 Nyck de Vries (2019) | |||
| Imię i nazwisko | Hendrik Johannes Nicasius de Vries | ||
|---|---|---|---|
| Państwo | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Sukcesy | |||
2014: | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Hendrik Johannes Nicasius „Nyck” de Vries (ur.6 lutego1995 wSneek) –holenderskikierowca wyścigowy. MistrzFormuły 2 (2019) i mistrzFormuły E2020/2021. W sezonie2023 brał udział w pierwszych dziesięciu rundach mistrzostw świataFormuły 1 w zespoleScuderia AlphaTauri.
De Vries odniósł wiele sukcesów wkartingu. W latach 2008–2009 został mistrzem Niemiec, natomiast w kolejnych dwóch latach sięgał po tytuł mistrza świata. W roku 2009 triumfował w Mistrzostwach Europy. Startował w zespole byłego kierowcyF1 – WłochaAlessandro Zanardiego. Jego wyniki przykuły uwagę brytyjskiego zespołuMcLarena, który 10 stycznia 2010 roku przyjął go do programu rozwoju młodych kierowców, natomiast jego menedżerem zostałAnthony Hamilton.
W sezonie2012 de Vries zadebiutuje w serii wyścigów samochodów jednomiejscowych –Europejskiej Formule Renault – w której będzie reprezentował francuską stajnię R-Ace Grand Prix, należącego do jednego z najbardziej utytułowanych zespołów francuskich –ART Grand Prix (obecnie Lotus GP).
W europejskim cyklu Holender już w pierwszym wyścigu dojechał na średnim stopniu podium (w hiszpańskim Alcaniz). Sukces powtórzył w niedzielnej rywalizacji, na węgierskim torzeHungaroring. Punktował łącznie w sześciu wyścigach, a w ostatecznej klasyfikacji zajął 5. miejsce.
W północnoeuropejskiej edycji de Vries wystartował w pięciu rundach. Nyck czterokrotnie meldował się w pierwszej trójce, odnotowując przy tym hattricka w drugim starcie wAssen. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 10. pozycji.
W sezonie 2013 de Vries startował wEuropejskiej Formule Renault orazAlpejskiej Formule Renault 2.0. W edycji europejskiej dwukrotnie zwyciężał i pięciokrotnie stawał na podium. Z dorobkiem 113 punktów został sklasyfikowany na piątej pozycji w klasyfikacji generalnej. W serii alpejskiej był ósmy.
W2014 roku Holender kontynuował współpracę z fińską ekipąKoiranen GP w mistrzostwachEuropejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 orazAlpejskiej Formuły Renault 2.0. W edycji europejskiej w ciągu czternastu wyścigów, w których wystartował, dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym pięciokrotnie na jego najwyższym stopniu. Uzbierane 254 punkty pozwoliły mu zdobyć tytuł mistrza serii. W serii alpejskiej, po dziewięciu zwycięstwach i dwunastu miejscach na podium, jego dorobek punktowy wyniósł trzysta punktów. Z ponad 100 punktową przewagą zapewnił sobie tytuł mistrzowski.
W sezonie2015 Holender awansował do Formuły Renault 3.5, nawiązując współpracę z mistrzami serii, francuską stajniąDAMS. Już w drugim starcie, na hiszpańskim torze Alcaniz, zdobył pole position i był bliski zwycięstwa na mokrym torze, jednak na ostatnim nawrocie ostatecznie pokonał go bardziej doświadczony FrancuzMatthieu Vaxivière. W dalszej części sezonu Nyck odczuwał fakt, że jest debiutantem i brak mu doświadczenia na podjęcie walki o tytuł mistrzowski. Mocna końcówka sezonu, który zakończył triumfem na hiszpańskim torzeJerez de la Frontera, pozwoliła mu ukończyć sezon na 3. miejscu (najlepszej wśród debiutantów). Holender sześciokrotnie sięgnął po podium i zdobył łącznie 160 punktów.
