_successfully_completes_the_first_unmanned_biofuel_flight_at_Webster_Fi.jpg) | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Typ | |||
| Załoga | 0 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 2000 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | Rolls-Royce 250 | ||
| Moc | 420KM | ||
| Wymiary | |||
| Długość | 7,3 m | ||
| Masa | |||
| Własna | 940 kg | ||
| Użyteczna | 272 kg | ||
| Startowa | 1 430 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 213 km/h | ||
| Prędkość przelotowa | 200 km/h | ||
| Pułap | 6100 m | ||
| Zasięg | 200 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Liczba miejsc | |||
| 0 | |||
| Rzuty | |||
.png) | |||
| |||
Northrop Grumman MQ-8 Fire Scout –bezzałogowy śmigłowiec rozpoznawczy opracowany przez firmęNorthrop Grumman dlaSił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych. Jego głównym zadaniem jest dostarczanie danych wywiadowczych i obserwacja pola walki. Pierwszy bezzałogowy statek powietrzny, który samodzielnie wylądował na pokładzie okrętuUS Navy.
Program Fire Scout rozpoczął się w 2000 roku jako odpowiedź na zapotrzebowanie amerykańskich wojsk lądowych iMarynarki Wojennej USA na bezzałogowysystem pionowego startu i lądowania. W trakcie prac koncepcyjnych i wstępnych testów prototypów wojska lądowe zrezygnowały z rozwoju tego typu konstrukcji na rzecz RQ-7 Shadow, natomiast marynarka kontynuowała prace[1]. Pierwsza wersja, RQ-8A, oparta była na śmigłowcu Schweizer 330SP, co znacznie zredukowało koszty prac rozwojowych[2]. Northrop Grumman-Ryan Aeronautical otrzymał kontrakt na rozwój dla tej konstrukcji, projekt był zarządzany przez Biuro Programów Pojazdów Bezzałogowych US Navy. W sierpniu i wrześniu 2003 r. przeprowadzono testy drona na pokładzieUSS Denver. Już we wrześniu 2003 r. podjęto decyzję o rozwoju systemu i przyznano w styczniu 2004 r. kontrakt na ten cel, w ramach którego miało powstać siedem maszyn[3].
W sierpniu 2005 projekt Fire Scout został przemianowany z RQ-8 ma MQ-8 aby odzwierciedlić jego wielozadaniowość, w tym zdolność do przenoszenia uzbrojenia. Kolejna wersja, MQ-8B, bazowała na modelu Schweizer 333 i została wprowadzona do służby w 2009 roku[4]. Wersja MQ-8C, znana również jako Fire-X, oparta jest na śmigłowcuBell 407 i została zaprojektowana w celu zwiększenia zasięgu oraz udźwigu. W 2021 r. ta wersja została wdrożona do służby w marynarce USA. Pierwszy egzemplarz nowego drona otrzymałUSS Milwaukee (LCS-5)[5]
W październiku 2022 r. US Navy wycofała z użytkowania maszyny MQ-8B[6].
Dron jest wyposażony w kamery pracujące wpaśmie widzialnym ipodczerwieni orazdalmierz laserowy. Na jego pokładzie są montowane pakiety wyposażenia obejmujące morskiradar śledzenia, urządzenia wywiadu łączności iwalki elektronicznej oraz systemy wyrywaniapól minowych (morskich i lądowych). Może być uzbrojony w pojemniki z niekierowanymi pociskami rakietowymiHydra kal. 70 mm, pociski rakietoweHellfire oraz bomby kierowaneGBU-44 Viper Stike[7].
Dron MQ-8B został wykorzystany przez amię USA podczasoperacji w Afganistanie, jego głównym zadaniem był zwalczanie improwizowanych ładunków wybuchowych. W czasie tych działań utracono dwa egzemplarze MQ-8. W ramach 6200 lotów wylatano 16 600 godzin[8]. W czasieprotestów społecznych w Libii wzięły udział w działaniach związanych z operacją "United Protection"[9].
