 Nino Niederreiter po finale mistrzostw świata 19 maja 2013 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 8 września 1992 | ||
|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||
| Wzrost | 188 cm | ||
| Pozycja | napastnik (lewoskrzydłowy / prawoskrzydłowy) | ||
| Uchwyt | lewy | ||
| Informacje klubowe | |||
| Klub | |||
| Draft | CHL 2009, numer: 2 (1 runda) | ||
| Draft | KHL 2010, numer: 90 (4 runda) | ||
| Draft | NHL 2010, numer: 5 (1 runda) | ||
| |||
Nino Niederreiter (ur.8 września1992 wChur) –szwajcarskihokeista, reprezentantSzwajcarii,olimpijczyk.
HC Davos U17 (2006-2008) HC Davos U20 (2008-2009)HC Davos (2009)
Portland Winterhawks (2009-2011)New York Islanders (2010, 2011-2012)Bridgeport Sound Tigers (2012-2013)Minnesota Wild (2013-2019)Carolina Hurricanes (2019-2022)Nashville Predators (2022-)Jest wychowankiem klubuEHC Chur w swoim rodzinnym mieście. Na początku kariery Niederreiter grał w juniorskich zespołachHC Davos oraz uczestniczył w trzech spotkaniachplay-off tej drużyny seniorskiej w sezonie 2008/2009 ligiNational League A (miał wówczas 16 lat).
Jako jeden z nielicznych zawodników szwajcarskich zdecydował się na grę w hokeja wAmeryce Północnej, chcąc łatwiej przedostać się do ligiNational Hockey League (NHL). Poprzedni Szwajcarzy, którzy zostali wybrani w pierwszej rundziedraftu NHL, tacy jakLuca Cereda czyMichel Riesen, zostali określeni mianem "szwajcarskie pudła" (w znaczeniu "nietrafione decyzje"), które nigdy nie zrobiły wielkiej kariery w NHL[1]. Niederreiter poszedł jednak w ślady swojego rodakaLuci Sbisy i zadeklarował chęć udziału wCanadian Hockey League Import Draft – draftu rozgrywekCanadian Hockey League (CHL). Został wówczas wybrany przez drużynę ligiWHL (jeden z trzech członków ligi CHL) – Portland Winterhawks.
W swoim inauguracyjnym sezonie odniósł pierwsze sukcesy. Dobre wyniki zdecydowały o wyborze Niederreitera do gry w prestiżowymCHL Top Prospects Game, w którym grał w drużynie treneraBooby'iego Orra. Wystąpił w konkursieBreakaway Challenge, czyli na najefektowniejszą strzeloną bramkę z rzutu karnego. Szwajcar był najbardziej kreatywny w tych zawodach, czego wynikiem były trzy najwyższe noty sędziowskie (10)[2]. W samym meczu zdobył pierwszą bramkę dla zespołu Orra. Ostatecznie zwyciężyła drużynaDona Cherry'ego 4:2[3].
W pierwszym sezonie gry w Ameryce Północnej Niederreiter zdobył dla drużyny zPortland 36 bramek[4]. Wynik ten dał mu osiemnaste miejsce (drugie wśród debiutantów) w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi[5]. Dodatkowo 24 razy asystował przy bramkach kolegów z zespołu. W sumie dało mu to 60 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej sezonu zasadniczego i czwarte miejsce wśród zawodników Winterhawks[4]. Zagrał również w trzynastu meczach fazy play-off, gdzie uzyskał 8 bramek i 8 asyst[6]. Na koniec sezonu władze ligi WHL wyróżniły Niederreitera wyborem do drugiego zespołu gwiazd jednej z dwóch głównych jednostek podziału ligi – Konferencji Zachodniej[7].
