Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Nikolaus Harnoncourt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikolaus Harnoncourt
Ilustracja
Nikolaus Harnoncourt (1980)
Imię i nazwisko

Johann Nicolaus hrabia de la Fontaine und d’Harnoncourt-Unverzagt

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1929
Berlin

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

5 marca 2016
St. Georgen im Attergau

Instrumenty

wiolonczela,viola da gamba

Gatunki

muzyka poważna,muzyka dawna

Zawód

dyrygent,wiolonczelista,gambista

Zespoły
Concentus Musicus Wien
Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” za Naukę i SztukęOdznaka Honorowa za Naukę i Sztukę (Austria)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nikolaus Harnoncourt, właśc.Johann Nicolaus hrabia de la Fontaine und d’Harnoncourt-Unverzagt (ur.6 grudnia1929 wBerlinie, zm.5 marca2016 wSt. Georgen im Attergau[1][2]) –austriackidyrygent specjalizujący się w wykonawstwiemuzyki dawnej, przedstawicielautentyzmu,wiolonczelista,gambista, takżeautor książek o muzyce.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Pochodził z arystokratycznej rodziny (po kądzieli przez arcyksięciaJana był potomkiem cesarzowejMarii Teresy). Dzieciństwo spędził wGrazu, a wykształcenie muzyczne otrzymał wWiedniu. Był wiolonczelistą w Wiedeńskiej Orkiestrze Symfonicznej (1952-1969). W 1953 roku założył zespół muzyki barokowejConcentus Musicus Wien wykonujący muzykę przedklasycystyczną na oryginalnych instrumentach z epoki lub ich kopiach. Oprócz kierownictwa artystycznego i dyrygentury, grał w tym zespole nawiolonczeli ivioli da gamba. Po kilku latach intensywnej pracy zespół zadebiutował w 1957 r., wywołując sensację swoim nowatorskim podejściem do dawnej muzyki.

Jako dyrygent operowy debiutował w 1971 r. wPowrocie Ulissesa do ojczyznyClaudio Monteverdiego.

W latach 1971–1990 razem zGustavem Leonhardtem zarejestrował wszystkie kantatyJohanna Sebastiana Bacha. Współpracował także z innymi europejskimi orkiestrami, m.in. zOrkiestrą Concertgebouw wAmsterdamie.

W grudniu 2015 r. wycofał się z czynnej działalności jako dyrygent.

Jest też autorem książek, m.in.Muzyka mową dźwięków, Warszawa 1995;Dialog muzyczny, Warszawa 2011.

Jego bratPhilipp Harnoncourt (1931-2020), wraz z którym był ministrantem w katedrze w Grazu, był księdzem i teologiem katolickim.

Repertuar

[edytuj |edytuj kod]

Purcell,Vivaldi,Bach,Händel,Monteverdi,Rameau,Mozart,Schubert,Beethoven,Wagner,Verdi,Offenbach,Brahms,Dvořák,Bruckner,Berg,Bartók.

Nagrody

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcjiNicholas Anderson: Harnoncourt, Nikolaus. [w:]Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2002-02-28. [dostęp 2018-08-01]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-08-01)]. via Oxford University Press. (ang.).
  2. James R.J.R. Oestreich James R.J.R.,Nikolaus Harnoncourt, Conductor and Early-Music Specialist, Dies at 86 [online], nytimes.com, 6 marca 2016 [dostęp 2016-03-07] [zarchiwizowane zadresu 2016-03-07] (ang.).
  3. Nikolaus Harnoncourt. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2019-12-28]. (niem.).
  4. Nikolaus Harnoncourt. Kyoto Prize. [dostęp 2018-10-03]. (ang.).
  5. Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. s. 1840. [dostęp 2020-01-28]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Mertl M. Alice et Nikolaus Harnoncourt: une biographie, l’intelligence du coeur. Louvain-la-Neuve: Versant Sud, 2002
  • Mertl M. Nikolaus Harnoncourt: vom Denken des Herzens. Salzburg: Residenz, 2004

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
LaureaciNagrody Kioto (sztuka i filozofia)
Muzyka
Sztuka
Kino iTeatr
Filozofia iEtyka
LaureaciNagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
1950.
1960.
1970.
1980.
1990.
2000.
2010.
2020.
LaureaciNagrody Erazma
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikolaus_Harnoncourt&oldid=74549940
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp