Polska nazwaOleśnica wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym wjęzyku polskim wBerlinie[5].
Nazwa miasta pochodzi od nazwy drzewaolchy (staropol.Olszyna, Olsza), od której wywodziła się historyczna nazwa miastaOlesznica[6][7]. Do grupy miejscowości na Śląsku, których nazwy wywodzą się od tego drzewa –„von olsza = Erle (alnus)” zalicza ją niemiecki językoznawcaHeinrich Adamy. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku weWrocławiu wymienia on nazwę miasta zanotowaną w dokumencie z 1189 rokuOlsznica podając jej znaczenie„Stadt am Erlenbach” –„miasto nad olchowym potokiem” nawiązując do jednego z dopływów rzekiWidawy –Oleśnicy[8].
W roku 1214 wymieniona w zlatynizowanej formieOleznic, w akcie lokacji na prawie średzkim z 22 lutego 1255 rokuCivitas nostra Olsnicz. W dokumencie z 1222 roku wydanym przez biskupa wrocławskiego Lorenza miejscowość wymieniona jest jako„Olesniza”[9]. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej formieOlesniz wielokrotnie notuje spisana połacinie w latach 1269–1273Księga henrykowska[10]. W 1295 w kronice łacińskiejLiber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol.Księga uposażeńbiskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest jakoOlsnice[11].
W spisanym ok. 1300 roku średniowiecznym łacińskim utworze opisującym żywotświętej JadwigiVita Sanctae Hedwigis miasto wymieniane jest w zlatynizowanejstaropolskiej formieOlsnicz[12]. Nazwa miejscowości w staropolskiej formieOlesnicz wymieniona jest w łacińskim dokumencie z 1312 roku wydanym wGłogowie[13]. W spisanym po łacinie dokumencie średniowiecznym z 1314 roku miasto wymienione jest pod nazwąOlesniz[14].
W roku 1613 śląski regionalista i historykMikołaj Henel wymienił miejscowość w swoim łacińskim dziele o geografii Śląska pt.Silesiographia podając trzy nazwyOlsna,Olsse oraz powołując się na dziełaMarcina KromeraOlesnicia[15].
W 1750 roku polska nazwa „Oleśnica” wymieniona jest w języku polskim przezFryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[16].
NazwęOleśnica w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej wGłogówku w 1847 wymienił śląski pisarzJózef Lompa[17].Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX wymienia dwujęzyczne nazwy miejscowości – polskąOleśnica oraz niemieckąOels[18]. Do 1825r w Oleśnicy odprawiane były msze protestanckie dla okolicznych chłopów co świadczy o polskości tego terenu jeszcze na początku XIX w.
Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946[19].
Początki Oleśnicy nie są znane, jednak już w 1214 r. istniała osada targowa, a w 1230 r. wymieniony został gród obronny, będący od 1247 r. siedzibą kasztelana. Po podziale księstwa śląskiego znalazła się ona w księstwie wrocławskim. Prawa miejskie uzyskała 22 lutego 1255 roku – książę wrocławskiHenryk III Biały wskazując zasadźców Alberta i Richolfa, nadał lokację na prawie średzkim[20] dlaCivitas nostra Olsnicz.
Od 1294 roku należała doksięstwa głogowskiego. W 1313 r. Oleśnica stała się stolicą samodzielnegoksięstwa oleśnickiego pod władzą księciaBolesława, a następnie w 1320 r. miastem rezydencjalnym księciaKonrada I. Za panowania Piastów oleśnickich rozpoczęto budowę zamku, murów obronnych, świątyń. Po śmierciKonrada X Białego Młodszego, ostatniego władcy z miejscowej liniiPiastów w roku 1492, Oleśnica wraz z księstwem przez trzy lata pozostawała w dyspozycji króla Czech, po czym została przekazana ziębickiej linii czeskichPodiebradów. Za ich panowania miasto przeżywało rozkwit, czego przejawem była renesansowa przebudowa zamku, rozwój umocnień, wzniesienie nowych świątyń, budowa gimnazjum, biblioteki i drukarni. W okresie wojny trzydziestoletniej miasto zostało mocno zniszczone. Od 1647 r. Oleśnica przeszła we władanieksiążąt wirtemberskich, którzy odbudowywali ją w stylu barokowym. Miasto było ważnym ośrodkiem kulturalnym, siedzibą teatru i drukarni wydających książki po niemiecku, polsku i łacińsku. W 1730 r. pożar zniszczył większą część miasta[20].