Urząd NHL Central Scouting Bureau (odpowiedzialny za ustalanie szans na udział hokeistów w drafcie) przewidywał, iż Niederreiter zostanie wybrany w pierwszej rundziedraftu NHL jako czwarty szwajcarski hokeista w historii. Analityk kanadyjskiej stacji telewizyjnej TSN – Bob McKenzie uważał zaś, że Szwajcar mógłby stać się najlepszym zawodnikiem swojej nacji w historii[8]. Przedstawiając listę dotyczącą najbardziej perspektywicznych zawodników szkolących się w Ameryce Północnej NHL Central Scouting Bureau sklasyfikowała Niederreitera na 14. pozycji w rankingu śródrocznym[9], zaś w finałowym rankingu na 12. pozycji[10]. Te przewidywania zaowocowały wyborem Niederreitera przez klub New York Islanders jako piątego zawodnika draftu, dzięki czemu faktycznie stał się najwyżej wybranym zawodnikiem pochodzącym ze Szwajcarii w historii NHL. Do tej pory najwyżej wybranym zawodnikiem byłMichel Riesen, który w1997 roku został wybrany przezEdmonton Oilers jako 14. zawodnik[11].
W czerwcu 2010 roku dwa razy uczestniczył wdraftach, systemie wyboru nowych graczy do lig zawodowych. Najpierw 4 czerwca wrosyjskim mieścieMytiszczi został wybrany w ramachKHL Junior Draft edycji2010 do rozgrywekKHL przez klubAwangard Omsk (w rundzie 4 z numerem 90). Trzy tygodnie później, 25 czerwca w amerykańskimLos Angeles Niederreiter został wybrany jako piąty zawodnik całegodraftu NHL w 2010 przez klubNew York Islanders. Tym samym był pierwszym zawodnikiem pochodzącym z Europy, który podczas tego draftu został wybrany, mimo że był szkolony wAmeryce Północnej. Po tym wydarzeniu, we wrześniu podpisał trzyletni kontrakt z zespołem zLong Island[12]. W dniu debiutu w meczu NHL przeciwkoDallas Stars 9 października 2010 roku został najmłodszym zawodnikiem w historii Islanders[13] (poprzednio najmłodszy byłDavid Chyzowski). Swoją pierwszą bramkę zdobył 13 października 2010 roku pokonując bramkarzaWashington Capitals, CzechaNeuvirtha. Dzięki temu stał się najmłodszym zawodnikiem Islanders, który zdobył bramkę oraz czwartym pod tym względem w lidze od momentuekspansji ligi NHL w 1967 roku. JedynieGrant Mulvey (18 lat, 32 dni),Jordan Staal (18 lat, 32 dni) orazPatrick Marleau (18 lat, 34 dni) zdobywali swoją pierwszą bramkę w młodszym wieku[14].
28 października 2010 roku zespół Islanders ogłosił, że Niederreiter wróci do swojego poprzedniego zespołu w celu dalszego rozwoju zawodnika. Jako że rozegrał jedynie dziewięć meczów w NHL, kontrakt zawodnika został restartowany (rozgrywając 10 meczów w sezonie zawodnik uzyskuje wartość pierwszego roku kontraktu)[15]. Podczas okresu gry w Portland Niederreiter wystąpił w 55 spotkaniach sezonu zasadniczego, w których zdobył 41 bramek i 29 asyst, zaś w rozgrywkach posezonowych zagrał 21 meczów, zdobywając w nich 9 bramek i 18 asyst. Z zespołem Winterhawks awansował do finału ligi Western Hockey League, przegrywając w rywalizacji oEd Chynoweth Cup zKootenay Ice[16].
Przygotowania do sezonu 2011/2012 rozpoczął w bardzo dobrym stylu, dzięki czemu po pierwszym okresie przygotowawczym znalazł się w pierwszej linii ataku razem zMattem Moulsonem iJohnem Tavaresem, jednakże w odbywającym się 30 września meczu towarzyskim z drużynąNew Jersey Devils doznał kontuzji pachwiny[17]. Po powrocie do zdrowia zagrał sześć meczów wzespole farmerskim Islanders –Bridgeport Sound Tigers[18].