W roku2016 Nyck podpisał kontrakt z francuską ekipąART Grand Prix, startującej wGP3. Holender w pierwszych trzech wyścigach sezonu regularnie plasował się w czołowej ósemce, jednak pozostawał w cieniu swoich zespołowych partnerów, walczących o prowadzenie w mistrzostwach - MonakijczykaCharlesa Leclerca oraz TajaAlexandra Albona. Do wyścigu na torzeHungaroring startował z pole position, jednak przez problemy na okrążeniu formującym spadł na koniec stawki. Kłopoty te rzutowały zarazem na jeszcze większe straty do zespołowych partnerów. Po raz pierwszy stanął na podium, zajmując drugie miejsce w sobotnim wyścigu naHockenheimringu. Po wakacyjnej przerwie odnotował kolejne, tym razem trzecią pozycję wBelgii. Na torzeAutodromo Nazionale di Monza, w niedzielny poranek, po raz pierwszy w karierze odniósł zwycięstwo. Słaby weekend naSepang sprawił jednak, że spadł w klasyfikacji za kierowcówArdenu - BrytyjczykówJake’a Dennisa orazJacka Aitkena. De Vries wygrał ostatni sobotni wyścig sezonu na torzeYas Marina i miał szansę powrócić przed rywali, jednak drugi wyścig nie poszedł po jego myśli i zajął dopiero jedenastą lokatę. Ostatecznie zmagania zakończył na 6. miejscu.
W sezonie2017 De Vries zadebiutował w przedsionkuFormuły 1 –Formuły 2. Holender startował we włoskiej ekipieRapax. Pierwszy wyścig na torzew Bahrajnie zakończył na dziesiątej lokacie. W drugim z kolei awansował na szóste miejsce. Na hiszpańskim torzew Katalonii Nyck ponownie był dziesiąty w sobotniej rywalizacji. W niedzielę wycofał się ze zmagań po kolizji z WłochemAntonio Fuoco. Po nieudanych kwalifikacjach na ulicznym torze wMonte Carlo, w których był czternasty, zdołał awansować na siódmą pozycję. Dzień później wyprzedził na trzecim okrążeniu WenezuelczykaJohnny’ego Cecotto i z przewagą ponad dziewięciu sekund sięgnął po pierwsze zwycięstwo w karierze. Na azerskim torzew Baku pokonał KanadyjczykaNicholasa Latifiego w pojedynku o drugą lokatę w sobotnim wyścigu. W niedzielnym nie dojechał do mety po uszkodzeniu pojazdu. Runda na austriackimRed Bull Ringu była dla Holendra nieudana - będąc na szóstej pozycji na starcie, nie ruszył z miejsca na okrążeniu formującym. Po starcie z alei serwisowej, zdołał awansować na trzynaste miejsce. W drugim starcie pod koniec rywalizacji zaliczył kolizję z RumunemRobertem Vișoiu i nie dojechał do mety. Na starcie pierwszego wyścigu, na brytyjskim torzeSilverstone, De Vriesowi po raz kolejny zgasł silnik. Tym razem jednak nie zdołał już wyjechać na tor. Niedzielny start był jednak popisem w wykonaniu Holendra, gdyż zdołał awansować z końca stawki na siódme miejsce. Na węgierskim torzeHungaroring Nyck odnotował najlepszy weekend w sezonie. W obu wyścigach przekroczył linię mety jako trzeci. W trakcie wakacyjnej przerwy dość niespodziewanie zamienił się fotelami ze SzwajcaremLouisem Delétrazem. W hiszpańskiej ekipieRacing Engineering, na belgijskim obiekcieSpa-Francorchamps, ponownie zaliczył udany weekend. W pierwszym starcie dojechał piąty, natomiast w drugim po raz piąty stanął na podium. Drugą lokatę zdobył po bezpośrednim pojedynku z FrancuzemNormanem Nato. Dodatkowo otrzymał dwa punkty za uzyskanie najszybszego okrążenia wyścigu. Był to jednak ostatni finisz w pierwszej trójce Holendra. Na włoskim torzeMonza Holender walczył o zwycięstwo w deszczowych warunkach z WłochemLucą Ghiotto oraz MonakijczykiemCharlesem Leclerciem. W wyniku kolizji z tym drugim przebił jednak oponę i spadł w głąb stawki. Ostatecznie dojechał na osiemnastej lokacie. W niedzielnej rywalizacji zdołał awansować na dwunaste miejsce. Sobotni start na hiszpańskim torzeJerez de la Frontera nie był udany dla Nycka, który dojechał dopiero na trzynastej pozycji. W niedzielnej rywalizacji jednak zanotował znakomity awans na szóste miejsce, w trakcie którego po drodze wykręcił najszybsze okrążenie wyścigu. W finałowej eliminacji, na torzeYas Marina w Abu Zabi, wyścig główny zakończył tuż za podium - dojechał 1,5 sekundy za trzecim Ghiotto. W ostatnim wyścigu sezonu Holender stracił tempo na przestrzeni wyścigu i ostatecznie finiszował dziewiąty. Zdobyte na przestrzeni dwudziestu dwóch wyścigów sto czternaście punktów pozwoliły Nyckowi zajął 7. miejsce w końcowej klasyfikacji.
