 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Prezydent II Republiki Hiszpańskiej | |||
| Okres | od 10 grudnia 1931 | ||
| Przynależność polityczna | Partia Liberalna | ||
| Poprzednik | (król)Alfons XIII | ||
| Następca | |||
 | |||
| |||
Niceto Alcalá-Zamora (ur.6 lipca1877 wPriego de Córdoba, zm.18 lutego1949 wBuenos Aires) – pierwszy prezydent Drugiej RepublikiHiszpańskiej od 1931 do 1936.
Z zawodu prawnik, od młodości działał w Partii Liberalnej, szybko zauważony jako wybijający się parlamentarzysta. Już w 1917 roku powierzono mu tekę ministra, a w 1922 kierował resortem obrony. Przez pewien czas służył również jako reprezentantHiszpanii wLidze Narodów.
Rozczarowany poparciem przez królaAlfonsa XIII puczuPrimo de Rivery odsunął się na bok życia politycznego. W 1930 roku podczas spotkania z wyborcami wWalencji zadeklarował się jako zwolennik republiki.
Był jednym z akuszerówpaktu z San Sebastián. W latach 1930–1931 więziony z powodu rzekomego udziału w antykrólewskiej rebelii. Po wyborach samorządowych w 1931 roku przewodniczył nielegalnemu rządowi tymczasowemu, który dokonał proklamacji II Republiki.
W grudniu 1931 roku wybrany przezKortezy na prezydenta miażdżącą większością głosów, a 7 kwietnia 1936 roku zdjęty z urzędu przez parlament. Krok ten uzasadniano faktem, że Alcalá-Zamora podczas pełnienia swego urzędu dwukrotnie rozwiązał parlament, co w myśl konstytucji dawało deputowanym prawo do odwołania prezydenta.
Podczas wybuchu wojny domowej w lipcu 1936 roku przebywał wSkandynawii. Nie wrócił do kraju po tym, jak dowiedział się o splądrowaniu jego mieszkania i opróżnieniu konta bankowego przez przedstawicieli Frontu Ludowego. W międzyczasie pozbawiono go urzędu, wybierając na szefa państwaManuela Diaza de Azañę.
Zamora osiadł weFrancji, w której pozostał aż do 1940 roku. W tym samym roku udał się w czternastostomiesięczną podróż doArgentyny. DoBuenos Aires przybył w styczniu 1942 roku. Poświęcił się tam pisaniu pamiętników, książek oraz uczestnictwu w spotkaniach politycznych.
Nie skorzystał w ponawianych pod jego adresem ofert powrotu doHiszpanii, mimo skoligacenia z generałem de Llano będącym stronnikiem reżimu.
Zmarł wBuenos Aires. W 1979 roku jego ciało przeniesiono doMadrytu, gdzie został pochowany naCmentarzu Almudena.