W sezonie2011/2012 po raz pierwszy zagrał w meczu ligi w spotkaniu derbowym zNew York Rangers. 2 grudnia zdobył jedyną bramkę w sezonie. Miało to miejsce w meczu przeciwkoChicago Blackhawks. Spotkanie to rozstrzygnęły rzuty karne, w których jako drugi w swoim zespole strzelał Niederreiter (jednak nie wykorzystał swojego najazdu). Mecz wygrała drużyna z Chicago[19]. Dzień później w pierwszej tercji meczu przeciwkoDallas Stars doznał wstrząśnienia mózgu[20], który spowodowałMark Fistric szarżą pod bandą w środkowej części lodowiska. W wyniku tego zdarzenia zawodnik drużyny z Teksasu został zawieszony na trzy mecze[21], a Szwajcar nie uczestniczył w kolejnych pięciu spotkaniach[22]. Po tym zdarzeniu rozegrał jeszcze 49 spotkań sezonu zasadniczego, jednak grając wspólnie z weteranamiReasonerem orazPandolfo w czwartej linii ataku i skupiając się na zdobyciu doświadczenia w grze defensywnej nie poprawił swojego dorobku w klasyfikacji kanadyjskiej.
W sezonie 2012/2013 podczas trwania lockoutu został asygnowany do filii zespołu Islanders -Bridgeport Sound Tigers[23]. Po zakończeniu przerwy w rozgrywkach NHL zawodnik jednak nie powrócił do zespołu z Nowego Jorku i rozegrał cały sezon wAmerican Hockey League, zdobywając w 74 spotkaniach 50 punktów.
30 czerwca 2013 został zawodnikiemMinnesota Wild. Nowojorski klub przekazał go w drodze w wymiany, w ramach której do Islanders trafiłCal Clutterbuck oraz uzgodniono wyrównanie w postaci miejsca w przyszłym drafcie NHL[24]. W nowym zespole zawodnik częściej znajdował się na lodzie w wyniku czego stał się szóstym najskuteczniejszym zawodnikiem sezonu zasadniczego w zespole. Wtym sezonie Niederreiter wystąpił swoich pierwszych meczach fazy play-off ligi NHL. W siódmym meczu pierwszej rundy jego bramka zdobyta w dogrywce zadecydowała o awansie Minnesoty do dalszej części rywalizacji oPuchar Stanleya[25]. Te osiągnięcia spowodowały, iż we wrześniu 2014 klub z Minnesoty przedłużył umowę z Niederreiterem o trzy lata[26]. W nowym sezonie poprawił swój rekord punktowy w pojedynczym sezonie o jeden punkt zdobywając 24 gole i 13 asyst.
Sezon2015/2016 rozpoczął od gry w trzeciej linii razem zErikiem Haulą iJasonem Pominvillem. Pomimo tego szybko ten atak stał się najskuteczniejszym w zespole. Ostatecznie Niederreiter został trzecim strzelcem sezonu zasadniczego w zespole Wild. Będąc gorszym pod tym względem jedynie odZacha Parise iCoyle'a. W fazie play-off w spotkaniach przeciwkoDallas Stars był drugim zawodnikiem klasyfikacji kanadyjskiej w zespole.
W styczniu 2019 został zawodnikiem Carolina Hurricanes, przetransferowany w toku wymiany zaVictora Raska[27][28]. W lipcu 2022 podpisał dwuletnią umowę z Nashville Predators[29].
Niederreiter po raz pierwszy uczestniczył w międzynarodowym turnieju podczas odbywających się w rosyjskimKazaniu –Mistrzostw świata do lat 18 w hokeju na lodzie. Podczas tego turnieju reprezentował Szwajcarię sześciokrotnie zdobywając w tym czasie dwa punkty – jedną bramkę (przeciwko Danii w grupie spadkowej) oraz jedną asystę. Szwajcaria ostatecznie zajęła wtedy ósme miejsce – ostatnie dające utrzymanie wśród najlepszych juniorskich drużyn międzynarodowych. Rok później ponownie wystartował wMistrzostwach świata do lat 18. Turniej w 2009 roku odbył się w Stanach Zjednoczonych. Niederreiter zagrał w sześciu meczach, zdobywając sześć punktów: 3 bramki i 3 asysty. Szwajcarzy zajęli w tym turnieju również ósme miejsce.