Już pod koniec XIII wieku działała tumennica. Oleśnica korzystała ze swego położenia na szlaku zWrocławia doWielkopolski. Miała znaczące związki zKrakowem. W Oleśnicy znajdowała się ważna drukarnia, a także znane gimnazjum.
W połowie XVII wieku polsko-niemiecka granica językowa przebiegała niedaleko Oleśnicy, włączając miasto do terytorium o dominacjijęzyka polskiego[21]. W Oleśnicy swoje dzieła wydawał m.in.Adam Gdacjusz zwany „Śląskim Rejem” orazJerzy Bock[22].
Po książętach wirtemberskich miasto przeszło w ręce dynastii brunszwickiej[20]. W 1824 powstała tuloża wolnomularska „Wilhelm pod ukoronowaną kolumną”, która istniała do 1935 roku[23]. W 1884 r. Oleśnica stała się uposażeniem następcy tronu Prus[20].
Ponowny rozkwit miasta nastąpił w 2. połowie XIX w. W 1850 r. ulokowano w Oleśnicy garnizon, zaś w 1868 r. przeprowadzono przez miasto strategiczną linię kolejową, łączącą Wrocław z Górnym Śląskiem. Miasto rozbudowało się w trzech kierunkach:
na południe, wzdłużOhlauer Straße (dziś ul. 3 maja), gdzie wzniesiono m.in. gmachy poczty, sądu, gimnazjum, starostwa, szkoły ewangelickiej, a także gazownię miejską
na wschód, wzdłużNáchodstraße (dziś ul. Lwowska), gdzie wzniesiono szpital miejski, szkołę (Logau-Oberrealschule), a w 1913 r. obszerne zakłady naprawcze kolei niemieckich (Reichsbahn-Ausbesserungswerk)
na północny wschód, wzdłużWartenberger Straße (dziś ul. Wojska Polskiego), gdzie w latach 70. XIX w. zbudowano koszary, a później także wieżę ciśnień, urząd skarbowy i stadion miejski
W czasie zdobywania Oleśnicy przez Armię Czerwoną doszło do walk, które spowodowałyby znaczne zniszczenia. W czasie wymiany ognia międzyWehrmachtem a Armią Czerwoną miasto zostało zniszczone w około 70 procentach. Według obliczeń w gruzach legło 1139 budynków[25]. Pożary całych pierzei i kwartałów miasta miały miejsce dopiero na skutek podpaleń dokonywanych przez wojska radzieckie. W maju 1945 r. miał zaś miejsce pożar, który zniszczył 80% zabudowy[20]. Oleśnica stała się ważną bazą logistyczną i lotniczą dla wojsk zdobywającychWrocław. Każde podpalenie dezorganizowało funkcje transportowe, medyczne, bytowe i zagrażało samolotom startującym lub lądującym na lotniskach oleśnickich. W okresie od stycznia 1945 r. do września 1946 r. – liczba zniszczonych lub spalonych budynków mieszkalnych wyniosła 987, tj. 53%, inne dane podają 45%, a ogólną ilość zniszczeń przyjmuje się na 60, 70, 75 lub 80% (zależnie od źródła i poglądów politycznych).
Przejęcie miasta przez polskie władze administracyjne nastąpiło 7 lipca 1945 r.
Do połowy lat 50. XX wieku nie prowadzono większej odbudowy, a jedynie odgruzowano miasto. Znacząca akcja odbudowy zabytków oraz rozbudowa miasta nastąpiła w latach 60. XX wieku[20].
