Norodom Sihamoni (khmer. នរោត្តម សីហមុនី, ur.14 maja1953 wPhnom Penh) –król Kambodży od 2004, czwarty monarcha z dynastii Norodom, ambasador Kambodży przy ONZ (1991–1993) i UNESCO (1993–2004)[1].
Najstarszy syn królaSihanouka (1922–2012) i królowejMonineath (ur. 1936)[2]. Jego imię,Sihamoní, wywodzi się od skrócenia imion jego rodzicówSiha (Sihanouk) iMoní (Monineath)[3].
Uczęszczał do Norodom School, a następnie do prywatnej francuskiejLe Grand Lycée wPhnom Penh. W 1962 roku został wysłany przez ojca doPragi, gdzie kontynuował naukę. Pobierał prywatne lekcje baletu i gry na fortepianie. UkończyłKonserwatorium Praskie, po czym w latach 1971–1975 studiował taniec klasyczny naAkademii Sztuk Scenicznych w Pradze, gdzie obronił pracę magisterską pod tytułemKoncepcja szkolnictwa artystycznego w Kambodży[4][2].
Po opuszczeniu Czechosłowacji w 1975 roku, przeniósł się doKorei Północnej, gdzie do 1976 studiował reżyserię filmową na Narodowej Akademii Kinematografii wPjongjangu. W 1976 powrócił do Kambodży po otrzymaniu sfałszowanego przezCzerwonych Khmerów telegramu, w którym jego ojciec, król Sihanouk, miał nakazywać mu pilny przyjazd. Następnie przebywał wareszcie domowym do 1979, kiedy to po upadku rządzącego Kambodżą reżimu, wraz z całą rodzina królewską został ewakuowany doChin[4][2].
Od 1981 mieszkał weFrancji, gdzie jako profesor tańca klasycznego i pedagogiki artystycznej uczył w kilku paryskich konserwatoriach. Ponadto założył własną grupę tanecznąBallet Deva i wyreżyserował kilka filmów. W 1988 roku został mianowany prezesem Khmerskiego Towarzystwa Tanecznego we Francji. Był także dyrektorem generalnym Królewskiej Khmerskiej Wytwórni FilmowejKhmara Pictures. W 1991 został powołany na stałego przedstawiciela Kambodży przyONZ. W 1993 został mianowany stałym przedstawicielem przyUNESCO[4][2].
14 października 2004, po abdykacji ojca, został wybrany przez Radę Tronową (m.in. premieraHun Sena i przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego księciaNorodoma Ranariddha) nowym królem Kambodży. 29 października 2004 został oficjalnie koronowany[5][6].
↑abcdJulio A.J.A.JeldresJulio A.J.A.,The royal house of Cambodia, Phnom Penh, Cambodia: Sleuk Rith Institute, 2017,ISBN 978-9924-9078-5-5,OCLCon1043904510 [dostęp 2024-06-19](ang.).{{Cytuj}} Nieprawidłowe/puste pola: "url". Brak numerów stron w książce
.jpg)