W 2010 roku po raz pierwszy zagrał wMistrzostwach Świata Juniorów prowadząc reprezentację Szwajcarii do pierwszego od 2002 roku awansu Helwetów do półfinału. Niederreiter został wybrany zawodnikiem meczu podczas konfrontacji z reprezentacjami: Słowacji w fazie grupowej oraz Rosji w ćwierćfinale, podczas którego zdobył dwie decydujące o awansie bramki[30]. Pierwszego gola zdobył na 33 sekundy przed końcem regulaminowego czasu gry, doprowadzając do remisu i dogrywki, w której w dziesiątej minucie zdobył decydującą bramkę[31]. Ostatecznie turniej zakończył z sześcioma bramkami oraz czterema asystami, co dało w sumie dziesięć punktów w klasyfikacji kanadyjskiej. Dało mu to 7. miejsce wśród zawodników turnieju. Te osiągnięcia sprawiły, że Szwajcar został wybrany do drużyny gwiazd turnieju[32].
Wiosną tego samego roku zadebiutował w seniorskiejreprezentacji Szwajcarii, z którą wystąpił naMistrzostwach Świata. Podczas turnieju Szwajcarzy dotarli do ćwierćfinału, ulegając w nim reprezentacji gospodarzy,Niemiec[33].
W 2011 roku ponownie zagrał na turnieju Mistrzostw Świataelity juniorów. Selekcjoner kadry SzwajcariiRichard Jost mianował go kapitanem zespołu[34]. Niederreiter spisał się bardzo dobrze już w pierwszym spotkaniu, zdobywając w dziesiątej minucie spotkania swoją pierwszą bramkę w turnieju. Dodatkowo asystował przy bramceRomaina Loeffela[35]. Ponadto jeszcze dwukrotnie zdobywał punkty. Najpierw w meczu fazy grupowej przeciwko Słowacji strzelił gola[36], a następnie asystował przy bramce dającej wyrównanie w spotkaniu przeciwko Finlandii w spotkaniu o piąte miejsce. Mecz zakończył się po konkursie rzutów karnych, w których Niederreiter nie pokonał bramkarza rywali. Ostatecznie Szwajcarzy zajęli piątą pozycję w turnieju[37].
W 2012 roku nie zagrał wmistrzostwach świata juniorów. Powodem jego absencji był wstrząs mózgu, którego się nabawił w środku sezonu ligowego w meczu przeciwkoDallas Stars[20]. Nino szybko wrócił do gry i po zakończeniu sezonu przez drużynę New York Islanders został powołany do reprezentował Szwajcarii namistrzostwach świata seniorów. Zanim jednak na nich wystąpił zagrał w czterech spotkaniach towarzyskich. W jednym z nich w meczu przeciwkoSzwecji zdobył dwie bramki[38]. Dodatkowo grał również w spotkaniach przeciwkoKanadyjczykom. W samym turnieju zawodnik w sześciu spotkaniach nie zdobył żadnego punktu, dostając jedną karę mniejszą.
Podczasmistrzostw świata wSztokholmie był ważną postacią zespołu. Zagrał we wszystkich spotkaniach swojej reprezentacji, prowadząc ją do pierwszego od1953 roku srebrnego medalu mistrzostw świata. Był drugim poRomanie Josi najskuteczniejszym Szwajcarem na tym turnieju[39].
WSoczi po raz pierwszy uczestniczył w turniejuolimpijskim, jednak nie zdobył w nim ani jednego punktu. Dwa lata później wMoskwie namistrzostwach świata w sześciu spotkaniach fazy grupowej zdobył sześć punktów w klasyfikacji kanadyjskiej, po trzy za bramki i asysty.
W barwach zespołu Europy brał udział w turniejuPucharu Świata2016.
Podczas edycji mistrzostw świata w2018 zdobył ze Szwajcarią po raz drugi srebrny medal (w finałowym meczu w serii najazdów nie wykorzystał swojej szansy[40]).