W roku2018 zajął miejsce Leclerca we włoskim zespolePrema Racing. Pierwszy wyścig sezonu wBahrajnie zakończył na szóstym miejscu po starcie z czwartego pola. W niedzielę objął prowadzenie po starcie, jednak po zmianie opon nie prezentował zbyt wysokiego tempa, w efekcie czego wyścig zakończył na piątej pozycji. W sobotniej rywalizacji wBaku stracił szansę na podium po tym, jak zblokował koła w pierwszym zakręcie i wywiózł na pobocze BrytyjczykaGeorge’a Russella. Nazajutrz popisał się znakomitą jazdą, co w połączeniu z neutralizacją we właściwych momentach, zaowocowało drugim miejsce na mecie (za Russellem). Na hiszpańskim torzepod Barceloną Nyck zakwalifikował się do sobotniego wyścigu na drugiej pozycji. Na starcie stracił pozycję na rzecz Russella, z którym niemal do końca wyścigu walczył o zwycięstwo. Pod koniec rywalizacji zużyte opony o mało nie pozbawiły go drugiej lokaty na rzecz innego z reprezentantów Wielkiej Brytanii,Lando Norrisa. Ostatecznie po raz drugi z rzędu stanął na średnim stopniu podium. Dzień później popełnił błąd, w konsekwencji czego zakończył wyścig w żwirze. Na krętych ulicachMonte Carlo ponownie startował z drugiej pozycji. Po starcie jednak zderzył się ze zdobywcą pole position, TajemAlexem Albonem, w efekcie czego odpadł z rywalizacji. Niedzielnego wyścigu również nie zaczął najlepiej, gdyż nie ruszył do okrążenia formującego. Zmagania obfitowały jednak w wiele zwrotów akcji, dzięki czemu dojechał na dziewiątej pozycji. W pierwszym starcie, na francuskim torzePaul Ricard Circuit, dojechał na piątym miejscu po starcie z ósmego pola. W niedzielę wykorzystał słaby start JapończykaTadasuke Makino i jechał zaNicholasem Latifim orazLouisem Delétrazem. Kiedy uporał się z Kanadyjczykiem, ruszył w pogoń za Szwajcarem. Holender przeprowadził skuteczny atak na trzynastym okrążeniu, po czym pewnie dojechał do mety z przewagą pięciu sekund. Na austriackimRed Bull Ringu do sobotniego wyścigu startował z dziewiątej pozycji. Na starcie przebił oponę na skutek kolizji. Uszkodzenia pojazdu zmusiły De Vriesa do wycofania z rywalizacji. W niedzielnym starcie zdołał awansować na czternaste miejsce. Kwalifikacje naSilverstone okazały się jeszcze mniej udane, gdyż uzyskał dopiero jedenasty czas. W wyścigu zdołał awansować na siódmą lokatę. W drugim starcie przez większość czasu jechał drugi za NiemcemMaximiliana Günthera. Okres neutralizacji sprawił jednak, że Holender stracił tempo, w efekcie czego spadł na siódmą pozycję. Dzięki karze pięciu sekund dla WłochaLuki Ghiotto awansował jednak na szóste miejsce. Na węgierskimHungaroringu Nyck zakwalifikował się na trzeciej pozycji. W wyścigu w zmiennych warunkach awansował po starcie na drugie miejsce. Po zmianie opon z deszczowych na slicki prezentował znakomite tempo na przesychającym torze. Zredukował 14-sekundową stratę do Norrisa, by ostatecznie dojechać przed nim z przewagą aż szesnastu sekund. W niedzielę Holender zdołał przebić się do czołówki, jednak problemy z oponami pod koniec rywalizacji sprawiły, że dojechał na siódmej pozycji. Na belgijskim torzeSpa-Francorchamps Nyck po raz pierwszy w sezonie wywalczył pole position. W wyścigu prezentował rewelacyjne tempo, dzięki czemu do okresu obowiązkowych postojów posiadał siedem sekund przewagi nad Russellem. De Vriesowi w pewnym zwycięstwie nie przeszkodziła nawet neutralizacja. W niedzielę Holender popisał się znakomitym startem, dzięki czemu awansował na trzecie miejsce. Po pięciu okrążeniach znalazł się przed Ghiotto. Pod koniec rywalizacji jego opony mocno odczuły trudy