| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1969 |
| Wzrost | 177 cm |
| Gra | leworęczna |
| Status profesjonalny | 18 maja 1991 |
| Zakończenie kariery | 2003 |
| Trener | Raj Chaudhuri |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 49(16 czerwca 1997) |
| Australian Open | 3R (1996) |
| Roland Garros | 4R (1997) |
| Wimbledon | 3R (1996, 1997) |
| US Open | 3R (1995) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 16 WTA, 8 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 3(25 sierpnia 1997) |
| Australian Open | SF (1996, 2001) |
| Roland Garros | SF (1995, 2002) |
| Wimbledon | F (1997) |
| US Open | SF (1997) |
Nicole Arendt (ur.26 sierpnia1969 wSomerville) –amerykańskatenisistka, wicemistrzyniWimbledonu w grze podwójnej, finalistka turniejówwielkoszlemowych w grze mieszanej.
Arendt pojawiła się w prestiżowych imprezach po raz pierwszy w 1986 roku, kiedy to doszła do drugiej rundy singlowegoUS Open. Ponadto wygrywała turnieje z cykluITF. Rok później została sklasyfikowana w rankingu tenisowej organizacji kobiecej w czwartej setce. Kolejne dwa sezony przyniosły mniej dobrych rezultatów, Arendt rzadziej brała udział w zawodach. Powróciła dopiero w 1991 roku, od razu docierając do finału imprezy z cyklu Wielkiego Szlema – US Open u bokuBrendy McCarthy. Przez kilkanaście kolejnych miesięcy skoncentrowana na wynikach singlowych, wśród których należy wymienić półfinały turniejówWTA wDżakarcie iSingapurze. W 1995 roku okazało się jednak, że zdecydowanie większe osiągnięcia odnosi w grze deblowej. Wówczas to wygrała imprezy zawodowe wHouston,Zurychu iQuébec. Przełomowy pod tym względem był rok 1996, kiedy to dwukrotnie – wMelbourne iParyżu została wielkoszlemową wicemistrzynią w grze mieszanej u bokuLuke Jensena, ponadto w tym pierwszym była w ćwierćfinale, podobnie jak pod koniec roku wNowym Jorku. Razem z McCarthy wygrała World Doubles Cup. Panie zakwalifikowały się także do turnieju mistrzyń, ale nie wystartowały ze względu na kontuzję kolanaHolenderki.
W roku 1997 Arendt została trzecią rakietą deblową na świecie, zarobiła ponad milion dolarów występami na korcie, doszła do czwartej rundy singlowegoFrench Open, pokonując po drodzeJanę Novotną. Odniosła kilka sukcesów deblowych, wśród których najważniejszym była obrona World Doubles Cup. Wtedy przytrafiła się jej kontuzja ramienia, co zakończyło się operacją pod koniec roku. Nicole Arendt nie występowała przez cały sezon 1998, a w tym czasie kontynuowała studia na uniwersytecie naFlorydzie.
Do zawodowej rywalizacji powróciła w roku 1999, osiągając razem zManon Bollegraf ćwierćfinałAustralian Open. To osiągnięcie wyrównała na przełomie sierpnia i września w Nowym Jorku. Dopiero w maju rozegrała spotkanie gry pojedynczej w ramach turnieju wRzymie, ale w tej konkurencji była nawet w ćwierćfinale wBirmingham, w którym uległa najwyżej rozstawionejFrancuzceNathalie Tauziat.
Po porażce w ostatniej rundzie eliminacji wielkoszlemowego Australian Open w 2000 roku definitywnie zrezygnowała ze startów singlowych, skupiając się wyłącznie na konkurencji gry podwójnej. Partnerując Bollegraf Arendt doszła do finału wMiami,Hamburgu, a takżeWTA Tour Championships, gdzie jednak holendersko-amerykański debel uległMartinie Hingis iAnnie Kurnikowej. Tytuł zawodowy, po czterech latach przerwy, Nicole wywalczyła w 2001 wCanberze u bokuJaponkiAi Sugiyamy. W tym roku i następnym nadal zaliczała się do światowej czołówki deblowej. Po zakończeniu współpracy z Sugiyamą startowała także zLiezel Huber (razem grały w Mistrzostwach WTA, były w finale). Po roku 2003, kiedy to zagrała trzy turnieje (w tym dwa wielkoszlemowe i impreza WTA w Birmingham) zaprzestała zawodowych startów tenisowych.