Potem uczestniczył w edycji MŚ2019.
| Sezon regularny | Play-off | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Liga | M | G | A | Pkt | MIN | M | G | A | Pkt | MIN | ||
| 2006/07 | HC Davos U18 | Elite Novizen | 32 | 43 | 19 | 62 | 38 | — | — | — | — | — | ||
| 2007/08 | HC Davos U18 | Elite Novizen | 32 | 39 | 26 | 65 | 62 | — | — | — | — | — | ||
| 2007/08 | HC Davos U20 | Elite Jr. A | 5 | 5 | 1 | 6 | 4 | — | — | — | — | — | ||
| 2008/09 | HC Davos U18 | Elite Novizen | 6 | 6 | 6 | 12 | 6 | — | — | — | — | — | ||
| 2008/09 | HC Davos U20 | Elite Jr. A | 30 | 20 | 14 | 34 | 44 | — | — | — | — | — | ||
| 2008/09 | HC Davos | NLA | — | — | — | — | — | 3 | 0 | 1 | 1 | 0 | ||
| 2009/10 | Portland Winterhawks | WHL | 65 | 36 | 24 | 60 | 68 | 13 | 8 | 8 | 16 | 16 | ||
| 2010/11 | New York Islanders | NHL | 9 | 1 | 1 | 2 | 8 | — | — | — | — | — | ||
| 2010/11 | Portland Winterhawks | WHL | 55 | 41 | 29 | 70 | 67 | 21 | 9 | 18 | 27 | 30 | ||
| 2011/12 | New York Islanders | NHL | 55 | 1 | 0 | 1 | 12 | — | — | — | — | — | ||
| 2011/12 | Bridgeport Sound Tigers | AHL | 6 | 3 | 1 | 4 | 4 | — | — | — | — | — | ||
| 2012/13 | Bridgeport Sound Tigers | AHL | 74 | 28 | 22 | 50 | 38 | — | — | — | — | — | ||
| 2013/14 | Minnesota Wild | NHL | 81 | 14 | 22 | 36 | 44 | 13 | 3 | 3 | 6 | 8 | ||
| 2014/15 | Minnesota Wild | NHL | 80 | 24 | 13 | 37 | 28 | 10 | 4 | 1 | 5 | 10 | ||
| 2015/16 | Minnesota Wild | NHL | 82 | 20 | 23 | 43 | 36 | 6 | 1 | 5 | 6 | 4 | ||
| NLA ogółem | — | — | — | — | — | 3 | 0 | 1 | 1 | 0 | ||||
| WHL ogółem | 120 | 77 | 53 | 130 | 135 | 34 | 17 | 26 | 43 | 46 | ||||
| AHL ogółem | 80 | 31 | 23 | 54 | 42 | — | — | — | — | — | ||||
| NHL ogółem | 307 | 60 | 59 | 119 | 128 | 29 | 8 | 9 | 17 | 22 | ||||
M – mecze, G – gole, A – asysty, Pkt – Punktacja kanadyjska, MIN – minuty spędzone na ławce kar
| Rok | Drużyna | Turniej | M | G | A | Pkt | MIN | Rezultat drużyny | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2008 | Szwajcaria | MŚ U18 | 6 | 1 | 1 | 2 | 2 | 8. miejsce | |
| 2009 | Szwajcaria | MŚ U18 | 6 | 3 | 3 | 6 | 16 | 8. miejsce | |
| 2010 | Szwajcaria | MŚJ | 7 | 6 | 4 | 10 | 10 | 4. miejsce | |
| 2010 | Szwajcaria | MŚ | 4 | 0 | 0 | 0 | 4 | 5. miejsce | |
| 2011 | Szwajcaria | MŚJ | 6 | 2 | 2 | 4 | 12 | 5. miejsce | |
| 2012 | Szwajcaria | MŚ | 6 | 0 | 0 | 0 | 2 | 11. miejsce | |
| 2013 | Szwajcaria | MŚ | 10 | 5 | 3 | 8 | 2 |  miejsce | |
| 2014 | Szwajcaria | IO | 4 | 0 | 0 | 0 | 2 | 9. miejsce | |
| 2016 | Szwajcaria | MŚ | 7 | 3 | 3 | 6 | 2 | 11. miejsce | |
| Mecze juniorskie | 25 | 12 | 10 | 22 | 40 | ||||
| Mecze seniorskie | 31 | 8 | 6 | 14 | 12 | ||||
M – mecze, G – gole, A – asysty, Pkt – Punktacja kanadyjska, MIN – minuty spędzone na ławce kar
Srebrny medalmistrzostw świata:2013,2018
FinałPucharu Świata:2016 z kadrą Europy
Złoty medalmistrzostw Szwajcarii: 2009 z HC Davos| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