wyścigu, w konsekwencji czego stracił podium na rzecz Norrisa i RosjaninaArtioma Markelowa na dwa okrążenia przed końcem. Na włoskim torzeMonza odnotował nieudane kwalifikacje, które zakończył na jedenastej pozycji. W wyścigu jego tempo również nie należało do najlepszych. Ostatecznie start zakończył na dziewiątym miejscu. Niedzielny wyścig był jeszcze mniej udany. W wyniku problemów technicznych został zdublowany i dojechał na ostatniej czternastej lokacie. Na rosyjskim torzew Soczi Nyck wywalczył drugie w sezonie pole position. Holender prowadził do wizyty w boksach. Pitstop nie poszedł jednak po myśli mechaników, w konsekwencji czego stracił prowadzenie. Jadąc na drugim miejscu, De Vries natknął się na dublowanego Hindusa,Arjuna Mainiego, który w niefrasobliwy sposób oddawał pozycję. W konsekwencji Holender zblokował opony, w konsekwencji czego stracił tempo i pozycję na rzecz Latifiego. Ostatecznie wyścig zakończył jako trzeci. Niedzielny start przebiegał w zmiennych warunkach. Nyck awansował w wyścigu, wywalczając czwartą pozycję kosztem Markelowa na dwa okrążenia przed końcem rywalizacji. W trakcie sesji kwalifikacyjnej do wyścigu wAbu Zabi De Vries startował z drugiej pozycji. Na starcie wyprzedził Russella, jednak po wizycie w boksach stracił prowadzenie. Z pit-lane wyjechał tuż obok Brytyjczyka i walczył koło w koło. Nie miał jednak szans skontrować rywala, gdyż nie miał jeszcze dogrzanych opon. Holender nie był w stanie utrzymać tempa nowego mistrza serii, a na dodatek został wyprzedzony przez Markelowa i Ghiotto. Ostatecznie dojechał czwarty i na takiej też zakończył sezon. W jego trakcie zgromadził 202 punkty.
W roku2019 zajął miejsce Russella we francuskiej ekipieART Grand Prix. W pierwszej sesji kwalifikacyjnej, na torzeSakhir, wywalczył trzecie miejsce. Holender po starcie spadł na dwunastą pozycję. Pomimo narzekania na pracę silnika, był w stanie włączyć się do walki o wysoko punktowane miejsca. Ostatecznie dojechał na szóstym miejscu. W niedzielę walczył przez pewien czas o czwarte miejsce, jednak ostatecznie linię mety przeciął jako siódmy. Kwalifikacje wBaku zakończył na drugiej pozycji. Nyck popisał się znakomitym startem i tempem wyścigowym, dzięki czemu bo boksów zjeżdżał z przewagą sześciu sekund. Problemy z założeniem lewego przedniego koła zniweczyły jednak jego starania. Ostatecznie w pełnym chaosu wyścigu zdołał dojechać na drugiej pozycji. Dzień później pojedynkował się z BrytyjczykiemJackiem Aitkenem o trzecią lokatę. Ostatecznie linię mety przeciął jako czwarty. Do sobotniego wyścigu wKatalonii ruszał z czwartego pola. Alternatywna strategia polegająca na opóźnieniu pitstopu okazała się nietrafiona, w efekcie czego Holender wyścig zakończył na piątym miejscu. Na starcie niedzielnej rywalizacji awansował z czwartej na drugą lokatę. Na ósmym okrążeniu przeprowadził skuteczny atak na FrancuzaAnthoine’a Huberta, by ostatecznie sięgnąć po pierwszą wygraną w sezonie. Na torzeMonte Carlo po starcie z pole position De Vries sięgnął po drugie zwycięstwo z rzędu. Nie przeszkodziła mu w tym czerwona flaga, która została wywalczona po kolizji NiemcaMicka Schumachera z KolumbijkąTatianą Calderón. W niedzielnym wyścigu dojechał na siódmym miejscu. Na francuskim torzePaul Ricard wywalczył czwartą pozycję w kwalifikacjach. Holender popisał się rewelacyjnym startem, dzięki czemu objął prowadzenie już po pierwszym zakręcie. Ostatecznie pewnie przeciął linię mety. Dopiero piąta lokata Latifiego sprawiła, że Nyck po raz pierwszy znalazł się na czele klasyfikacji generalnej