Najcenniejsze zabytki w obrębie murów obronnych[26]:
Dzisiejsza historyczna część miasta jest wyznaczona przez otaczające jąśredniowieczne mury obronne. Wjazd do miasta był możliwy przez cztery bramy miejskie: Bramę Trzebnicką, obecnieBrama Wrocławska (zachód) – jedyna zachowana oraz rozebrane w 1868 r. Bramy: Oławską (południe), Namysłowską/Bydlęcą (wschód) i Mariacką (północ). Fortyfikacja z fosą obejmowała również najbardziej znany oleśnicki zabytekZamek Książąt Oleśnickich z XIII w., który w XVII wieku został połączony krytym gankiem zBazyliką świętego Jana Apostoła z XIII w. (tzw. Kościół Zamkowy) zbiblioteką łańcuchową w kruchcie. Od strony zachodniej przy ulicy Bocianiej 11 (obecnieOleśnicki Dom Spotkań z Historią) i Bocianiej 12 (dawniej plebania ewangelicka) znajdują się domy z XVII w.
W centralnej części miasta usytuowany jest oleśnickiRatusz z poł. XV w. przebudowany w stylu klasycystycznym przed którym stoiKolumna Zwycięstwa (1873). Zachowana po wojnie zabudowa oleśnickiego rynku nawiązuje w większości do stylu klasycystycznego XIX w. Innymi wartymi uwagi zabytkami w obrębie murów obronnych są: gotyckacerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny utworzona z dwóch odrębnych kościołów klasztornych, gotyckiKościół Zbawiciela (poprzednio synagoga), barokowykościół pw. Św. Trójcy i „Dom Wdów” z 1683 r. – obecnie Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina orazkolumna Złotych Godów z XVIII w.
Zamek Książąt Oleśnickich
Bazylika św. Jana Apostoła
Brama Wrocławska
Kościół Zielonoświątkowy
Cerkiew Zaśnięcia NMP
Kościół Św. Trójcy
Rynek z Ratuszem
Wieża ratuszowa
Ratusz nocą
Najcenniejsze zabytki poza obrębem murów obronnych:
w południowej części miasta neorenesansowy budynek Sądu Rejonowego (1896) ibudynek Poczty Polskiej (przed 1900) przy ul. 3 Maja, Zespół Zakładu Karnego z końca XIX w. przy ul. Wały Jagiellońskie 1, dawny Hotel Dworcowy – aktualnie siedziba Biblioteki i Forum Kultury przy ul. Reja 10, Urząd Gminy Oleśnica przy ul. 11 Listopada 24, budynek Starostwa Powiatowego (1922) i I Liceum Ogólnokształcącego i Gimnazjum nr 2 (1911-13) przy ul. Słowackiego, Przychodnia Rejonowa nr 2 (1893) przy ul. gen. Józefa Hallera 25;
Sąd Rejonowy
Urząd Pocztowy
Biblioteka i Forum Kultury
Urząd Gminy Oleśnica
Starostwo powiatowe
I LO im. J. Słowackiego
w północnej części przy ul. Spacerowej 1 mieściło się dawne Kasyno Oficerskie (ok. 1890), przy ulicy Wojska Polskiego: Cmentarz Komunalny wraz z Bramą (1823) i Kaplicą Cmentarną (1889),wieża ciśnień (1897), zespół koszar (pięć budynków koszarowych, magazyn, stołówka i kuchnia, wartownia, ujeżdżalnia - obecnie hala sportowa, trzy stajnie - obecnie garaże i warsztaty, cztery budynki gospodarcze, ogrodzenie z bramami) z początku XX w. wraz z dawnym Kasynem Oficerskim (1905), dawna Villa Prittwitz - obecnie Pałacyk oraz Cmentarz Wojenny Żołnierzy Armii Radzieckiej przy ul. Cmentarnej 3;
Dawne Kasyno Oficerskie (Spacerowa)
Brama Cmentarna
Kaplica Cmentarna
Wieża ciśnień
II LO im. ks. J. Twardowskiego
Dawne Kasyno Oficerskie (WP)
Cmentarz Wojenny Żołnierzy Armii Radzieckiej
Nagrobek na Cmentarzu Wojennym Żołnierzy Armii Radzieckiej
Pomnik Kombatantów RP, skwer Kombatantów II Wojny Światowej;
Pomnik Golgota Wschodu i Katastrofy Smoleńskiej, plac Książąt Śląskich;
Tablica pamięci Antoniego Cieszyńskiego, Apteka pod Orłem, Rynek 11;
Tablica katyńska, Tablica upamiętniająca ofiary UPA (Ukraińskiej Powstańczej Armii), Tablica upamiętniająca Witolda Pileckiego, Tablica upamiętniająca powstanie styczniowe, wewnątrz bazyliki św. Jana Apostoła, ul. Łużyckiej 4;
Tablica pamiątkowa na budynku byłego Urzędu Bezpieczeństwa (1945-1956), gdzie torturowano i represjonowano „wrogów” Polski Ludowej, ul. 11 Listopada 4;
Tablica, w hołdzie żołnierzom AK, obok głównego wejścia do kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, ul. Wileńska 4
Średniemiesięczneciśnienie atmosferyczne waha się od 1014,5hPa (IV) do 1018,7 hPa (I), największy zanotowany wzrost ciśnienia 24 hPa, największy spadek 29 hPa[30].
