 W 1937 roku | |||
 generał pułkownik | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 października 1879 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 listopada 1960 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1903–1947 | ||
| Siły zbrojne | |||
| Jednostki | 9 Doński Pułk Kozacki, | ||
| Stanowiska | inspektor, dowódca | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa; | ||
| Odznaczenia | |||
      | |||
| |||
Oka Iwanowicz Gorodowikow (ros. Ока́ Ива́нович Городовико́в; ur.19 września?/1 października 1879 w Mokrej Elmucie w okręgu salskim wobwodzie rostowskim, zm.26 lutego1960 wMoskwie) –radziecki dowódca wojskowy narodowościkałmuckiej, generał pułkownik,Bohater Związku Radzieckiego (1958).
Urodzony w biednejchłopskiej rodziniekałmuckiej. Od dzieciństwa pracował, m.in. jako pastuch, robotnik rolny i pracownik kopalni. W 1903 został powołany dorosyjskiej armii, był m.in. dowódcąplutonu, 1907 zdemobilizowany, pracował na jarmarku, później został koniuchem i pomocnikiem kupca, pod koniec 1915 ponownie powołany do armii. Uczestniczył wI wojnie światowej, walczył w 43 Dońskim Pułku Kozackim, 1916 został ciężko ranny, od końca 1917 dowodził szwadronem oddziału czerwonej partyzantki. Brał udział wwojnie domowej w Rosji, w lutym 1918 wstąpił doArmii Czerwonej, a w 1919 doRKP(b), od lutego 1918 dowodził plutonem konnym, a od kwietnia 1918szwadronem. W październiku-listopadzie 1918 pomocnik dowódcy 20 pułku kawalerii 1 Brygady Kawalerii, później pomocnik dowódcy brygady kawalerii, od grudnia 1918 do lutego 1919 dowódca brygady kawalerii na Froncie Carycyńskim, od lutego do czerwca 1919 dowódca 19 pułku kawalerii 4 Dywizji Kawalerii. Od czerwca 1919 do kwietnia 1920 dowódca 4 Dywizji Kawalerii, a od kwietnia do listopada 1920 6 Dywizji Kawalerii1 Armii Konnej, w lipcu-sierpniu 1920 dowódca2 Armii Konnej.
Uczestnik walk zbiałymi nadDonem, walk z armiąDenikina,obrony Carycyna, walk naFroncie Zachodnimz Wojskiem Polskim, walk naFroncie Południowym z armią gen.Wrangla, walk z oddziałamiNestora Machno naUkrainie i oddziałami powstańczymi naKubaniu w 1921. Podczas walk był czterokrotnie ranny i raz kontuzjowany.
W 1927 ukończył kursy wyższej kadry dowódczej przyAkademii Wojskowej Armii Czerwonej im. Michaiła Frunzego, 1930 kursy przy Akademii Wojskowo-Politycznej im. Tołmaczewa, a 1932 Akademię Wojskową im. Frunzego. Od maja 1924 do września 1925 inspektor kawalerii Północno-Kaukaskiego Okręgu Wojskowego, potem dowódca1 Korpusu Konnego Czerwonego Kozactwa, od czerwca 1932 do grudnia 1934 pomocnik, następnie zastępca dowódcy wojsk Środkowoazjatyckiego Okręgu Wojskowego. Od 20 listopada 1935komkor, 8 lutego 1939 awansowany nakomandarma 2 rangi, 4 czerwca 1940 otrzymał stopień generała-pułkownika.
W lipcu 1941 był przedstawicielemStawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa naFroncie Północno-Zachodnim, potem był p.o. dowódcy8 Armii, dowodził grupą kawaleryjską 3 dywizji naFroncie Zachodnim. Uczestniczył wbitwie pod Stalingradem, w latach 1943–1947 był zastępcą dowódcy kawalerii Armii Czerwonej/Armii Radzieckiej, następnie zakończył służbę wojskową. Był deputowanym doRady Najwyższej ZSRR 1. kadencji. Pochowany naCmentarzu Nowodziewiczym.
Jego imieniem nazwano ulice wLipiecku,Wołgogradzie,Rostowie nad Donem,Doniecku,Charkowie iMariupolu.
I medale.