mistrzostw. W niedzielnym starcie kierowcaART Grand Prix nie prezentował wysokiego tempa, w konsekwencji czego dojechał na niepunktowanej dziewiątej lokacie. Na austriackimRed Bull Ringu Holender po starcie z pierwszego pola pewnie prowadził wyścig do zmiany opon. W trakcie drugiego stintu narzekał na nadmierną degradację ogumienia, w efekcie czego dojechał na trzecim miejscu, za Matsushitą i Ghiotto. Linię mety przeciął tuż przed Hubertem, który także prezentował lepsze tempo. W niedzielnym starcie Nyck ponownie był najszybszym zawodnikiem w początkowej fazie wyścigu, dzięki czemu już na trzecim okrążeniu znalazł się na czele. Omyłkowo jednak nacisnął limiter dla pitlane w czwartym zakręcie, w konsekwencji czego spadł na piąte miejsce. Ostatecznie zdołał stanąć na najniższym stopniu podium. Na torzeSilverstone sobotni wyścig rozpoczął z siódmej pozycji. Holender awansował w początkowej fazie rywalizacji, jednak pod koniec ponownie narzekał na ogumienie. W efekcie linię mety przeciął jako szósty. W niedzielę De Vries dojechał na trzeciej lokacie, do końca zmagań będąc pod presją BrytyjczykaCalluma Ilotta. NaHungaroringu Holender wywalczył pole position. Po starcie jednak stracił pozycję lidera w trzecim zakręcie na rzecz Latifiego. Mimo próby podcięcia rywala, ostatecznie musiał uznać jego wyższość. W niedzielnym wyścigu Holender ponownie walczył ze swoim najgroźniejszym rywalem w walce o tytuł. Tym razem okazał się lepszy, przecinając linię mety na szóstym miejscu. Do wyścigu naSpa-Francorchamps ponownie startował z pierwszego pola. Wyścigi zostały jednak odwołane, gdyż w pierwszej fazie sobotniej rywalizacji doszło do śmiertelnego wypadku Huberta po kraksie z AmerykaninemJuanem Manuelem Correą. Sobotni start naMonzie rozpoczął z końca stawki po anulowaniu czwartego czasu z powodu zbyt małej ilości paliwa podczas kontroli technicznej. Holender zaprezentował jednak rewelacyjne tempo. Już na dziewiątym okrążeniu znajdował się na szóstym miejscu. W dalszej fazie wyścigu zniwelował sześć sekund do rywali, dzięki czemu wyszedł na drugą lokatę. Ostatecznie linię mety przeciął jako trzeci, gdyż w końcowej fazie rywalizacji wyprzedził go również mocny, aczkolwiek pechowy w ten weekend, Ghiotto. Niedzielny wyścig Holendra obfitował jeszcze w więcej zdarzeń. Najpierw w pierwszym zakręcie Nyck zblokował koła i musiał ratować się przed kraksą ucieczką w trawę. Później miał kontakt z Ghiotto, w efekcie której Włoch i BrazylijczykSérgio Sette Câmara zakończyli rywalizację. Holender uniknął poważniejszych konsekwencji, dzięki czemu stanął na najniższym stopniu podium. Nieudany weekend Latifiego sprawił, że De Vries stał przed szansą sięgnięcia po tytuł już na rosyjskim torzew Soczi. Nyck przypieczętował mistrzostwo w najlepszy możliwy sposób - wywalczył pole position, by następnie pewnie sięgnąć po zwycięstwo przed głównym rywalem w tej walce, Nicholasem Latifim. Holender sukces osiągnął na trzy wyścigi przed zakończeniem sezonu. Niedzielny start był potwierdzeniem tegorocznej formy De Vriesa. Do końca wyścigu walczył o zwycięstwo z Ghiotto, który kontrował Holendra dziękicieniowi aerodynamicznemu. Ostatecznie dojechał niecałą sekundę za Włochem. Sezon zakończony został tradycyjnie na torzeYas Marina w Abu Zabi. Holender kwalifikacje zakończył na szóstym miejscu. W obu wyścigach jechał jednak wyraźnie rozluźniony po osiągniętym sukcesie, w konsekwencji czego linię mety przeciął jako trzynasty. Warto zaznaczyć, że był już po jednej rundzie wFormule E. Ostatecznie sezon zakończył z dorobkiem 266 punktów.