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
TurniejAustralian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku w (styczniu igrudniu), za to nie został rozegrany w 1986 roku.
| Turniej | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | Tytuły | W-L | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | NH | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | A | A | Q3 | 0 / 6 | 4 – 6 | ||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 4R | A | 2R | A | 0 / 4 | 4 – 4 | ||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 1R | 3R | 3R | A | 2R | A | 0 / 6 | 7 – 6 | ||
| US Open | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 2R | 2R | 2R | 3R | 2R | 1R | A | Q3 | A | 0 / 9 | 7 – 9 | ||
| Ranking na koniec roku | 164 | 366 | 461 | – | 388 | 211 | 124 | 88 | 73 | 114 | 79 | 63 | – | 142 | – | 0 / 25 | 22 – 25 | ||
| Turniej | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | Tytuły | W-L | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | NH | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 2R | SF | QF | A | QF | 1R | SF | 3R | A | 0 / 10 | 20 – 10 | |||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | SF | QF | QF | A | 2R | 3R | QF | SF | 2R | 0 / 8 | 21 – 8 | |||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | SF | QF | 3R | F | A | QF | 2R | 2R | 2R | 1R | 0 / 11 | 20 – 11 | |||||
| US Open | A | A | A | A | A | 1R | A | 1R | 3R | 2R | QF | SF | A | QF | 1R | 1R | 2R | A | 0 / 10 | 14 – 10 | |||||
| Ranking na koniec roku | – | – | 426 | – | – | 127 | 146 | 85 | 24 | 11 | 11 | 8 | – | 32 | 11 | 10 | 19 | 314 | 0 / 39 | 75 – 39 | |||||
| Turniej | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | Tytuły | W-L | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | NH | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | F | 1R | A | A | 1R | QF | 1R | A | 0 / 6 | 7 – 6 | |||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | F | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | A | 0 / 6 | 6 – 6 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | QF | A | A | A | 1R | 3R | A | A | 0 / 5 | 5 – 5 | |||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | A | 1R | 1R | 2R | A | 0 / 5 | 2 – 5 | |||||||
| 0 / 22 | 20 – 22 | ||||||||||||||||||||||||||
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| WTA Doubles Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 28 stycznia 1996 | Australian Open | Twarda |  Luke Jensen |  Łarysa Neiland Mark Woodforde | 6:4, 5:7, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 19 czerwca 1996 | French Open | Ceglana | Luke Jensen |  Patricia TarabiniJavier Frana | 2:6, 2:6 |
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 1995 | Półfinał |  Manon Bollegraf |  Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario | 6:7(7), 6:2, 2:6 |
| 1997 | Półfinał | Manon Bollegraf |  Alexandra FusaiNathalie Tauziat | 3:6, 2:3 krecz |
| 2000 | Finał | Manon Bollegraf |  Martina Hingis Anna Kurnikowa | 2:6, 3:6 |
| 2002 | Ćwierćfinał | Liezel Huber |  Cara BlackJelena Lichowcewa | 3:6, 6:7(5) |
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 1995 | Ćwierćfinał |  Laura Golarsa | Patty Fendick Jill Hetherington | 4:6, 6:7 |
| 1996 | Zwycięstwo | Manon Bollegraf | Gigi Fernández Natalla Zwierawa | 6:3, 2:6, 7:6(6) |
| 1997 | Zwycięstwo | Manon Bollegraf | Rachel McQuillan Nana Miyagi | 6:1, 3:6, 7:5 |
