Migracja zEuropy na obszary dzisiejszego Niagara Falls rozpoczęła się w XVII wieku. Pierwszymi Europejczykami, których obecność na tych terenach została udokumentowana, byliFrancuzRobert de la Salle oraz towarzyszący mubelgijski duchowny Louis Hennepin – pierwszy znany Europejczyk, który zobaczyłwodospad Niagara. Napływ osadników europejskich mógł przyczynić się do konfliktów z rdzenną ludnością, związanych z kontrolą nad handlemfutrami.
Pod koniecXIX wieku miasto stało się ośrodkiemprzemysłu ciężkiego, który wykorzystywał energię wodospadu Niagara.Turystyka miała wówczas znaczenie drugorzędne. W 1927 roku przyłączono wioskęLaSalle.
W latach 50. i 60. XX wieku przemysł przeżywał kolejny okres rozwoju. Powstawały fabryki produkującepapier,gumę,tworzywa sztuczne, petrochemikalia orazmateriały ścierne. Okres ten zakończył się jednak w połowie lat 60. po upadkuSchoellkopf Power Project, co symbolicznie zakończyło przemysłową erę miasta.
Od 1920 roku w dzielnicyLove Canal składowano odpady chemiczne i toksyczne. W 1978 roku, po ujawnieniu skażenia środowiska, przeprowadzono ewakuację mieszkańców, a w 1980 roku uchwalonoSuperfund jako odpowiedź na tę katastrofę ekologiczną.
Zamknięcie zakładów przemysłowych doprowadziło do znaczącego spadku liczby mieszkańców i pogorszenia kondycji ekonomicznej miasta. Próby rewitalizacji, w tym odbudowyFalls Street, zakończyły się niepowodzeniem.
Oba miasta o nazwieNiagara Falls liczą łącznie ponad 130 tysięcy mieszkańców. Większość z nich (82 997 osób) zamieszkuje kanadyjskieNiagara Falls w prowincjiOntario. Po zakończeniu ery przemysłowej w amerykańskim Niagara Falls wielu pracowników fizycznych wyemigrowało na stronę kanadyjską.
Znajdujący się w kanadyjskim mieściewodospad Niagara, położony w pobliżu centrum, każdego roku przyciąga setki tysięcy turystów z całego świata.
Oba miasta łączyRainbow Bridge (Tęczowy Most).
Rainbow Bridge
Rainbow Bridge to stalowy most łukowy przecinający rzekęNiagara. Został zbudowany w miejscu dawnegoHoneymoon Bridge (Mostu Miesiąca Miodowego), który zawalił się 27 stycznia 1938 roku w wyniku zatoru lodowego na rzece. Budowę nowego mostu rozpoczęto w maju 1940 roku, a oficjalne otwarcie nastąpiło 1 listopada 1941 roku.