Średnia roczna prędkość wiatru wynosi 3,9 m/s. Najmniejsze średniezachmurzenie osiąga 47% (VIII), największe 74% (XII), średnie roczne 60%[31].
Średnia rocznatemperatura powietrza osiąga +8,9 °C. W przebiegu rocznym najchłodniejszy jest styczeń (–0,9 °C), najcieplejszy lipiec (+18,8 °C). Najwyższą maksymalną temperaturę zanotowano 10 sierpnia 1992 (+37,4 °C), najniższą temperaturę minimalną 14 stycznia 1987 (–28,8 °C)[30].
Absolutnaamplituda temperatury powietrza osiągnęła 66,2 °C. W ciągu roku występuje 45 dni gorących, czyli takich, w których maksymalna temperatura przekracza 25 °C, z czego 7 to dni upalne z temperaturą powyżej 30 °C; czasami zdarzają się w Oleśnicy dni bardzo upalne, podczas których maksymalna temperatura przekracza 35 °C. Najdłuższe fale upałów nad miastem wystąpiły:
Najwięcej dni upalnych (z temperaturą maksymalną powyżej 30 °C) zanotowano w 1994 i 2006 r. – po aż 21 dni, z czego 17 w lipcu 2006.Latem występują bardzo rzadko tzw. tropikalne noce, kiedy temperatura minimalna nie spada poniżej 20 °C. Zdarzają się one na przełomie lipca i sierpnia. Najwyższą minimalną temperaturę w Oleśnicy zanotowano 29 VII 2013 r. i było to 21,3 °C[30].
Dni mroźnych, z ujemną temperaturą maksymalną (poniżej 0 °C) jest w Oleśnicy tylko 26 rocznie. Średnia roczna suma opadu wynosi 495 mm[30].
Największe średnie miesięczne sumyopadu 78 mm (VII), najmniejsze 23 mm (II). Notowanych jest średnio 103 dni z opadem w roku (z maksimum w lecie)[30].
Oleśnica jest drugim, po stolicy Dolnego Śląska, największym miastemaglomeracji wrocławskiej. W opublikowanych przezGUS danych z 31.12.2015 roku w mieście populacja wyniosła 37.450 mieszkańców, w tym: 19.625 kobiet i 17.825 mężczyzn. W badanym roku przyrost naturalny wyniósł -12 (urodzenia żywe 340, zgony ogólem 352, w tym niemowląt 0)[35].
Najwyższą liczę ludności Oleśnicy odnotowano w 1996 roku (39.021).
Oficjalnie Miasto Oleśnica nie posiada usankcjonowanego prawnie podziału terytorialnego na dzielnice czy osiedla. Aktualnie używane nazwy są wynikiem przyłączenia w granice administracyjne pobliskich wsi bądź funkcjonują na zasadzie zwyczajowo przyjętych określeń: Centrum, Stare Miasto, Serbinów, Podzamcze[36],Lucień (do 1945 Leuchten[37]), Lucień Osiedle, Łukanów,Wądoły, Osada Bystre,Stare Rataje, Nowe Rataje, Kwadraty oraz Zielone Ogrody.
Według danych z roku 2008 ogólna powierzchnia gruntów to 2096 hektarów, w tym:
Miasto posiada duży dworzec autobusowy z dziewięcioma zadaszonymi stanowiskami odjazdowymi, halą warsztatową z myjnią i zajezdnią.
