas pracował jako programistaOpenBSD) – niezadowolony z oryginalnego interfejsu OpenSSL – stworzył fork oryginalnego interfejsu o nazwie Agglomerated SSL (assl). W dalszym ciągu wykorzystuje on „wewnętrzny”interfejs OpenSSL, lecz posiada znacznie prostszy interfejs zewnętrzny[44].
Osobny artykuł:LibreSSL.Po ujawnieniu błęduHeartbleed, członkowie projektuOpenBSD – wraz z wydaniem wersji 1.0.1g – stworzyli rozwidlenie OpenSSL-a o nazwieLibreSSL[45]. W pierwszym tygodniu pracy nad porządkowaniem aplikacji usunięto 90 000 linii kodu źródłowego[46].
W czerwcu 2014,Google ogłosiło własną wersję OpenSSL’a – BoringSSL[47]. Google planuje współpracę z programistami OpenSSL oraz LibreSSL[48][49][50].
Wśród społeczności programistów często przytacza się OpenSSL jako źródło problemów ze zgodnością interfejsu API przy każdej nowej głównej wersji[51][52][53][54], co wymaga dostosowań oprogramowania, które zwykle opóźniają wdrażanie nowych wersji.[55]To w połączeniu z faktem, że poprzednie wersje są zazwyczaj utrzymywane nie dłużej niż dwa lata po wydaniu nowej głównej wersji[17], zmusza niektórych dostawców do przewidywania migracji oprogramowania bardzo wcześnie, mając nadal niewiele czasu[56] na aktualizację do nowej wersji, czasami ryzykując utratę części zgodności z istniejącym oprogramowaniem[57][58] lub ryzykując regresję.[59][60]