W 2018 roku Nyck po raz pierwszy miał styczność zMistrzostwami Świata Wyścigów Długodystansowych. Zadebiutował w zespole klasy LMP2 - Racing Team Nederland Netherlands. Jego zespołowymi partnerami byli rodacy,Giedo van der Garde orazFrits van Eerd. W pierwszym sezonie startów wystartował w sześciu z ośmiu rozegranych rund serii. Poza wyścigiem na japońskim torzeFuji Speedway, gdzie był siódmy, każdy z wyścigów kończył na piątym miejscu. Dorobek 64 punktów uplasował go na 9. miejscu w klasyfikacji LMP2. W czerwcu wystartował także w24-godzinnym wyścigu Le Mans, w którym dojechał na 36. pozycji w klasyfikacji ogólnej (15. w LMP2).
W drugim sezonie współpracy sięgnął po zwycięstwo naFuji Speedway.
Po braku szans na angaż w którymś z zespołówFormuły 1, De Vries przyjął ofertęMercedesa na starty w ich zespole fabrycznym wFormule E u boku BelgaStoffela Vandoorne'a. W pierwszej rundzie, na torzew Arabii Saudyjskiej, rywalizację zakończył na szóstym i trzynastym miejscu.
Zadebiutował w 16 rundzie sezonu2022 podczasGrand Prix Włoch, zastępującAlexa Albona. W swoim debiucie zajął 9 miejsce dające 2 punkty do klasyfikacji. 8 października 2022 ogłoszono informację o dołączeniu de Vriesa do zespołuScuderia AlphaTauri. Holender podpisał jednoroczny kontrakt na sezon 2023[1]. Po jedenastu rundach sezonu 2023, 11 lipca oficjalnie został zwolniony z zespołuScuderia AlphaTauri ze skutkiem natychmiastowym. Powodem zwolnienia były słabe wyniki. Zastąpił goDaniel Ricciardo.
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował(w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował(w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS)(w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Rok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2015 | DAMS | ARA | MCO | SPA | HUN | RBR | SIL | NÜR | BUG | JER | 160 | 3 | ||||||||
| 7 | 2 | 11 | 9 | 2 | 11 | 9 | 3 | 5 | 4 | NU | 2 | 3 | 7 | 10 | 4 | 1 | ||||
| Rok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2016 | ART Grand Prix | CAT | RBR | SIL | HUN | HOC | SPA | MNZ | SEP | YAS | 133 | 6 | |||||||||
| 9 | 5 | 3 | 4 | 5 | 8 | 20 | 13 | 2 | 8 | 3 | 8 | 7 | 1 | 13 | 6 | 1 | 11 | ||||
| Rok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | Rapax | BHR | CAT | MCO | BAK | RBR | SIL | HUN | SPA | MON | JER | YAS | 114 | 7 | |||||||||||||
| 10 | 6 | 10 | NU | 7 | 1 | 2 | NU | 13 | 16† | NW | 7 | 3 | 3 | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||||
| Racing Engineering | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 5 | 2 | 18† | 12 | 13 | 6 | 4 | 9 | |||||
| 2018 | Petramina Prema Theodore Racing | BHR | BAK | CAT | MCO | LEC | RBR | SIL | HUN | SPA | MNZ | SOC | YAS | 202 | 4 | ||||||||||||
| 6 | 5 | NU | 2 | 2 | NU | NU | 9 | 5 | 1 | NU | 14 | 7 | 6 | 1 | 7 | 1 | 4 | 9 | 17 | 3 | 4 | 4 | 5 | ||||