Miejski transport zbiorowy organizowany jest od 22 lipca 1984 roku[38]. Komunikacja opiera się na 4 liniach autobusowych. Przejazd jest bezpłatny dla wszystkich pasażerów.
Dworzec Autobusowy w Oleśnicy przy ul. Rzemieślniczej 11
1 KOPERNIKA
1 OŚRODEK ZDROWIA SPALICE
1 OSIEDLE LUCIEŃ
1 LUDWIKOWSKA OŚRODEK ZDROWIA
2 DWORZEC KOLEJOWY RATAJE przez ENERGETYCZNĄ
2 DWORZEC KOLEJOWY RATAJE
2 DWORZEC KOLEJOWY
2 STREFOWA ALUCROM
2 KRZYWOUSTEGO ZAKŁADY ZBOŻOWE omija DWORZEC KOLEJOWY
2 STREFOWA omija DWORZEC KOLEJOWY
2 KRZYWOUSTEGO ZAKŁADY ZBOŻOWE
2 KRZYWOUSTEGO OGRÓDKI DZIAŁKOWE
2 STREFOWA przez ENERGETYCZNĄ
2 DWORZEC AUTOBUSOWY
3 DWORZEC KOLEJOWY
3 WILEŃSKA JEDNOSTKA WOJSKOWA
3 WILEŃSKA OGRÓDKI DZIAŁKOWE
3 STREFOWA przez JEDNOSTKĘ WOJSKOWĄ
11 OSIEDLE LUCIEŃ
11 DWORZEC KOLEJOWY
Od lipca 2020 roku uruchomiona została Komunikacja Autobusowa Gminy Oleśnica (KAGO) łącząca miejscowości gminy wiejskiej z miastem. Opłata za przejazd dowolną linią gminną G1-9 wynosi 2 złote i nie stosuje się ulg i stref biletowych[39] Każda linia wykonuje kilka kursów dziennie w dni robocze.
Jeszcze w latach siedemdziesiątych XX w. na stacji Oleśnica Rataje można było rozpocząć podróż ekspresem. Po blisko 40 latach kursowania odjechał z Oleśnicy Rataje ostatni pociąg międzynarodowy „Bohemia”, łączący stolice Polski i Czech. Dwa lata wcześniej zakończył tu kursowanie pociąg relacji Warszawa – Drezno.
Na wschód od miasta istniało do 2003 roku lotnisko wojskowe. W roku 2013 powołano spółkę Lotnisko Oleśnica pod zarządem powiatu oleśnickiego. Projekt reaktywacji lotniska został wstrzymany w roku 2016. W 2021 roku została oddana do użytku wschodnia obwodnica miasta, łącząca drogę ekspresową S8 z drogą wojewódzką nr 451 ostatecznie degradując charakter lotniczy obiektu.
Przedszkola - Przedszkole nr 1, 3, 4, 6 i siedem przedszkoli niepublicznych;
Szkoły podstawowe - SP nr 2 im. Jana Kilińskiego, SP nr 4 im. prof. Romana Podoskiego, SP nr 6 z Oddziałami Integracyjnymi im. Janusza Korczaka, SP nr 7 im. Jana Pawła II, SP nr 8 im. Noblistów Polskich, Katolicka Szkoła Podstawowa im. Jana Apostoła i Ewangelisty (niepubliczna);
Gimnazja - Gim. Gimnazjum nr 1 im. Książąt Oleśnickich, Gim. nr 2 im. Armii Krajowej, Gim. nr 3 im. Podróżników i Odkrywców Polskich, Gimnazjum Gminy Oleśnica im. Szarych Szeregów, Centrum Kształcenia i Wychowania;
Licea ogólnokształcące -I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego, II Liceum Ogólnokształcące im. ks. Jana Twardowskiego, ZSP im. Marii Skłodowskiej-Curie - Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, „EUROCONSULTING” Centrum Kształcenia Dorosłych Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych;
Technika - Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Marii Skłodowskiej-Curie - Technikum;
Zasadnicze szkoły zawodowe - Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Marii Skłodowskiej-Curie, Centrum Kształcenia i Wychowania;
Szkoły policealne - Policealne Studium Zawodowe “ALFA”, „EUROCONSULTING” Polsko-Niemieckie Centrum Edukacji Biznesu. Szkoła Policealna dla Dorosłych, Policealne Studium Zawodowe dla Dorosłych;
Szkoły specjalne - Zespół Placówek Specjalnych - Przedszkole Specjalne nr 5, Szkoła Podstawowa Nr 5, Gimnazjum Nr 4 Specjalne, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 2 Specjalna, Specjalna Szkoła Przysposabiająca do Pracy, Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy im. Sybiraków, Ośrodek Rewalidacyjno-Wychowawczy
W mieście przy ul. Brzozowej znajduje sięstadion miejski z dwoma boiskami do gry w piłkę nożną i bieżnią lekkoatletyczną oraz zabytkową trybuną krytą z 1925 r. Przy ul. Spacerowej znajduje się nowo wybudowany kompleks sportowo-rekreacyjny, a przy ul. Kochanowskiego nowoczesna hala sportowa wraz z boiskami zewnętrznymi. Bazę sportową uzupełniają trzy boiska „Orlik”.
