Nowy historyzm –poststrukturalistyczna tendencja wbadaniach literackich, powstała w latach 80. XX wieku naUniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Za jej twórcę uważa sięStephena Greenblatta, a za głównych reprezentantów: Louisa Montrose'a, Jonathana Goldberga, Waltera Benna Michaelsa oraz Harolda Arama Veesera[1].
Nowi historyści uważali, żedzieło jest zdeterminowane przez płeć autora, jego przynależność rasową, religijną, przekonania polityczne oraz reprezentowanie określonej klasy społecznej. Nie traktowali więc tekstu jako tworu autonomicznego (tak jak to czynili badacze z kręgustrukturalizmu czynew criticism), ale kładli nacisk na kontekst kulturowy, w którym pojawia się utwór literacki. Najwięcej uwagi w swoich pracach poświęcili epocerenesansu.
Studium programowym nowego historyzmu są prace GreenblattaO poetykę kultury oraz Montrose'aPoetyka i polityka kultury, opublikowane w zbiorze pod redakcją VeeseraThe New Historicism w 1989 roku. Natomiast głównym źródłem inspiracji w sformułowaniu założeń nowej metodologii były praceMichela Foucaulta:Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu (1961) iArcheologia wiedzy (1969), a także dziełaClifforda Geertza:Interpretacja kultury (1973),Od rytuału do teatru (1982),Lokalna wiedza (1983)[2].
- 1980 – Stephen Greenblatt opublikował zbiór esejów o renesansie angielskim:Renaissance Self-Fashioning: from More to Shakespeare, uważany za pierwszy manifest nowego historyzmu[3].
- 1982 – Czasopismo „Genre” wydało numer specjalny poświęcony nowemu historyzmowi.
- 1983 – Nowi historyści założyli własne czasopismo: „Representations”.
- 1988 – Greenblatt opublikowałShakespearean Negotiations: The Circulation of Social Energy in Renaissance England.
- 1989 – Ukazał się zbiór prac pt.The New Historicism, pod redakcją Veesera. Pojawiła się także zbiorowa książka angielskich i amerykańskich badaczy, pod red. M. Levinsona,Rethinking Historicism: Critical Reading in Romantic Period (Przemyślenia historyczne: krytyczne studium okresu romantyzmu).
- 1994 –The New Historicism Reader, drugi zbiór tekstów pod redakcją Veesera. Zawierał także prace poruszające zagadnieniafeminizmu,gender studies oraz roli płci w kulturze.
- ↑Grzegorz Gazda: Słownik europejskich kierunków i grup literackich XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 398.ISBN 83-01-13181-0.
- ↑Grzegorz Gazda: Słownik europejskich kierunków i grup literackich XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 398 i 399.ISBN 83-01-13181-0.
- ↑Anna Burzyńska, Michał Paweł Markowski: Teorie literatury XX wieku : podręcznik. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2006, s. 514.ISBN 83-240-0737-7.