| 2019 | ART Grand Prix | BHR | BAK | BAR | MCO | LEC | RBR | SIL | HUN | SPA | MNZ | SOC | YAS | 266 | 1 | ||||||||||||
| 6 | 7 | 2 | 4 | 5 | 1 | 1 | 7 | 1 | 10 | 3 | 3 | 6 | 3 | 2 | 6 | OD | OD | 3 | 3 | 1 | 2 | 13 | 13 | ||||
| Rok | Klasa | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2018/19 | LMP2 | Racing Team Nederland | SPA | LMS | SIL | FUJ | SHA | SEB | SPA | LMS | 64 | 9 |
| – | – | 5 | 7 | 5 | 5 | 6 | 5 | |||||
| 2019/20 | LMP2 | Racing Team Nederland | SPA | FUJ | SHA | BHR | COA | SPA | LMS | BHR | 99 | 10 |
| – | 1 | 5 | 5 | 5 | – | 6 | 3 | |||||
| 2021 | SPA | ALG | MNZ | LMS | BHR | 15 | 19 | |||||
| LMP2 | G-Drive Racing | NU‡ | – | – | 7‡ | – | – | |||||
| Racing Team Nederland | – | – | 3 | – | – | – | ||||||
‡ – Zgłoszony jako kierowca gościnny, wyniki nie były zaliczane do klasyfikacji generalnej.
| Rok | Zespół | Klasa | Pozostali kierowcy | Samochód | Silnik | Okrążenia | Pozycja | Pozycja w klasie |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2019 |  Team Racing Nederland | LMP2 | Giedo van der GardeFrits van Eerd | Dallara P217 | Gibson GK428 4.2 L V8 | 340 | 26 | 15 |
| 2020 | Team Racing Nederland | LMP2 | Giedo van der GardeFrits van Eerd | Oreca 07 | Gibson GK428 4.2 L V8 | 349 | 19 | 15 |
| 2021 |  G-Drive Racing | LMP2 | Roman Rusinow Franco Colapinto | Aurus 01 | Gibson GK428 4.2 L V8 | 358 | 12 | 7 |
| Rok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2019/20 | Mercedes-Benz EQ Formula E Team | DIR | SCL | MEX | MRK | BER | 60 | 11 | |||||||||||
| 6 | 16 | 5 | NU | 11 | 4 | NU | 18 | 4 | 14 | 2 | |||||||||
| 2020/21 | Mercedes-EQ Formula E Team | DIR | RME | VLC | MCO | PUE | NYC | LDN | BER | 99 | 1 | ||||||||
| 1 | 9 | NU | NU | 1 | 16 | NU | 9 | NU | 13 | 18 | 2 | 2 | 22 | 8 | |||||
| 2021/22 | Mercedes-EQ Formula E Team | DIR | MEX | RME | MCO | BER | JAK | VAN | NYC | LDN | SEO | 65* | 6* | ||||||
| 1 | 10 | 6 | NU | 14 | 10 | 10 | 1 | ||||||||||||
* – Sezon w trakcie.
| Rok | Klasa | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2020 | LMP2 | G-Drive Racing | LEC | SPA | LEC | MNZ | ALG | 43 | 5 | |
| 2 | – | – | NU | 1 | ||||||
| 2021 | LMP2 | G-Drive Racing | CAT | RBR | LEC | MNZ | SPA | ALG | 67 | 5 |
| 4 | 2 | 1 | – | NU | 5 | |||||
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2022 | Williams Racing | Williams FW44 | Mercedes AMG F1 M13 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  | |  |  |  | |  |  |  | 2 | 21 |
| – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 9 | – | – | – | – | – | – | ||||||
| 2023[2] | Scuderia AlphaTauri | AlphaTauri AT04 | Honda RBPH RBPTH0001 | | | | | | | | | | | | | | | | |  | | | | | | 0 | 22 |
| 14 | 14 | 15† | NU | 18 | 12 | 14 | 18 | 17 | 17 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||||