Kluby sportowe
Miejski Klub SportowyPogoń Oleśnica (wielosekcyjny: piłka nożna – liga okręgowa, piłki ręczna – II liga, brydż – III liga, szachy – III liga) – istnieje od 12 maja 1945 roku. Piłkarze przez kilkanaście sezonów występowali w III lidze. W sezonie 1993/1994 klub uplasował się w niej na pierwszym miejscu i wywalczył awans do II ligi. Zajął w niej 18. Miejsce. W 1996 dotarł do półfinału pucharu Polski, w którym przegrał 0:3 z Ruchem Chorzów;
Akademia Piłkarska Oleśnica
Miejski Klub Pływacki „Atol” Oleśnica
Klub Pływacki „Torpeda” Oleśnica
Stowarzyszenie Piłki Ręcznej Oleśnica
Oleśnicki Klub Hokejowy „Orły” Oleśnica
Integracyjne Stowarzyszenie Rozwoju Sportu MOKiS „Siatkarz” Oleśnica
Powiatowy Integracyjny Klub Sportowy „Orzeł” Oleśnica z wychowankiem, ostatnim medalistą olimpijskim w boksie zBarcelonyWojciechem Bartnikiem
Klub Taekwon-do Ge-Baek
Klub Sportowy „Dosan”
Klub Sportowy "Hikari" Oleśnica
Klub Sportowy AJDE Oleśnica – klub tenisa stołowego
Judo „Tigers” Oleśnica
Yureco Bike Team Oleśnica
Międzyszkolny Integracyjny Klub Sportowy „Junior”
Oleśnicki Klub Modelarski
Oleśnickie Stowarzyszenie Sportowe
Oleśnickie Towarzystwo Tenisowe „Smecz”
Powiatowy Integracyjny Klub Sportowy „Orzeł
Wojskowy Klub Sportowy „Oleśniczanka”, prowadzony przez Wiesława Kiryka, którego zawodnicy byli olimpijczykami (Bogusław Mamiński – Moskwa 1980, Leszek Bebło – Barcelona 1992 i Atlanta 1996, Grzegorz Gajdus – Atlanta 1996 i Ateny 2004, Jan Zakrzewski – Ateny 2004), kilkudziesięciu zawodników klubu było reprezentantami Polski na Mistrzostwa Świata i Europy w Lekkiej Atletyce, zawodnicy tego klubu zdobyli łącznie 290 medali Mistrzostw Polski, w tym 107 złotych, klubu dwukrotnie organizował w Oleśnicy Mistrzostwa Polski w Biegach Przełajowych Seniorów
↑abcdefMiasto Oleśnica. Gmina Oleśnica. Informator turystyczny, Dąbrowa Górnicza: PHU „DIKAPPA”, s. 3-8,ISBN 978-83-60718-28-5 [dostęp 2017-12-12](pol.).
↑DorotaD.BorowiczDorotaD.,Mapy narodowościowe Górnego Śląska od połowy XIX wieku do II Wojny Światowej, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 33,ISBN 83-229-2569-7,OCLC69318732.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945", Sport i Turystyka 1988,ISBN 83-217-2709-3, str. 800
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)